Οι ταινίες της εβδομάδας: Ενας «Ονειρεμένος» Νίκολας Κέιτζ και ο «Μελισσοκόμος» Τζέισον Στέιθαμ

Ο 60χρονος Αμερικανός ηθοποιός Νίκολας Κέιτζ (Nicholas Cage) δείχνει τι μπορεί να κάνει αν πραγματικά το θέλει παίζοντας τον κεντρικό ήρωα της σουρεαλιστικής ιλαροταγωδίας «Ονειρικό σενάριο». Η Εύα Γκριν δείχνει τα …δόντια της ως σατανική Μιλαίδη στους «Τρεις σωματοφύλακες». Ένα κινούμενο σχέδιο χωρίς λόγια και με πολύ ουσία με τίτλο «Ο φίλος μου το ρομπότ». Ο Τζέισον Στέιθαμ δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Μια ικανοποιητική κινηματογραφική εβδομάδα με ξεχωριστές ταινίες.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

«Ονειρικό σενάριο» (Dream scenario)

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2023

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Μπόργκλι

Ηθοποιοί: Νίκολας Κέιτζ, Λίλι Μπερντ, Τζουλιάν Νίκολσον, Ντίλαν Μπέικερ κ.α.

Πως ένας απολύτως συνηθισμένος, ως και βαρετός άνθρωπος, ένας εξελικτικός βιολόγος για την ακρίβεια – κάτι που από μόνο του ακούγεται βαρετό – μπορεί από την μια μέρα στην άλλη να γίνει σταρ; Να γίνει πρώτο θέμα στις ειδήσεις, πρώτο όνομα στα κοινωνικά δίκτυα (για τα οποία δεν έχει ιδέα), κορυφαίος ινφλουενσερ, με δυο λέξεις τα πάντα;

Με το να γίνει το πρόσωπο που συνοδεύει τα όνειρα όλων των ανθρώπων! Γιατί με έναν ανεξήγητο τρόπο, ο Πολ Μάθιους, τον οποίο υποδύεται κάνοντας ένα θαυμάσιο comeback σε ρόλο (επιτέλους!) με ουσία ο Νίκολας Κέιτζ – που ήταν υποψήφιος για την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ – βρίσκεται, κάπως, στα όνειρα όλων!

Και έτσι, η πρωτοτυπία της ταινίας «Ονειρικό σενάριο», γίνεται αμέσως η μεγαλύτερή της δύναμη. Η ιδέα είναι τόσο εξωφρενικά ακραία, που μπορεί, με τον κατάλληλο χειρισμό να οδηγήσει σε μια εξωφρενικά αστεία κωμωδία, όπως και γίνεται. Αλλά ο Κρίστοφερ Μπόργκλι, ο Νορβηγός σκηνοθέτης της (εν μέρει παρεμφερούς) ταινίας «Σιχάθηκα τον εαυτό μου» χάρη στην οποία πήγε στο Χόλιγουντ και γύρισε το «Ονειρικό σενάριο», δεν θα σταθεί απλώς στην κωμική διάσταση του θέματος.

Για την ακρίβεια, συμβαίνει το… αντίθετο. Τα πολλά στάδια από τα οποία θα περάσει το «ταξίδι» του Πολ ζώντας για πρώτη φορά το «όνειρο» του μεγαλείο, θα δώσουν στην ζωή του την μορφή του χειρότερου εφιάλτη. Ο Πολ οδεύει προς την καταστροφή και ο σκηνοθέτης επεξεργάζεται ζητήματα όπως η ευκολοπιστία, η ευκολία με την οποία παρασυρόμαστε από κάτι και οδηγούμαστε σε συμπεράσματα χωρίς να έχουμε εξετάσει το θέμα σε όλες του τις διαστάσεις, η ματαιοδοξία, η εφήμερη φήμη, η «αρπαχτή» και εμπορική εκμετάλλευση αλλά κυρίως η σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό για το τι ακριβώς θέλουμε και τι όχι.

Όλα αυτά θα βρουν την θέση τους σε αυτή την ταινία που όσο διασκεδαστική δείχνει, τόσο δυσάρεστη μπορεί να γίνει ακριβώς επειδή είναι απολύτως ειλικρινής. Και με έναν πραγματικό σταρ σε αντι-στάρ ρόλο.

Βαθμολογία: 3 ½

ΑΘΗΝΑ: ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΙΓΛΗ – VILLAGE THE MALL – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – WESTCITY CINEMAS – OPTIONS CINEMAS IΛION κ.α.

