Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε μια λίστα με «τις καλύτερες και τις χειρότερες ευρωπαϊκές πόλεις για να ζει κανείς».
Ο σχετικός κατάλογος βασιζόταν σε παλαιότερη έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και συντάχθηκε με κριτήρια όπως οι υποδομές, το σύστημα υγείας, ο πολιτισμός, το περιβάλλον, η παιδεία, η αγορά εργασίας και η ασφάλεια.
Η Αθήνα εμφάνιζε από τα χαμηλότερα ποσοστά ικανοποίησης των κατοίκων της από την ποιότητα ζωής στην πόλη τους μαζί με το Παλέρμο και τη Νάπολι. Και μάλλον δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι σε αυτές τις δυο ιταλικές πόλεις έχουν την «έδρα» τους δυο από τα μεγαλύτερα συνδικάτα του οργανωμένου εγκλήματος στον κόσμο, η Κόζα Νόστρα και η Καμόρα.
Ασφαλώς το οργανωμένο έγκλημα στη χώρα μας, διεθνοποιημένο ως «Greek Mafia», δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την ιταλική Μαφία σε ισχύ και «κύκλο εργασιών». Δρα ωστόσο εξίσου ανεξέλεγκτα. Πλουτίζει με τις ίδιες παράνομες δραστηριότητες. Αλλά και λύνει τους λογαριασμούς του με τον ίδιο τρόπο: Ενέδρες και εν ψυχρώ δολοφονίες, όπως η τελευταία στη σειρά στον Νέο Κόσμο, που δεν παραπέμπουν μόνο στον ιταλικό Νότο αλλά και στο Σικάγο της δεκαετίας του 1930.
«Γίναμε Σικάγο», λοιπόν, όπως θέλει η γνωστή έκφραση που περιγράφει την ανεξέλεγκτη αύξηση του εγκλήματος και τη διογκούμενο έλλειμα ασφάλειας των πολιτών; Ή μήπως – αν λάβει υπόψη του κανείς και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών του διεθνούς εγκλήματος που «φιλοξενήθηκε» στη χώρα μας τον περασμένο Σεπτέμβριο με θύμα μεταξύ άλλων έναν τούρκο αρχιμαφιόζο – «γίναμε Αθήνα»;
Οι εσπευσμένες αλλαγές στην ιεραρχία της Αστυνομίας δείχνουν ότι η νέα ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη έχει αντιληφθεί τον κίνδυνο. Όπως όμως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία – από το Σικάγο έως το Παλέρμο – ισχυρό οργανωμένο έγκλημα χωρίς διάβρωση των αρχών ασφαλείας δεν υπάρχει.
Για να κερδηθεί συνεπώς ο πόλεμος θα χρειαστούν ικανοί αξιωματικοί στην κορυφή. Αλλά και «αδιάφθοροι» αστυνομικοί στις κομβικές θέσεις που θα υπηρετούν τον νόμο με υψηλό αίσθημα καθήκοντος.
