Ανθρώπινες ιστορίες. Σκληρές, τρυφερές, απρόβλεπτες. Ιστορίες με πόνο και φως. Προσωπικές ιστορίες που οδηγούν τους πρωταγωνιστές στην κάθαρση. «Το Ναυάγιο» του MEGA έχει αγαπηθεί για αυτούς ακριβώς τους λόγους. Γιατί είναι μια σειρά που από την πρώτη στιγμή «αγκάλιασε» με σεβασμό τις ιστορίες των ηρώων της και τους έκανε να γίνουν κομμάτι δικό μας. Μας έκανε να ταυτιστούμε και να ζούμε μαζί τους τις εξελίξεις.
Η Αθηνά Ροδίτου υποδύεται τη Λίνα Γιαννακάκη. Ένα 20χρονο κορίτσι που παραμένει πιστό στα όνειρά του, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσει στον δρόμο προς την επίτευξή τους.
Η Αθηνά Ροδίτου μιλάει στο ΒΗΜΑ για τον ρόλο της, για τα επίπονα -σωματικά και ψυχικά- γυρίσματα του ναυαγίου, αλλά και για την πρώτη τηλεοπτική της εμφάνιση σε ηλικία 7 ετών.
Ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα, όμως κάπου κοντά στην εφηβεία τα μιούζικαλ κέρδισαν την καρδιά της. Σπούδασε μουσικό θέατρο στο Λονδίνο, επιβεβαιώνοντας πως η απόφαση ήταν πέρα για πέρα σωστή. «Το Ναυάγιο» μπήκε στη ζωή της και δίχως δεύτερη σκέψη μπήκε στον κόσμο του για να ενσαρκώσει μια ηρωίδα που της θυμίζει τον εαυτό της, αφού και οι δύο δουλεύουν σκληρά για όσα αγαπούν και για όσα θέλουν να πετύχουν.
Σπούδασες μουσικό θέατρο κι αυτή ήταν μια απόφαση που πήρες (πάρα) πολύ νωρίς στη ζωή σου. Ποια ήταν εκείνα τα ερεθίσματα που σε οδήγησαν σε αυτόν τον δρόμο;
Από πολύ μικρή είχα τεράστια αγάπη για τις τέχνες. Ήξερα και ένιωθα κατά κάποιο τρόπο ότι εκεί ανήκω. Ξεκίνησα από τεσσάρων χρονών μαθήματα χορού και μέχρι τα 18 ονειρευόμουν να γίνω μπαλαρίνα.
Θυμάμαι να πηγαίνω θέατρο και σινεμά και να φεύγω τόσο γεμάτη και ενθουσιασμένη. Σίγουρα το γεγονός ότι και οι γονείς μου είναι στον χώρο με ενθάρρυνε να πιστέψω πιο πολύ στον εαυτό μου και να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Κάπως με ιντρίγκαρε η πειθαρχία και η σκληρή δουλειά του επαγγέλματος.
Στην εφηβεία, λάτρεψα τα μιούζικαλ και τότε ήταν που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την υποκριτική και το τραγούδι. Έτσι, πολύ συνειδητά αποφάσισα στα 18 να μετακομίσω και να σπουδάσω μουσικό θέατρο στο Λονδίνο.
Σε αντίθεση με τους γονείς της Λίνας, οι δικοί σου γονείς φαντάζομαι δεν στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδιά σου.
Οι γονείς μου ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή και είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό. Ήξερα από πολύ μικρή ηλικία την καθημερινότητα και τις δυσκολίες του επαγγέλματος και αισθανόμουν λίγο πιο προετοιμασμένη για το μέλλον.
«Η Λίνα ξέρει πολύ καλά να διεκδικεί αυτά που θέλει και θα αντιδράσει πάντα όταν αισθάνεται την αδικία γύρω της».
Με ενθάρρυναν, πίστεψαν σε μένα και με ώθησαν να μετακομίσω στο εξωτερικό, να δουλέψω σκληρά και να πετύχω όσα έχω στο μυαλό μου.
Credits| Γιώργος Καπλανίδης
Η αβεβαιότητα και η προσωρινότητα με την οποία είναι κατά κάποιο τρόπο συνυφασμένος ο χώρος των Τεχνών, σε φόβισαν;
Πιστεύω ότι η αγάπη μου για τις τέχνες υπερβαίνει κάθε δυσκολία του επαγγέλματος. Με απασχολούσε η αβεβαιότητα αυτής της δουλειάς αλλά πότε σε βαθμό που να με κάνει να μετανιώσω για τις αποφάσεις μου. Ίσως αυτός είναι και ακόμα ένας λόγος να επιμένεις, να μελετάς καθημερινά και να δουλεύεις ασταμάτητα μέχρι να φτάσεις τους στόχους σου.
Ισχύει ότι η πρώτη σου φορά μπροστά στην κάμερα ήταν στα 7 σου;
Ναι, από τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις. Συμμετείχα στην σειρά που σκηνοθετούσε ο πατέρας και ο παππούς μου. Συγκεκριμένα ήταν ένα φλας μπακ όπου υποδυόμουν τη μητέρα μου σε μικρή ηλικία. Ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος όπως και το άγχος μου κι ας ήταν πλάνο τριών δευτερολέπτων.
Είπες αμέσως το «ναι» στο Ναυάγιο;
Ναι, χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν ένας ρόλος με τον οποίον από τη πρώτη στιγμή ένιωσα μια οικειότητα. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το σενάριο και ήθελα πολύ να συνεργαστώ με το MEGA αλλά και με τους συγκεκριμένους συντελεστές.
Πώς ήταν τα πρώτα γυρίσματα; Πολλοί από τους ηθοποιούς της σειράς έχουν αναφερθεί στη δυσκολία των γυρισμάτων του ναυαγίου.
