Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Νταβός συνοδεύεται από σειρά επαφών με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες που μετέχουν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ενώ περιλαμβάνει και μια συνέντευξη στο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg.
Πρόκειται επί της ουσίας για μια άσκηση δημόσιας διπλωματίας κατά την οποία «δειγματίζεται» η σημαντική πρόοδος που έχει επιτελέσει η χώρα σε μια σειρά από πεδία.
Πράγματι, η Ελλάδα σήμερα μπορεί να προβάλει ως πόλος σταθερότητας στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και ως αξιόπιστος εταίρος της ευρωπαϊκής οικογένειας αποτελώντας δομικό στοιχείο του πυρήνα της.
Συγχρόνως, έχει να επιδείξει σημαντικά επιτεύγματα στο πεδίο της οικονομίας, γεγονός που την καθιστά σημαντικό επενδυτικό προορισμό και πόλο έλξης για το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο.
Αλλά και νομοθετήματα που αφορούν είτε στη διεύρυνση είτε στη διευκόλυνση άσκησης δικαιωμάτων, τοποθετώντας τη δημοκρατία της ανάμεσα στις πιο φιλελεύθερες του κόσμου.
Την ίδια ώρα ωστόσο υπάρχει μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα που εμφανίστηκε σε ένα άλλο «διεθνές φόρουμ», την ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και επίσης δεν απέχει από την πραγματικότητα.
Είναι η Ελλάδα που προκαλεί προβληματισμό και ανησυχία για την κατάσταση του κράτους δικαίου της. Που δεν έχει να επιδείξει καμία πρόοδο στη διερεύνηση σκανδάλων που αγγίζουν τους θεσμούς της, όπως είναι αυτό των υποκλοπών, αλλά αντιθέτως δίνει την εντύπωση πως επιχειρείται η συγκάλυψή τους.
Ή της οποίας ο Τύπος λειτουργεί υπό τη συνεχή απειλή εξοντωτικών αγωγών, οι υποθέσεις διαφθοράς παραμένουν στο σκοτάδι, οι Ανεξάρτητες Αρχές παρεμποδίζονται στο έργο τους και η δημοκρατία λειτουργεί στα μέτρα ενός κλειστού συστήματος εξουσίας.
Αν η κυβέρνηση υπερηφανεύεται για την πρώτη Ελλάδα, είναι υπόλογη για τη δεύτερη. Όχι μόνο απέναντι στα διεθνή φόρα, όπου η εικόνα της χώρας αμαυρώνεται. Αλλά κυρίως απέναντι στους πολίτες της.