—————————————————————

Οι τρεις σωματοφύλακες Μυλαίδη (Les Trois Mousquetaires: Milady)

Παραγωγή: Γαλλία, 2024

Σκηνοθεσία: Μαρτέν Μπουρπουλόν

Ηθοποιοί: Εύα Γκριν, Βενσάν Κασέλ, Ρομάν Ντιράς, Φρανσουά Σιβίλ κ.α.

Το δεύτερο μέρος της τελευταίας κινηματογραφικής εκδοχής του μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Δουμά σε τριλογία, ανοίγει στις αίθουσες, έναν ακριβώς χρόνο μετά το μετά το πρώτο «Οι τρεις σωματοφύλακες Ντ’ Αρτανιάν», με το οποίο, αναμενόμενα, δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές. Για την ακρίβεια, δύσκολα μπορείς να κρίνεις το «Οι τρεις σωματοφύλακες Μιλαίδη» σαν αυτόνομη ταινία, γιατί έχει, αναπόφευκτα, την όψη επεισοδίου μίνι σειράς.

Μπορείς επίσης να πεις ότι προσφέρει πλουσιοπάροχα την δράση της, χάρη στο αεικίνητο film making του σκηνοθέτη Μαρτέν Μπουρπουλόν. Τα ξίφη είναι βουτηγμένα μέσα στην λάσπη και η υγρασία έχει τον πρώτο λόγο. Η όψη της, όπως και της προηγούμενης ταινίας, είναι «βρώμικη» και η κάπως «βρώμικη» ματιά πάνω στο γνωστό θέμα, είναι γενικότερα το διακριτικό αυτού του εγχειρήματος. Οι τρεις σωματοφύλακες (Αθως -Βενσάν Κασέλ), Αραμις -Ρομάν Ντιράς, Πόρθος -Πίο Μαρμάι) και ο φέρελπις Ντ’ Αρτανιάν (Φρανσουά Σιβίλ) που θέλει να τους μοιάσει, δεν είναι και τόσο ιππότες. Είναι σκληροί στρατιώτες, ενίοτε πραγματικοί δολοφόνοι προκειμένου να προστατεύσουν τον βασιλιά Λουδοβίκο 13ο (Λουί Γκαρέλ) στον οποίο πιστεύουν με όλη τους την καρδιά. «Ενας για όλους και όλοι για έναν» είναι το σύνθημα αλλά στην πράξη αυτό σημαίνει πολλούς νεκρούς.

Ο σκηνοθέτης Μαρτέν Μπουρπουλόν αρνείται κάθε τι το εξωραϊστικό και τους «ακτινογραφεί» μέσα από τις πράξεις τους σε μια ιστορία όμως όπου το βάρος πέφτει στην γυναίκα. Και σε τι γυναίκα: Η πραγματική βασίλισσα της ταινίας είναι η Εύα Γκριν που υποδύεται την δολοπλόκα, σατανική Μιλαίδη, ένας ρόλος στον οποίο παλαιότερα είχε διαπρέψει η Φέι Ντάναγουεϊ (δεκαετία του 1970) και αργότερα η Μίλα Γιόβοβιτς (δεκαετία 2010). Έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τις προηγούμενες ηθοποιούς, η Γκριν έφτιαξε μιας μοχθηρά …σέξι ηρωίδα – μια γυναίκα που της ταιριάζει γάντι αν κρίνουμε από την μέχρι σήμερα παρουσία της ηθοποιού στον κινηματογράφο!

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: VILLAGE METRO MALL – ΑΝΟΙΞΗ ART CINEMA – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ – ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΑ- ΟΝΑΡ – OPTIONS CINEMAS IΛION – OPTIONS CINEMAS ΓΛΥΦΑΔA κ.α.

—————————————————————

«Θαύμα: Λευκό πουλί» (White bird)

Παραγωγή: ΗΠΑ/ Αγγλία, 2023

Σκηνοθεσία: Μαρκ Φόρστερ

Ηθοποιοί: Αριέλα Γκλάσερ, Ορλάντο Σβερτ, Γκίλιαν Αρμστρονγκ, Ελεν Μίρεν, Μπράις Γκάισερ,

Σε αυτή την στρωτή μεταφορά του μπεστ σέλερ της Σάρα Βάρον «Wonder», παρακολουθούμε την βίαιη ενηλικίωση μιας εβραιοπούλας (Αριέλα Γκλάσερ) στην κατεχόμενη από τους ναζιστές Γαλλία έτσι όπως την περιγράφει η ίδια ενώ έχει πιά μεγαλώσει και φέρει την μορφή της Ελεν Μίρεν. Αποδέκτης της εξιστορησης της είναι ο απροσάρμοστος εγγονός της (Μπράις Γκάισερ) που πρέπει επιτέλους να δει, που βρίσκονται τα πραγματικά προβλήματα της ζωής. Και από αυτή την αφήγηση, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι η σχέση του κοριτσιού με το παράλυτο αγόρι (Ορλάντο Σβερτ) που εν καιρώ πολέμου της προσφέρει καταφύγιο και της γλίτωσε την ζωή – μια ξεκάθαρη αναφορά στα κλασικά «Απαγορευμένα παιχνίδια» του Ρενέ Κλεμάν.

