Την ερχόμενη εβδομάδα ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες των Οσκαρ 2024 οπότε θα γνωρίζουμε σε πόσες κατηγορίες θα είναι υποψήφια η ταινία «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου (γιατί σίγουρα θα είναι σε αρκετές) που έχει ξεπεράσει τα 200.000 εισιτήρια στην Ελλάδα και είναι, αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη επιτυχία της φετινής χρονιάς.

Η ανοδική πορεία της συνεχίζεται την ώρα που πολλές οι νέες ταινίες ανοίγουν από σήμερα στις αίθουσες, κάποιες με μεγάλα ονόματα (Αντονι Χόπκινς, Πιρς Μπρόσναν, Μάικλ Φασμπέντερ), κάποιες με αυστηρά σινεφίλ χαρακτήρα («Το αλάνι», «Μητέρα πατρίδα»). Μαζί τους να αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ, η «Βάρδια» του Γρηγόρη Ρέντη.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Ένα γκολ για τη νίκη» (Next goal wins)

Παραγωγή: Αγγλία/ ΗΠΑ, 2023

Σκηνοθεσία: Τάικα Γουαϊτίτι

Παίζουν: Μάικλ Φασμπέντερ, Ελίζαμπεθ Μός, Οσκαρ Κάιτλι

Στην πλειοψηφία τους, οι «ταινίες ποδοσφαίρου», δεν σε αφήνουν και τόσο ικανοποιημένο. Είναι τέτοια η φύση του αθλήματος που η μυθοπλαστική κινηματογραφηση τους, ιδίως στις σκηνές του ιδίου του αθλήματος, το μόνο που καταφέρνει είναι να σε κάνει να νοσταλγήσεις το πραγματικό παιχνίδι. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει όμως, του Τάικα Γουαϊτίτι. Εμπνευσμένος από μία αληθινή ιστορία, ο Νεοζηλανδός κινηματογραφιστής που πριν από μερικά χρόνια απέσπασε το Οσκαρ σεναρίου βασισμένου σε ξένο υλικό για το «Τζότζο» (ένα παραμύθι φαντασίας με τον ίδιο στον ρόλο του Αδόλφου Χίτλερ) γύρισε μια από τις πιο όμορφες και πιο διασκεδαστικές ταινίες που σχετίζονται με αυτό το άθλημα..

Το «Ένα γκολ για τη νίκη» βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Αμερικανού προπονητή ποδοσφαίρου Τομ Ρόνγκεν (Μάικλ Φασμπέντερ) ο οποίος το 2011 ανέλαβε την χειρότερη ομάδα στον κόσμο, την εθνική των Αμερικανών Σαμόα. Στόχος του, όπως του ζητά ο πρόεδρος της ομάδας είναι ένα και μόνο γκολ, αυτό που οι Σαμόα δεν κατόρθωσαν ποτέ να κάνουν σε διεθνές επίπεδο. Δύσκολη δουλειά για τον Ρόνγκεν, αφού έχει να κάνει με παόκτες που έχουν στο ενεργητικό τους μια ήττα 31- 0 (!) από την Αυστραλία στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2001….

Το μυστικό της επιτυχίας του Γουαϊτίτι βρίσκεται στην χαλαρότητα. Αυτή η διακρίνει τόσο την ιστορία της ταινίας, όσο και κατά κάποιο τρόπο, την ίδια την δημιουργία της. Γιατί το πνεύμα του «Ένα γκολ για την νίκη» είναι ότι το ποδόσφαιρο, πέρα από άθλημα, δεν παύει να είναι παιχνίδι. Και αυτό είναι το μάθημα που ο αυστηρός προπονητής ο οποίος όμως έχει αυτοκαταστραφεί λόγω της ανάρμοστης συμπεριφοράς του στα γήπεδα, θα πάρει από το περιβάλλον στο οποίο έχει προσληφθεί να δουλέψει. Ολοι δείχνουν να χαίρονται κάνοντας ακόμα και πλάκα με το 31 – 0. Τώρα το πως, 10 χρόνια αργότερα θα καταφέρουν να σταθούν ξανά στο γήπεδο αντιμετωπίζοντας τα «θηρία», άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις. Κι εκεί, ο Γουαϊτίτι πετυχαίνει διάνα.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE – MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ΝΑΝΑ ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE

———————————————-

«Μια ζωή» (One life)

Παραγωγή: Αγγλία, 2023

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χος

Παίζουν: Άντονι Χόπκινς, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Τζόνι Φλιν

Μια ακόμη ταινία που πραγματεύεται τα εγκλήματα των ναζιστών βγαίνει στις αίθουσες, μια μόλις εβδομάδα μετά την προβολή της ταινία ς«Θαύμα: Λευκό πουλί» του Μαρκ Φόρστερ, μια ιστορία για τον κατατρεγμό των Εβραίων από τους ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ειπωμένη μέσα από το βλέμμα μιας εβραιοπούλας που κατόρθωσε να επιβιώσει. Το «Μια ζωή» είναι η «αναπαράσταση» της αληθινής ιστορίας του σερ Νίκολας Γουίντον (1909 – 2015) ενός βρετανού ιδεαλιστή που τον καιρό του πολέμου πήγε στην Τσεχοσλοβακία και μεσολάβησε για την σωτηρία 669 παιδιών τα οποία δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες στην χώρα του.

Ακαδημαϊκά φτιαγμένη, με έναν θαυμάσιο (όπως άλλωστε κάπου το περιμένεις) Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Γουίντον ηλικιωμένου, που θα γίνει καθυστερημένα σταρ μετά την προβολή του θέματος μέσω μιας λαϊκής εκπομπής της τηλεόρασης. Στις σκηνές του παρελθόντος, την παράσταση κλέβει η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ ως μητέρα του Γουίντον, μια σνομπ κυρία που ωστόσο θα στηρίξει το όραμα του γιού της (σε νεαρή ηλικία τον υποδύεται ο Τζόνι Φλιν που δυστυχώς με τους ηθοποιούς που έχει δίπλα του, περνά απαρατήρητος παρότι έχει την μεγαλύτερη σκηνική παρουσία).

Παρά την φιλο εβραϊκή προπαγάνδα που νιώθεις στην ατμόσφαιρα, η ιστορία παρακολουθείται με ενδιαφέρον, μέσα από μια κινηματογράφηση που θυμίζει παλιές καλές εποχές του BBC. Κινηματογραφικά δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, ερμηνευτικά, πραγματικά σε σκλαβώνει, χάρη κυρίως στον Χόπκινς.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL – VILLAGE ΠΑΓΚΡATI – OPTIONS IΛION – ΟΠΕΡΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΒΑΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – CINERAMA – WEST CITY κ.α ΘΕΣ/ΚΗ:

ODEON PLATEIA – Π. ΖΑΝΝΑΣ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ κ.α.

———————————————-

«Η μελωδία της ελευθερίας» (Sound of freedom)

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2023

Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο Μοντεβέρδε

Παίζουν: Τζιμ Καβίζελ, Μίρα Σορβίνο, Μπιλ Καμπ

Θέμα – «καυτή πατάτα» στο Χόλιγουντ, τα κυκλώματα του trafficking και δη παιδιών, παρουσιάζεται συνήθως ξώφαλτσα σε ελκυστικές περιπέτειες όπως για παράδειγμα το πρώτο «Taken» (Η αρπαγή, 2008). Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε αυτήν την ταινία, στη παραγωγ’η της οποίας βρίσκεται και ο Μελ Γκίμπσον. Εμπνευσμένος από πραγματικά (και ανατριχιαστικά) γεγονότα ο Μεξικανός σκηνοθέτης Αλεχάντρο Μοντεβέρδε έφτιαξε κάτι ανάμεσα σε θρίλερ και ταινία «κοινωνικού σχολιασμού» με πολιτικές προεκτάσεις καταγράφοντας το μαρτύριο δύο παιδιών που έπεσαν θύματα του trafficking εξαιτίας της αφέλειας του πατέρα τους.

Η σωτήρια τους θα γίνει στόχος ζωής ενός αποφασιστικού πράκτορα του FBI (Τζιμ Καβίζελ), ειδικού στην πάταξη του συγκεκριμένου εγκλήματος. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τους κώδικες της κλασικής περιπέτειας, μέσα από την οποία, όμως, παραθέτει στοιχεία που ενδεχομένως να είναι ήδη γνωστά αλλά δεν παύουν να σοκάρουν: παράδειγμα ο λόγος για τον οποίο η «μπίζνα» του trafficking έχει τρομερά έσοδα έχοντας ξεπεράσει κάθε άλλη, ακόμα και των ναρκωτικών. Πάντως οι πιο σοκαριστικές σκηνές της ταινίας είναι οι πραγματικές σκηνές αρχείου, στιγμιότυπα τραβηγμένα από κάμερες ασφαλείας που δείχνουν την απίστευτη ευκολία με την οποία γίνονται αυτές οι απαγωγές παιδιών σε χώρες, κυρίως, της Λατινικής Αμερικής.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: OPTIONS IΛION – OPTIONS CINEMAS ΓΛΥΦΑΔΑ – VILLAGE MALL – WEST CITY CINEMAS – ΑΕΛΛΩ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΦΟΙΒΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEΜΑ ΟΝΕ – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.

———————————————————

«Μητέρα πατρίδα» (Matria)

Παραγωγή: Ισπανία, 2023

Σκηνοθεσία: Άλβαρο Γκάγκο

Πρωταγωνιστεί η Μαρία Βάσκεζ

Οι σκληρές συνθήκες εργασίας που ορίζει ένα πέρα για πέρα πατριαρχικό περιβάλλον, «ειδωμένες» μέσα από το βλέμμα της Ραμόνα, μιας δυναμικής αλλά συγχρόνως τρωτής γυναίκας (παθιασμένη η ερμηνεία της Μαρία Βάσκεζ) αναμειγνύονται με μια «ντοκιμαντερίστικης» αισθητικής ακτινογραφία ζωής σε μια παραθαλάσσια κωμόπολη της Γαλικίας. Αυτός είναι ο κόσμος της πρώτης μεγάλου μήκους μυθοπλασίας του Αλβαρο Γκάγκο που μάλιστα την γύρισε στον τόπο καταγωγής του, τον οποίο, προφανώς, γνωρίζει πάρα πολύ καλά.

Ωστόσο, η επιτυχία της ταινίας και ο λόγος της διεθνούς απήχησης που αποκτά, είναι ότι ξεφεύγει από την εντοπιότητα • η παραθαλάσσια κωμόπολη που βλέπουμε στην ταινία, θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιαδήποτε χώρα της σημερινής Ευρώπης. Το φιλμ έχει γρήγορο ρυθμό, το νιώθεις σχεδόν να λαχανιάζει όπως ακριβώς λαχανιάζει η Ραμόνα προσπαθώντας να ξεπεράσει τα απανωτά εμπόδιά της ζωής της, διατηρώντας συγχρόνως την αξιοπρέπειά της.

Η κάμερα τρέχει όπως τρέχει και η Ραμόνα, όπως τρέχουμε κι εμείς πίσω από την Ραμόνα σε αυτή την γυναικεία οδύσσεια που βέβαια, αποκτά έντονο πολιτικό χαρακτήρα, όπως όμως και άλλες «γυναικείες» ταινίες με το ίδιο θέμα που έχουν προηγηθεί, από την γαλλική «Full Time» του Ερίκ Γκραβέλ με τη Λορ Καλαμί μέχρι την επίσης ισπανική «Στα άκρα» του Χουπάν Ντιέγκο Μπότο με την Πενέλοπε Κρους.

Bαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΟΡ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΘΗΝΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΘΕΣ/ΚΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

———————————————————

«Ο γρήγορος Τσάρλι» (Fast Charlie)

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2023

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Νόις

Παίζουν: Πιρς Μπρόσναν, Τζέιμς Κάαν

Αν κοιτάξουμε την κινηματογραφική ιστορία του ο επαγγελματίας δολοφόνος είναι ένας εξαιρετικά ελκυστικός ήρωας που έχει μαγνητίσει δεκάδες ηθοποιούς, από τον Αλέν Ντελόν στον «Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο» μέχρι τον Τζακ Νίκολσον στην «Τιμή των Πρίτζι» και από τον Μάικλ Φασμπέντερ μέχρι τον Λίαμ Νίσον στα πρόσφατα «Killer» και «Αγραφος νόμος» αντιστοίχως (τα παραδείγματα ενδεικτικά). Μάλιστα, ο Πιρς Μπρόσναν που υποδύεται έναν τέτοιο τύπο στον «Γρήγορο Τσάρλι» (το όνομα του ήρωά του) το έχει ξανακάνει στο «The matador» (2005).

