Πυκνή η επικαιρότητα, δεν ξέρεις πως να την περπατήσεις. Να συναντηθείς με το ασταθές και άμορφο σώμα της, να ακούσεις αυτό που μέσα της απεγνωσμένα πάλλεται, σαν κάθε φευγαλέο που μάταια διεκδικεί διάρκεια ή σαν το κάθε στιγμιαίο που δεν έχει επίγνωση της εφήμερης ύπαρξής του.
Κάτω από τη ρευστότητα του επίκαιρου, η βάση των πραγμάτων, το αόρατο υπόστρωμα της ατομικής και συλλογικής υπόστασης που διαμορφώθηκε στον μακρύ χρόνο, υποδέχεται τα ερεθίσματα που η κάθε μέρα μηχανικά κομίζει. Αυτά στη συνάντησή τους με τον κόσμο της εμπειρίας και τα στερεότυπα που συχνά την ορίζουν αναμοχλεύουν παλαιές παραστάσεις, αναδεύουν τα στάσιμα νερά και καλούν τη συνείδηση σε μια επανεκτίμηση του εαυτού της, αν έχει διασώσει την εγγενή αυτή δυνατότητά της.
Μέσα στη ροή των πραγμάτων, σε αυτό το τέλος του Ιανουαρίου του 2024, με θόρυβο πολύ, το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και το ιδιαίτερα ευαίσθητο αναπόσπαστο θέμα της τεκνοθεσίας, κερδίζει τη σκηνή της επικαιρότητας. Πέρα από τη διάσταση των δικαιωμάτων, ένας ανταγωνισμός ισχύος βρίσκεται σε εξέλιξη αυτές τις μέρες που φεύγουν. Και το αόρατο μέτωπό του συνδέεται κυρίως με αντιλήψεις που χτίστηκαν στον προηγούμενο μακρύ ιστορικό χρόνο και σήμερα δοκιμάζονται για ένα ζήτημα νομικό και καθόλου θεολογικό.
Αυτό που πριν από λίγους μήνες ήταν στο περιθώριο της συζήτησης και θα μπορούσε με ευχέρεια να βρει λύση νομική, εξελίσσεται σε πυροκροτητή μιας έντασης, που ξεπερνάει το ορατό αντικείμενό της. Το ζήτημα των αξιών και του νοήματος, των παλαιών αντιλήψεων και της αντοχή στους δοκιμάζεται ποικιλότροπα σε μια εποχή κρίσης νοήματος και απουσίας περιεχομένου, σε μια διάσταση κοινής μοίρας στο χρόνο.
Οι μέρες που φεύγουν θα πάρουν μαζί τους στον κόσμο της λήθης τα γεγονότα σε εξέλιξη και η αφομοίωση των σχετικών αλλαγών θα συντελεστεί χωρίς αντιστάσεις. Η επικαιρότητα θα κερδίσει και ο δυνατός λόγος της εξουσίας θα ακουστεί πιο πειστικός. Η διαδοχή των ημερών θα φέρει μαζί της νέα, παλαιά, όμως και αυτά ζητήματα. Η επιστολική ψήφος, για παράδειγμα, μέθοδος που δεκαετίες εφαρμόζεται αλλού, ως θεσμική τομή διεκδικεί θέση υψηλότερη από αυτήν που δικαιούται, μέσα σε αυτόν τον επίπλαστο κόσμο, που θα ήθελε να μείνει ως μεταρρυθμιστικός.
Αυτές τις μέρες που φεύγουν, η πραγματική ζωή δεν ακολουθεί τη σκηνοθετημένη εικόνα. Επιμένει στις σταθερές της. Ακρίβεια, ανασφάλεια, ανομία, στενές προοπτικές βελτίωσης της βιωμένης πραγματικότητας. Τις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης παγερά αφήνουν πίσω τους οι μέρες που φεύγουν, την τελική κατεύθυνσή τους επιχειρεί να ορίσει η Κυβέρνηση.
Αν μας έβλεπε ο φίλος μας ο Πλάτωνας, θα μας θύμιζε ότι «εξαίφνης» όλα μπορεί να συμβούν. Όπως ο αιχμάλωτος του Σπηλαίου, που, εξαίφνης, σπάζει τις αλυσίδες του και βγαίνει στο φως.