Ήταν από τα πιο δύσκολα γυρίσματα που έχω κάνει μέχρι τώρα και σωματικά και ψυχολογικά. Δεν περίμενα να βιώσω τέτοιου είδους γυρίσματα τόσο νωρίς και είμαι πολύ ευγνώμων που το έζησα.
Θυμάμαι ήμασταν πολλές ώρες στη θάλασσα με τεχνητό κύμα και βροχή και «παλεύαμε» να βγει ρεαλιστικό το αποτέλεσμα. Σίγουρα όταν γνωρίζεις ότι είναι ένα πραγματικό γεγονός είναι τεράστιο το βάρος της ευθύνης να βγουν οι σκηνές όπως πρέπει αλλά και μεγάλη η συναισθηματική φόρτιση.
Credits| Γιώργος Καπλανίδης
Τι κορίτσι είναι τελικά η Λίνα;
Ένα κορίτσι στα 20 που έχει στόχους, ονειρεύεται και παλεύει για τα θέλω της. Ένα κορίτσι δυναμικό και διαφορετικό για την εποχή του αφού δεν έχει στο μυαλό της τον γάμο και την οικογένεια.
Ξέρει πολύ καλά να διεκδικεί αυτά που θέλει και θα αντιδράσει πάντα όταν αισθάνεται να υπάρχει αδικία γύρω της. Δεν συμβιβάζεται εύκολα και δύσκολα αλλάζει απόψεις. Πολλές φορές η επιμονή της και η παρορμητικότητά της την οδηγούν σε δύσκολα μονοπάτια.
Το πείσμα και η αντιδραστικότητά της έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πρότυπα της εποχής που ήθελαν τις γυναίκες υπάκουες και «βολικές. Θα συνεχίσει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα;
Πιστεύω ότι από την αρχή της ιστορίας φαίνεται να πηγαίνει κόντρα στα πρέπει της εποχής. Μετακομίζει στην Αθήνα, θέλει να ανεξαρτητοποιηθεί, να πειραματιστεί και να ζήσει χωρίς τις απαγορεύσεις του πατέρα της. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα της να αντιδρά, να πεισμώνει και να δουλεύει σκληρά για όσα θέλει να πετύχει.
Πόσο εύκολο -και τελικά εφικτό- είναι να αντιστέκεσαι διαρκώς στις επιθυμίες των άλλων και να κυνηγάς απρόσκοπτα τα όνειρά σου;
Πιστεύω ότι όταν θέλεις πραγματικά να πετύχεις όσα έχεις στο μυαλό σου τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Φυσικά και είναι σημαντικό να συμβουλεύεσαι τους δικούς σου ανθρώπους και να αποδέχεσαι τις απόψεις τους. Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει τα δικά του πιστεύω ειδικά όταν αφορούν στη δική μας ζωή και σταδιοδρομία.
Η σχέση της Λίνας με τον Μάκη θα αντέξει;
Τη Λίνα και τον Μάκη τους ένωσε κάτι πολύ δυνατό. Βοήθησε ο ένας τον άλλον να βγει από το σκοτάδι και τους εφιάλτες του ναυαγίου και αυτό είναι που τους κρατάει μαζί παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Έχουν κάτι πολύ αθώο και ξεχωριστό που δύσκολα μπορεί να αλλοιωθεί. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν εντάσεις μεταξύ τους κυρίως εξαιτίας του πείσματος της Λίνας και της ανάγκης της να παραμένει πιστή μόνο στις δικές τις απόψεις.
Credits| Γιώργος Καπλανίδης
Μέσα από τους ρόλους σου έχεις ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σου;
Φυσικά. Πιστεύω ότι το να μελετάς έναν ρόλο είναι και ένα είδος ψυχοθεραπείας. Ανακαλύπτεις πολλά για τον εαυτό σου, βιώνεις καταστάσεις που μπορεί να μην είχες βιώσει ποτέ στην πραγματική ζωή και παρατηρείς πώς αντιδράς και πώς συμπεριφέρεσαι μέσα σ΄ αυτές.
«Με απασχολούσε η αβεβαιότητα αυτής της δουλειάς αλλά πότε σε βαθμό που να με κάνει να μετανιώσω για τις αποφάσεις μου».
Έχεις διδάξει μουσικό θέατρο σε παιδιά. Η επαφή μαζί τους σε έκανε να ρίξεις τις όποιες άμυνες είχες ως καλλιτέχνης;
Ήταν μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία για μένα να διδάσκω σε παιδιά, ωστόσο δεν νιώθω ότι κρατούσα άμυνες ως καλλιτέχνης ώστε να χρειαστεί να τις ρίξω.
Αντιθέτως νιώθω ακόμα να διατηρώ την παιδικότητά μου η οποία με βοηθά να είμαι ανοιχτή σε κάθε πρόκληση και να έχω εκείνη την περιέργεια που σε ωθεί να μην σταματήσεις ποτέ να ψάχνεις.
Τα επόμενα σχέδιά σου;
Έχω πολλά στο μυαλό μου για το μέλλον. Εύχομαι να συνεχίσω να έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν και με εμπιστεύονται. Να μελετώ, να εξελίσσομαι και να κάνω αυτό που αγαπώ με την ίδια θετικότητα και τον ίδιο ενθουσιασμό. Σίγουρα, θα ήθελα κάποια στιγμή να καταφέρω να συνδυάσω την υποκριτική και με κάτι άλλο που θα μου εξασφαλίζει μια μεγαλύτερη ασφάλεια και σταθερότητα.
«Το Ναυάγιο», Δευτέρα έως Τετάρτη στις 22:50 στο MEGA