Και να που για μια ακόμη φορά, ο 70 χρονος πια Ιρλανδός πάλαι ποτέ Τζέιμς Μποντ είναι τόσο καλός που σου ζητά να ακολουθήσεις το ταξίδι του ήρωά του σε μια ταινία που μας μεταφέρει στον υπόκοσμο της Νέας Ορλεάνης, εκεί όπου ο Τσάρλι δρα υπό τις διαταγές του τοπικού νονού (ο Τζέιμς Κάαν στην τελευταία κινηματογραφική ερμηνεία του). Όταν όλα θα στραβώσουν στην επιχείρηση που ως τότε τα πήγαινε καλά, ο Τσάρλι αναλαμβάνει δράση ακολουθώντας όμως τους ηθικούς κώδικές που ακόμα και στο δικό του «επάγγελμα» υπάρχουν. Και όλα αυτά πλάθουν τον κόσμο αυτού του μικρού αλλά (ναι!) αγαπησιάρικου σύγχρονου «νουάρ», γυρισμένου από έναν καλό επαγγελματία τον Αυστραλό Φίλιπ Νόις (Salt). Ναι μεν δεν θα σε κάνει να πετάξεις τη σκούφια σου ως κάτι το αποκαλυπτικό αλλά θα σου προσφέρει δυο ώρες ξεγνοιασιάς γνωρίζοντας ότι βλέπεις κάτι που σύντομα θα ξεχάσεις.

Bαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE PENTH – VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ – OPTIONS ESCAPE ΙΛΙΟΝ – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ :VILLAGE COSMOS – OPTIONS ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – CINEMAONE κ.α.

———————————————————

«Το αλάνι» (Scrapper)

Παραγωγή: Aγγλία, 2023

Σκηνοθεσία: Σαρλότ Ρέγκαν

Παίζουν: Λόλα Λάμπελ, Χάρις Ντίκινσον

Το «Αλάνι» του τίτλου είναι ο κύριος λόγος για να δει κανείς την ταινία της Σαρλότ Ρέγκαν που για αυτό το ντεμπούτο της στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους μυθοπλασίας έχει ήδη αρκετές δάφνες, ανάμεσα στις οποίες και το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Σάντανς). Είναι η Τζόρτζι, ένα μικρό κορίτσι 12 χρονών, το οποίο απολαμβάνεις να παρακολουθεί για την καπατσοσύνη, τον αυθορμητισμό και τον «δαίμονα» μέσα του. Η ηθοποιός Λόλα Λάμπελ που την υποδύεται είναι αποκάλυψη.

Η Τζόρτζι έχει λύση για όλα, είναι ικανή ακόμα και να πείσει τις κοινωνικές υπηρεσίες ότι βρίσκεται υπό την προστασία κηδεμόνων παρά το γεγονός ότι μετά τον θάνατο της μητέρας της και την μακρόχρονη απουσία του πατέρα της, ζει μόνη της, κάπου στα περίχωρα του Λονδίνου. Η επιστροφή του πατέρα (Χάρις Ντίκινσον) θα διανθιστεί με όμορφες αλλά επαναληπτικές σκηνές των περιπετειών τους, όπου βλέπουμε την Τζόρτζι να φέρεται πιο ώριμα από τον πατέρα. Το πλαίσιο της ταινίας δεν είναι ευχάριστο, ο κρυφός πόνος καλύπτεται από τον νεανικό ενθουσιασμό, όμως στο μυαλό της Ρέγκαν κυριαρχεί ο θετικισμός. Πέρα από κάθε τι όμως, το «Αλάνι» σε κερδίζει χάρη στην ανεπανάληπτη ενέργεια της μικρής πρωταγωνίστριάς του.

Bαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΟΠΕΡΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ ΘΕΣ/ΚΗ: ΒΑΚΟΥΡΑ

—————————————————–

ΕΛΛΗΝΙΚΑ NTOKIMANTΕΡ

Αν η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γρηγόρη Ρέντη είναι η «Βάρδια» (Ελλάδα, 2023) τότε ποιος ξέρει τι μπορούμε να περιμένουμε από την δεύτερη • μιλάμε πραγματικά για μια αποκάλυψη. Με μια σκηνοθετική ωριμότητα που δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις, ο Ρέντης «παρακολουθεί» τρεις ανθρώπους που εργάζονται ως προσωπικό ασφαλείας σε πλοία που ταξιδεύουν στα άγρια νερά περιοχών όπως η Σομαλία, εκεί όπου η πειρατεία είναι κατεστημένο. Αρνείται την off αφήγηση, αρνείται τις «εξομολογήσεις» μπροστά τη κάμερα και αφήνει την εικόνα να μιλήσει μόνη της, δίνοντας μάλιστα στην ταινία μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη «χροιά» μυθοπλασίας. Ο θεατής δεν εισχωρεί μόνο στις καμπίνες της μοναξιάς των ανθρώπων αυτών, δεν συμμετέχει μόνο στις ασκήσεις τους. Μπαίνει βαθιά μέσα στον ψυχισμό τους. Και βλέπει κάτι πολύ ενδιαφέρον: για τους ανθρώπους αυτούς, η επικινδυνότητα της φύσης της δουλειάς τους, είναι τελικά απαραίτητη για να σπάσει την ρουτίνα της καθημερινότητας όταν δεν γίνεται απολύτως τίποτα • σχεδόν επιθυμούν το ζουμί της δράσης.

Bαθμολογία: 3 (προβολές μόνο στον ΔΑΝΑΟ)

Στην απέναντι όχθη της «Βάρδιας», το ντοκιμαντέρ οι «Οργανοποιοί των Εξαρχείων» (Ελλάδα, 2023) του Νίκου Παπακώστα που έγραψε και την μουσική, παρά το πολύ ενδιαφέρον θέμα του, αφορά μόνον αυτούς που ασχολούνται με την χειροποίητη κατασκευή μουσικών οργάνων της ελληνικής λαϊκής μουσικής (κιθάρες, μπουζούκια, μπαγλαμάδες, λαούτα, βιολιά, αρχαιοελληνικές λύρες κ.α.). Βεβαίως, επισημαίνει κανείς την προσπάθεια του σκηνοθέτη να αντιπαραβάλει το χάος που επικρατεί στην συγκεκριμένη περιοχή της Αθήνας με την ακουστική όαση της μουσικής. Ωστόσο, η παλαιομοδίτικη αντιμετώπιση με τα «ομιλούντα κεφάλια», ενίοτε προκαλεί ανία παρότι όλοι έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό για το θέμα (μιλούν οι οργανοποιοί Παναγιώτης Καφετζόπουλος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Παναγιώτης Τουλίκας κ.α.)

Βαθμολογία: 2 (προβολές μόνο στο ΣΤΟΥΝΤΙΟ)

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σε μεγάλο κύκλωμα αιθουσών προβάλλονται επίσης μεταγλωττισμένα τα σκανδιναβικά κινούμενα σχέδια «Τρεις κλέφτες και ένα λιοντάρι» (Folk og røvere i Kardemomme by /Three robbers and a lion, Noρβηγία, 2023) του Ράσμους Σίβερτσεν βασισμένα στον δημοφιλέστερο νορβηγικό παιδικό βιβλίο όλων των εποχών.

Υπόθεση: Όλοι θα ζούσαν ειρηνικά στο ειδυλλιακό Κάρδαμο αν δεν υπήρχαν οι τρεις ταραξίες -o Κάσπερ, o Τζέσπερ και o Τζόναθαν- που όλο κόβουν βόλτες γυρεύοντας μπελάδες. Το χάος κυβερνάει την καθημερινότητα τους, αλλά όταν οι τρεις γοητευτικοί απατεώνες σώσουν τη φιλήσυχη κοινότητα -την οποία συνήθως κατακλέβουν-, ανακηρύσσονται ήρωες της πόλης.

Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Χρήστος Θάνος, Άγγελος Λιάγκος, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Αλεξάνδρα Λέρτα, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Κωνσταντίνος Λάγκος, Πέτρος Δαμουλής, Θάνος Λέκκας, Τάνια Παλαιολόγου, Τίμος Παπαευθυμίου, Δανάη Τσούμου, Κωνσταντίνος Νάνος, Βασίλης Παπαστάθης

Βαθμολογία: 2