Θεωρώντας ως δεδομένο ότι, όπως η πλειοψηφία των «κανονικών» ανθρώπων εκεί έξω, δεν κάθισες να παρακολουθήσεις καμία από τις δυο τελετές βράβευσης (τις βαρετές δηλαδή Χρυσές Σφαίρες και τα σαφώς πιο ξεσηκωτικά Emmys -ας όψεται η φωνακλού μάνα του παρουσιαστή), τι οφείλεις να συγκρατήσεις;
Ποιες είναι δηλαδή εκείνες οι σειρές που οφείλεις να προσθέσεις στο todoist σου για το επόμενο binge watching; Εν μέρει από περιέργεια, εν μέρει γιατί το FOMO φυγείν αδύνατον.
To τρίο της επιτυχίας
Εν αρχή το Succession, που μπορεί να μας άφησε χρόνους φέτος, αλλά είναι δεδομένο ότι έχει κερδίσει ήδη μια προνομιακή θέση στο τηλεοπτικό Hall of Fame. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό κέρδισε και τη Χρυσή Σφαίρα και το Emmy καλύτερης δραματικής σειράς.
Εξασφαλίζοντας επιπλέον και ένα λαμπρό μέλλον σε όλα σχεδόν τα μέλη του cast του. Ξεκινώντας με τον Kieran Culkin (Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής αντρικής ερμηνείας και Emmy Α’ ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά) και το «ζευγάρι από την κόλαση» των Sarah Snook (Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής γυναικείας ερμηνείας και Emmy Α’ γυναικείου ρόλου σε δραματική Σειρά) και Matthew Macfadyen (Χρυσή Σφαίρα καλύτερης αντρικής ερμηνείας για Β’ ρόλο και Emmy Β’ ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά).
Ενώ εξίσου αποθεωτική αντιμετώπιση είχαν Χρυσές Σφαίρες και Emmy και όσον αφορά το The Bear, το οποίο κέρδισε ότι βρέθηκε μπροστά του. Ευτυχώς γιατί τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να ξανα-εξηγήσω σε κάποιον γιατί πρέπει να κατσικωθεί να το δει.
Συγκεκριμένα το «Να μπορούσα στα σύννεφα του Σικάγο, να είχα και εγώ σαντουιτσάδικο» διαμαντάκι βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα καλύτερης κωμικής τηλεοπτικής σειράς και Emmy καλύτερης κωμικής σειράς. Το ίδιο που συνέβη τόσο με τον πρωταγωνιστή του, Jeremy Allen White (και Χρυσή Σφαίρα και Emmy), όσο και με την πρωταγωνίστριά του Ayo Edebiri (και Χρυσή Σφαίρα και Emmy). Ενώ τα Emmy φρόντισαν δικαίως να επιβραβεύσουν και τον Ebon Moss-Bachrach (κατηγορία Β’ Ανδρικού Ρόλου σε κωμική σειρά), μαζί με τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο της σειράς.
Αν και με ενοχλεί έντονα η απόλυτη ταύτιση ανάμεσα στα δυο βραβεία, δεν μπορώ να διαφωνήσω με τις παραπάνω δυο επιλογές. Αντιθέτως το The Beef, που επίσης αποθέωσαν και τα δυο, για μένα είναι σούπερ υπερτιμημένο. Αυτό που λένε «δεν αξίζει το hype του» παρότι κέρδισε 3 Χρυσές Σφαίρες (Καλύτερη limited σειρά ή τηλεταινία, Καλύτερη αντρική ερμηνεία σε limited σειρά ή τηλεταινία και Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε limited Σειρά ή τηλεταινία) και τα αντίστοιχα Emmy (Καλύτερη μίνι σειρά, Α’ γυναικείου ρόλου σε μίνι σειρά, Α’ ανδρικού ρόλου σε μίνι σειρά). Συν δυο ακόμη Emmy (Σενάριο μίνι σειράς, Σκηνοθεσία μίνι σειράς), έτσι για να βρίσκονται.
