«Είναι κάτι το οποίο μάθαμε από τα media και δεν αφορά το κόμμα μας». Ο Δημήτρης Μάντζος δεν έκρυψε την ενόχληση που υπάρχει στα ηγετικά κλιμάκια της Χαριλάου Τρικούπη για την παρουσία του Μανώλη Χριστοδουλάκη σε μια εκδήλωση που προκαλεί συζητήσεις και ντόρο μεγάλο στο ΠαΣοΚ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, πριν καν γίνει.
Η εκδήλωση θέτει ένα, ομολογουμένως, ενδιαφέρον ερώτημα. «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος»; Δίνει και την απάντηση-γραμμή πλεύσης στον υπότιτλο. «Για μια πειστική απάντηση των προοδευτικών δυνάμεων». Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όμως έχει η πολιτική σύνθεση του πάνελ. Έφη Αχτσιόγλου, Διονύσης Τεμπονέρας, Μανώλης Χριστοδουλάκης. ΣΥΡΙΖΑ-ΠαΣοΚ-Νέα Αριστερά. Οι προοδευτικές δυνάμεις, μέσω της νέας γενιάς στελεχών τους, στο ίδιο τραπέζι.
Δεν είναι λίγοι όσοι, μετά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και την αδυναμία του ΠαΣοΚ να αποκτήσει δυναμική αισθητής ανόδου, θεωρούν ότι ο διάλογος για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς είναι επιβεβλημένος. Θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει ήδη. Ζητούμενο η ανεύρεση μιας φόρμουλας συνεργασίας των «προοδευτικών δυνάμεων» έτσι ώστε να υπάρξει ένας ισχυρός αντίπαλος της ΝΔ στις εθνικές εκλογές.
Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, λένε, με τη διάσπαση των δυνάμεων του χώρου σε κόμματα τα οποία από μόνα τους δεν έχουν δυναμική εξουσίας τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, έχει εξασφαλισμένη και μια τρίτη θητεία. Η άποψη ότι οι «προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να τα βρουν» ακούγεται όλο και πιο έντονα στη βάση της κεντροαριστεράς. Αλλά ακούγεται περισσότερο σαν ευχή.
Καλές είναι οι ασκήσεις επί χάρτου και οι ευχές είναι εύκολες. Στην πράξη, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Πρώτον, ούτε ο Κασσελάκης, ούτε ο Ανδρουλάκης είναι διατεθειμένοι να μπουν σε αυτή την ιστορία και εδώ που τα λέμε δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να το κάνουν. Αν τους αφορά αυτή η συζήτηση είναι επειδή, επί της ουσίας, τους προσπερνά. Λογικά η ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου θα περάσει και μέσα από την ανασυγκρότηση της ηγεσίας του. Αν δεν μπορεί ο Κασσελάκης ή ο Ανδρουλάκης να είναι, πειστικά, απέναντι στον Μητσοτάκη, τότε θα πρέπει να αναζητηθεί ένα άλλο πρόσωπο. Και δεν έχει έλθει η ώρα για τέτοιες συζητήσεις.
Δεύτερον, διάλογος, ουσιαστικός και όχι ευχολόγια, για την κατάσταση και τις κινήσεις που ίσως θα πρέπει να υπάρξουν στο χώρο που βρίσκεται στα αριστερά της ΝΔ, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος χωρίς να γνωρίζουμε τους νέους συσχετισμούς δύναμης στον κεντροαριστερό χώρο. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου δεν αποτυπώνει τη σημερινή πραγματικότητα. Το «παιχνίδι στην κεντροαριστερά» θα παιχθεί με άλλους παίχτες και άλλους όρους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη φαίνεται να έχει απωλέσει την πρωτοκαθεδρία του και αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν στην τρίτη θέση, τότε θα βρεθεί σε διάλογο για το ( μάλλον δυσοίωνο) μέλλον του και όχι για το μέλλον της κεντροαριστεράς.
Το ΠαΣοΚ του Νίκου Ανδρουλάκη δείχνει να είναι κοντά στη δεύτερη θέση και στην ανατροπή του συσχετισμού δύναμης με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από 12 χρόνια, αλλά παραμένει πολύ μακριά από το να εμφανιστεί ως η άμεση εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Η Νέα Αριστερά θα προσπαθήσει να εκλέξει ευρωβουλευτή. Αν τα καταφέρει έχει καλώς. Αν όχι θα αντιμετωπίσει προβλήματα ύπαρξης.
Η όποια προσπάθεια συνεννόησης, λοιπόν, αν γίνει, θα έχει νόημα μετά τις Ευρωεκλογές και τις παρενέργειες που θα προκαλέσουν στα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Οι Ευρωεκλογές θα καθορίσουν τη βάση του διαλόγου. Την αφετηρία του. Τη θέση του κάθε κόμματος και του κάθε σχήματος σε αυτόν. Τη βαρύτητα της θέσης που θα εκφράσει. Εν συντομία, τους κανόνες του παιχνιδιού.