Όταν όμως έχεις δει προσφάτως την «Ζώνη ενδιαφέροντος» του Τζόναθαν Γκλέιζερ και παλαιότερα ταινίες όπως την «Λίστα του Σίντλερ» και τον «Γιό του Σαούλ», ο πήχης των προσδοκιών σου σε ότι αφορά την κινηματογραφική αντιμετώπιση ενός καυτού θέματος όπως το ολοκαύτωμα των Εβραίων, είναι αυτομάτως ανεβασμένος. Ιδίως στον κινηματογράφο μυθοπλασίας.

Επομένως όσο καλοφτιαγμένη και αν είναι μια ακόμα ακαδημαϊκή στην αντιμετώπιση του θέματος ταινία σχετική με αυτό το θέμα, δεν μπορεί να σου πει και τόσα πολλά. Στέκεσαι λοιπόν κυρίως στις προθέσεις της που είναι, προφανώς, ενάρετες. Με την δομή ενός παραμυθιού στο οποίο το κοριτσάκι αντιμετωπίζει τον «κακό λύκο» που εδώ έχει την μορφή των ναζιστών, το «Λευκό πολύ» γίνεται ένας συμπαθητικός φορέας «σωστών μηνυμάτων» που ο κόσμος μας έχει ανάγκη: αγάπη, φιλία, ελπίδα. Μπορεί η δομή της ταινίας να έχει κάτι το παλαιομοδίτικο όμως είναι έντιμη σε αυτό που είναι και θέλει να πει.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – VILLAGE MALL – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – OPTIONS CINEMAS ILION – ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α.

—————————————————————

«Ο Μελισσοκόμος» (The beekeeper)

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Άγιερ

Ηθοποιοί: Τζέισον Στέιθαμ, Τζέρεμι Αϊρονς, Tζος Χάτσερσον κ.α.

Επειδή ένας τίτλος όπως «Ο μελισσοκόμος» μπορεί να προκαλέσει παρεξηγήσεις ας ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχάς ότι δεν πρόκειται ούτε για επανέκδοση της ομότιτλης ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου ούτε και για ριμέικ της. Αντιθέτως, είναι η τελευταία περιπέτεια του… Τζέισον Στέιθαμ ο οποίος εκτός από κάποιες σπάνιες περιπτώσεις όπου κάπως διαφοροποιείται – σε κάποιες ταινίες του Γκάι Ρίτσι για παράδειγμα – έχει γίνει δισεκατομμυριούχος σπάζοντας στο ξύλο αντιπάλους του σε πάρα πολλές πια ταινίες.

Και αυτό κάνει στον «Μελισσοκόμο» στον οποίο, μάλιστα, είναι και παραγωγός. Κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του, ο ήρωάς του, Ανταμ Κλέι, είναι ένας αποσυρμένος πρώην παλικαράς ειδικής κυβερνητικής υπηρεσίας των ΗΠΑ, νυν μελισσοκόμος, ο οποίος θα γίνει ο Ρομπέν των Δασών των ανήμπορων ηλικιωμένων που πέφτουν θύματα διαδικτυακής απάτης και χάνουν τις περιουσίες τους σε δευτερόλεπτα.

Ανέκαθεν τα πολλά λόγια ήταν φτώχεια για τον Στέιθαμ, οι ήρωες του οποίου επιλέγουν πάντα την άμεση δράση. Με τα γεμάτα βενζίνη μπιτόνια του πηγαίνει στα κτίρια όπου στεγάζονται οι απατεώνες και αφού προειδοποιεί, τα καίει. Τόσο απλά και βεβαίως με την γαρνιτούρα του ξυλοκοπήματος σε όσους αντιστέκονται και πιστέψτε με είναι κυριολεκτικά αδύνατον να καταμετρήσεις πόσους σκοτώνει εδώ. Μπορεί και 200.

Όμως το ενδιαφέρον της ταινίας στην είναι η έκπληξη που κρύβει το απρόβλεπτο σενάριο του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Άγιερ σε ότι αφορά την πηγή του κακού της ιστορίας που η ταινία καταδικάζει. Μέσα στην υπερβολή, τη σπατάλη ανθρώπινων ζωών και την αφέλειά του, ο «Μελισσοκόμος» υποστηρίζει ότι οι χειρότεροι εχθροί μας, μπορεί τελικά να είναι αυτοί που υποτίθεται μας προστατεύουν.