Τα Emmy που έσωσαν την παρτίδα
Το Abbott Elementary είναι από εκείνες τις σειρές που εύκολα μπορείς να αγνοήσεις ή να σνομπάρεις. Αυτό δηλαδή που συνέβη στις Χρυσές Σφαίρες όπου έφυγαν με άδεια χέρια (στις κατηγορίες Καλύτερη τηλεοπτική σειρά-μιούζικαλ ή κωμωδία και Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία για τηλεοπτική σειρά-μιούζικαλ ή κωμωδία). Ευτυχώς που τα Emmy έκαναν τη διαφορά, με την Quinta Brunson, δημιουργό και πρωταγωνίστρια του, να γίνεται η πρώτη μαύρη γυναίκα μετά από 30 και πλέον χρόνια που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού σε κωμωδία. Άρα ναι, οφείλεις να κάτσεις να το δεις. Το ίδιο και με το Last Week Tonight with John Oliver (Emmy Σεναριογραφημένης Σειράς Ποικίλης Ύλης και Σεναρίου για Variety Σειρά).
Με βάση τα παραπάνω, και αφού πρώτα ξαναδιαβάσεις προσεκτικά το δικό μας άρθρο για τις καλύτερες σειρές του 2023, προτείνω να δώσεις μεγαλύτερης σημασία στους χαμένους. Με τον τρόπο αυτό σίγουρα θα βρεις κερδισμένος.
Τα «άσφαιρα» (βλέπε δεν κέρδισαν Χρυσή Σφαίρα ή Emmy αν και ήταν υποψήφια, τα ίδια ή οι πρωταγωνιστές τους)
*The Curse της Emma Stone-Η πιο «awkward is the new cool» σειρά των τελευταίων ετών.
*Slow Horses του Gary Oldman-Αργό, ατμοσφαιρικό, γλυκόπιοτο σαν παλιό καλό κρασί.
*Ted Lasso του Jason Sudeikis-Ναι, η τελευταία αυτή σεζόν δεν ήταν η καλύτερη του. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να αγνοηθεί τόσο βάναυσα.
*The Diplomat-Πανάλαφρο αλλά εθιστικό, με μια Keri Russell που εκπέμπει γλύκα, δυναμισμό και star quality.
*The Last of Us-Καλοφτιαγμένο αλλά όχι επιπέδου Game of Thrones.
*Jury Duty-Αυτό που όλοι σε μια δίκη είναι ηθοποιοί πέρα από τον πρωταγωνιστή.
*Lessons in Chemistry της Brie Larson-Δεν χορταίνεις να την βλέπεις ως επιστημόνισσα σεφ στα ανδροκρατούμενα 50s.
* Fleishman Is In Trouble της Claire Danes-Μια ελεγεία για το τι σημαίνει να χάνεις την οικογένειά σου (και το μυαλό σου) με φόντο τη Νέα Υόρκη.
*Bad Sisters-Μια Ιρλανδική μαύρη κωμωδία που σε κάνει να θέλεις να πάρεις τώρα τηλέφωνο τον αδελφό/αδελφή σου.
*House of the Dragon-Ο διάδοχος του Game of Thrones που κατάφερε το αδιανόητο, δηλαδή να μην μας απογοητεύσει.
Οι βραβεύσεις που μπορείς να αγνοήσεις χωρίς τύψεις:
*Την Elizabeth Debicki του The Crown-Μια χαρά είναι η ίδια, αλλά η σειρά κούρασε ακόμη και του πιο φανατικούς.
*Την Niecy Nash-Betts του Monster: The Jeffrey Dahmer Story που κυριολεκτικά «έκλεψε» το Emmy από την εξαιρετική συνυποψήφια της Claire Danes του Fleishman Is In Trouble, η οποία στο μυαλό μου είναι η πραγματική νικήτρια.
* Την Jennifer Coolidge του The White Lotus-Ναι, συνεχίζουμε να την αγαπάμε, αλλά η 2η σεζόν δεν αγγίζει σε καμία περίπτωση το επίπεδο της 1ης, παρότι το location (βλέπε Σικελία) ήταν εξίσου αποστομωτικά όμορφο.
*Τον Paul Walter Hauser του Black Bird-Το πιο άκυρο Emmy της χρονιάς, σε μια κοινότυπη σειρά που δεν θα έπρεπε να είναι καν υποψήφια. Eιδικά όταν στην ίδια κατηγορία υπήρχε ο Murray Bartlett του Welcome To Chippendales και ο -πάντα έξοχος- Jesse Plemons του Love & Death.