Πριν από ένα χρόνο έχω αρθρογραφήσει ξανά για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια με θετική τοποθέτηση κύρια από την κοινωνική σκοπιά. Γιατί θα μπορούν να σπουδάζουν εδώ και τα παιδιά που δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να πάνε σε άλλες χώρες. Θα έχουν επιβάρυνση μόνο για δίδακτρα (το 70% των οικογενειών έχουν στέγη ή πρόσβαση στις δύο μεγάλες πόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Στο τέλος του άρθρου έγραψα πως το επίπεδο των Πανεπιστημίων αυτών θα καθορισθεί από το σχετικό νόμο που θα ψήφιζε όποια Βουλή θα αποφάσιζε.
Τώρα που από ότι φαίνεται θα ψηφισθεί ο σχετικός νόμος, έχουν οι συμφωνούντες επιδοθεί να αναφέρονται συνεχώς στις προϋποθέσεις που πρέπει να ζητηθούν κι έτσι ενισχύουν την επικείμενη απόφασή τους. Αν λοιπόν το εννοούν πραγματικά, κάποιες αρχές-κριτήρια είναι ευνόητα για όσους έχουν υπηρετήσει τον ακαδημαϊκό χώρο και συγκεκριμένα:
- Διεθνείς οργανισμοί συντάσσουν σχεδόν κάθε χρόνο πίνακες Διεθνούς Κατάταξης των Πανεπιστημίων όλου του κόσμου. Αν πάρουμε από τα δικά μας 25 Πανεπιστήμια το αρχαιότερο, των Αθηνών, που είχε τον περισσότερο χρόνο να αναπτυχθεί, κατατάσσεται στις θέσεις 250-400 της παγκόσμιας κατάταξης (ποικίλει ανά Σχολή π.χ. Ιατρική 200-300). Θεωρώ εύλογο πως Πανεπιστήμια άλλων χωρών που είναι σε χαμηλότερη θέση σε αυτές τις κατατάξεις δεν πρέπει να γίνουν δεκτά για παραρτήματα στην χώρα μας (δεν είμαστε υποανάπτυκτοι).
- Τα όποια παραρτήματα πρέπει να λειτουργήσουν στο πνεύμα των Μητρικών Πανεπιστήμιων όσον αφορά: α) Το Πρόγραμμα Σπουδών, β) Την επιλογή των Διδασκόντων, γ) Την διαδικασία επιλογής Φοιτητών, δ) Τον έλεγχο της λειτουργίας που πρέπει βέβαια να γίνεται και από την αντίστοιχη αρχή της χώρας μας (την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης-ΕΘΑΑΕ). Όσον αφορά τα δίδακτρα, το Μητρικό Πανεπιστήμιο πρέπει να το συζητήσει με την ΕΘΑΑΕ με κριτήριο την κοινωνικό-οικονομική αντιστοιχία της χώρας μας.
- Για τις Ιατρικές Σχολές που φαίνεται πως υπάρχει εκατέρωθεν ενδιαφέρον για ευνόητους λόγους, θα πρέπει να μελετηθεί απ’ αρχής (από τώρα) η ιδιαιτερότητα πως τα παραρτήματα θα χρειασθούν για την καθιερωμένη άσκηση των Φοιτητών από το τρίτο έτος, Ιδιωτικά νοσοκομεία μας (τα κρατικά μας καλύπτουν της ανάγκες των δικών μας Σχολών). Τα μεγάλα Ιδιωτικά νοσοκομεία μας έχουν τις δομές και υποδομές που χρειάζονται και το απαιτούμενο επίπεδο. Όμως πρέπει απ’ αρχής με κύρια αρμοδιότητα των δικών μας αρχών (ΕΘΑΑΕ) να διευκρινισθούν επίσημα τα παρακάτω: α) Απαιτείται κάθε μέρα αριθμός ασθενών (ανάλογα με τον αριθμό των Φοιτητών) απ’ όλες τις ειδικότητες (Παθολογικές, Χειρουργικές, Γυναικολογικής, Παιδιατρικής, Ψυχιατρικής κα) για την άσκηση των Φοιτητών, β) Συγκατάθεση των ασθενών πως αποδέχονται την εκπαιδευτική επίσκεψη και εξέταση από τους Φοιτητές (όπως γίνεται στα Κρατικά νοσοκομεία μας και σε όλο τον κόσμο), γ) Η ομάδα των Φοιτητών συνοδεύεται από διδάσκοντα της Σχολής-παράρτημα ενώ την παρουσίαση των ασθενών κάνουν οι θεράποντες γιατροί τους των Ιδιωτικών νοσοκομείων που γνωρίζουν το πρόβλημα τους. Και ακολουθεί από όλους η διδακτική συζήτηση.
Όλα τα παραπάνω πρέπει απ’ αρχής να καθορισθούν γιατί διαφορετικά όταν ανακύψουν τα προβλήματα θα αναζητούμε διεξόδους ανάγκης με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Εύχομαι να υπάρξει από όλους κατανόηση ευθύνης για το νέο αυτό βήμα που γίνεται.
Διονύσης Κ.Βώρος, Ομότιμος Καθηγητής Χειρουργικής Πανεπιστήμιο Αθηνών