Βαθμολογία: ½

ΑΘΗΝΑ: ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – WEST CITY – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΝΑΝΑ κ.α.

——————————————————

«Ο φίλος μου το ρομπότ» (Robot dreams)

Παραγωγή: Ισπανία/Γαλλία, 2023)

Σκηνοθεσία: Πάμπλο Μπέργκερ

Το πρώτο βραβείο καλύτερου μεγάλου μήκους animation στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, δεν είναι τόσο μια ταινία για τα παιδιά, όσο – κυρίως – για ένα μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό. Και αυτή η ταινία κινουμένων σχεδίων, είναι μια μικρή έκπληξη. Βασισμένος στη graphic novel της Σάρα Βάρον και χωρίς διαλόγους, ο Ισπανός σκηνοθέτης Πάμπλο Μπέργκερ καταφέρνει να μας κάνει συμμέτοχους στην ιστορία που ακολουθεί την σχέση ενός σκύλου, με τον καλύτερό του φίλο, ένα ρομπότ.

Η πέρα για πέρα ζωοφιλική αυτή ταινία, μας μεταφέρει στο Ιστ Βίλατζ της Νέας Υόρκης των eighties και έχει ζώα στην θέση των κατοίκων της πόλης (το ανθρώπινο στοιχείο απουσιάζει πλήρως). Τα όνειρα τόσο του ρομπότ όσο και του σκύλου (που κάποια στιγμή το χάνει) δημιουργούν μια ταινία γεμάτη από έντονα συναισθήματα σε αυτόν τον γενναιόδωρο ύμνο προς την φιλία, όπως και την σινεφιλία καθώς ο Μπέργκερ, με έξυπνο τρόπο εντάσσει στην ιστορία μικρές, σύντομες αναφορές σε ταινίες της εποχής των eighties – από την «Λάμψη» ως τον «Εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες».

Ότι πιο πρωτότυπο σε animation έχουμε δει από την χρονιά του «Flee» (2021), ο «Φίλος μου το ρομπότ» πολύ δίκαια απέσπασε πέρσι

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΟΡ – ΑΝΔΟΡΑ – ΑΙΓΛΗ – VILLAGE THE MALL – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – OPTION CINEMAS ΙΛΙΟΝ κ.α.

——————————————————

«Το δέντρο με τις χρυσές πεταλούδες» (Bên trong vo kén vàng)

Παραγωγή: Βιετνάμ/Γαλλία/ Σιγκαπούρη/ Ισπανία, 2023

Σκηνοθεσία: Φαμ Τιέν Αν

Ηθοποιοί: Νγκουγιέν Τι Τρουκ Κουίν, Νγκουγιέν Τινχ κ.α.)

Παρακολουθώντας αυτήν την βιετναμέζικη ταινία που πέρσι στο φεστιβάλ Καννών κέρδισε την Χρυσή Κάμερα (πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη) εκτιμάς τον επιτηδευμένα στατικό ρυθμό της όπως και το γεγονός ότι δημιουργεί κλίμα μέσα από κοινότοπες, καθημερινές καταστάσεις, κουβέντες για τα πιο συνηθισμένα πράγματα. Εκτιμάς επίσης το ότι ο σκηνοθέτης της, τολμά την απουσία ενός «καθαρού» στορι σε μια …τρίωρη ταινία. Και κυρίως εκτιμάς το ότι δεν δείχνει καθόλου να βιάζεται • αφήνει τον χρόνο να κυλήσει και κινηματογραφεί με μια ελευθερία που τελικά σου κεντρίζει την περιέργεια. Τόσο απλά.

Όλα ξεκινούν από ένα τροχαίο ατύχημα και με αυτή την αφετηρία η ταινία μετατρέπεται σε μια τεράστια πιατέλα συναισθημάτων, διλλημάτων, διαλόγου ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Βέβαια, η διάρκειά της, 179 ολόκληρα λεπτά με την κάμερα να εξετάζει χώρους, βλέμματα και αντικείμενα χωρίς ουσιαστική δραματουργική εξέλιξη, μπορεί να εξαντλήσει και να φέρε θεατή στα όριά της της υπομονής του Όμως ο Φαμ Τιέν Αν είναι συνεπής σε αυτό που κάνει, δημιουργεί έναν κόσμο που ταλαντεύεται ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ποίηση και σε προσκαλεί με ευγένεια μέσα του.

Βαθμολογία: 2 ½

ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΥ