Στην κορυφή της Κεντροαριστεράς υπάρχει πάγος που δύσκολα θα λιώσει. Επιβεβαιώθηκε η κατάσταση αυτή και τις ημέρες των Θεοφανίων.
Νίκος Ανδρουλάκης και Στέφανος Κασσελάκης βρέθηκαν μαζί στο Φανάρι και παρακολούθησαν μαζί τον αγιασμό των υδάτων στον Κεράτιο Κόλπο. Στη δεξιά άκρη των καθισμάτων ο ένας στην αριστερή ο άλλος. Μακριά και αγαπημένα. Ο τίτλος της κοινής τους παρουσίας ήταν ο συνήθης. «Δύο ξένοι στην ίδια πόλη».
Η έλλειψη χημείας
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί μοιάζουν να αποφεύγουν να ανταλλάξουν έστω και ένα βλέμμα. Η σχέση τους διακρίνεται από έλλειψη χημείας, αυτό είναι πλέον φανερό. Οι πολιτικοί τους στόχοι συγκρούονται. Και οι δύο διεκδικούν τον πρώτο λόγο στην Κεντροαριστερά. Και οι δύο θέλουν να δουν τα κόμματά τους να καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση στην αναμέτρηση των Ευρωεκλογών. Ο Νίκος Ανδρουλάκης για να υποστηρίξει ότι το ΠαΣοΚ έρχεται, ο Στ. Κασσελάκης για να υποστηρίξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι (ακόμα) εδώ. Πόσο πιθανό είναι να αλλάξει αυτή η σχέση; Μέχρι τις Ευρωεκλογές, μοιάζει απίθανο να υπάρχει η οποιαδήποτε εξέλιξη. Μετά;
Στην παρούσα φάση οι συζητήσεις για μια συνάντηση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς σε ένα μέτωπο αμφισβήτησης της πολιτικής ηγεμονίας της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι υπαρκτές αλλά κινούνται στο επίπεδο των ψιθύρων. Η πίεση να ανοίξει ένας δίαυλος επικοινωνίας, στην παρούσα φάση προέρχονται κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το σκόπελο της εσωκομματικής αμφισβήτησης. Ακόμα και οι υποστηρικτές του στη μάχη των εσωκομματικών εκλογών μοιάζουν κουμπωμένοι. Οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες του αντιμετωπίζονται με καχυποψία.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται σε διαφορετική φάση. Για την τακτική και τις επιλογές του υπάρχει κριτική αλλά στην παρούσα φάση παραμένει κυρίαρχος στο κόμμα του. Το ΠαΣοΚ παρουσιάζει μικρές τάσεις ανόδου φαίνεται ικανό να καταλάβει τη δεύτερη θέση στις Ευρωεκλογές αλλά δεν έχει πείσει ότι ακόμα και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ανοίξει περπατησιά εξουσίας. Και αυτή είναι η βάση της συζήτησης που έχει ανοίξει στη βάση της κεντροαριστεράς και την οποία έχουν αρχίσει να συνυπογράφουν προβεβλημένα στελέχη, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι συζητήσεις για σύγκλιση
Ποιο, άραγε, είναι το πολιτικό στοίχημα της κεντροαριστεράς; Να παλεύουν τα διάφορα τμήματά της για την πρωτοκαθεδρία στο χώρο και να περιμένουν, όπως λέγεται, μια νέα τετραετία Μητσοτάκη και μετά βλέπουμε; Η να προσπαθήσει να αποτελέσει, άμεσα, το πολιτικό αντίβαρο της συντηρητικής παράταξης; Τι νόημα έχει το να υπάρχουν τρία και τέσσερα σχήματα στο κεντροαριστερό χώρο αλλά κανένα από αυτά να μην μπορεί από μόνο του να διεκδικήσει την πρωτιά στις επόμενες εθνικές εκλογές;
Τη Δευτέρα είδε το φως της δημοσιότητας μια κοινή παρέμβαση των Κώστα Ζαχαριάδη, Γιάννη Ραγκούση και Θανάση Θεοχαρόπουλου που υποστηρίζουν ότι έχει έλθει η ώρα των γενναίων πολιτικών επιλογών. Υποστηρίζουν ότι «το πολιτικό σύστημα της χώρας, μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές, διαμορφώνεται με μια υπερκυρίαρχη ΝΔ και μια ισχυρή παρουσία της Ακροδεξιάς, που για πρώτη φορά δεν έχουν ως πολιτικό και κοινοβουλευτικό αντίβαρο μια ισχυρή προοδευτική αντιπολίτευση» Τι ζητούν; Επί της ουσίας συνεννόηση των καλούμενων προοδευτικών δυνάμεων, δηλαδή το άνοιγμα μιας συζήτησης με το ΠαΣοΚ.
Το άνοιγμα Τεμπονέρα στο ΠαΣοΚ
Πρωτοβουλία, προς την ίδια κατεύθυνση φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει και ο Διονύσης Τεμπονέρας. Το προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει το παράδειγμα «της σύμπλευσης των προοδευτικών δυνάμεων στα πρόσωπα των Χάρη Δούκα και Κώστα Ζαχαριάδη με σημαντικά αποτελέσματα» Για τη σύγκλιση με το ΠαΣοΚ υποστήριξε ότι είναι μια ανοιχτή συζήτηση, η οποία βρίσκεται πάνω στο τραπέζι. Παρατήρησε μάλιστα ότι είναι πολλά και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία ανταποκρίνονται θετικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Ο κ. Τεμπονέρας επανέλαβε τη θέση του σε τηλεοπτικό πάνελ παρουσία του βουλευτή του ΠαΣοΚ, Παύλου Γερουλάνου. Ποια ήταν η αντίδραση του; «Εμείς δεν κλείνουμε την πόρτα σε κανέναν». Αυτή είναι η μισή θέση του ΠαΣοΚ. Θα μπορούσε να συμπληρωθεί με το «δεν την ανοίγουμε, όμως, στο ΣΥΡΙΖΑ» Η ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη είναι απρόθυμη για διάλογο με τον Στ. Κασσελάκη. Και σε κάθε περίπτωση, αν δεν μπορεί να τον αποφύγει, προτιμά να προσέλθει σε αυτόν από τη θέση του οδηγού. Με τις ισορροπίες στην κεντροαριστερά να έχουν ανατραπεί πλήρως και με το ΠαΣοΚ να αποτελεί τη μεγαλύτερη δύναμη του χώρου.
Το σενάριο Τσίπρα
Τα πάντα λοιπόν παραπέμπονται για μετά τις Ευρωεκλογές με ένα ερώτημα να πλανάται στον ευρύτερο χώρο. Θα κινηθεί μετά και ο Αλέξης Τσίπρας; Και με τι στόχο; Σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής», ο Αλέξης Τσίπρας έχει πειστεί πια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ηγηθεί ξανά, ούτε να ενώσει την κοινωνία. Και οι συνεργάτες του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζουν ότι «δεν είναι ο Κασσελάκης ο ελέφαντας στο δωμάτιο, παρά η χαμένη αξιοπιστία του κόμματος και του χώρου συνολικά». Γι’ αυτό επιμένουν ότι «αν είναι να γίνει κάτι, αυτό θα πρέπει να γίνει εκ του μηδενός, στη βάση νέων αντιλήψεων και πεποιθήσεων για τη θέση της χώρας στον κόσμο».
Το αφήγημα αυτό παραβλέπει έναν ακόμα ελέφαντα. Αυτόν της αξιοπιστίας του ίδιου του κ. Τσίπρα. Στις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού ο κ. Τσίπρας αποδοκιμάστηκε όσο κανένας άλλος αρχηγός κόμματος αντιπολίτευσης. Οι επιδόσεις του πήγαν από κακό (20%) στο χειρότερο (17%). Πως ένα χρόνο αργότερα θα εμφανιστεί ως το πρόσωπο που μπορεί να ενώσει και να ηγηθεί του κεντροαριστερού χώρου; Οι ευσεβείς πόθοι στην πολιτική δεν είναι αμάρτημα. Αλλά οι αυταπάτες, ειδικά στην περίπτωση του κ. Τσίπρα, είναι ένα πρόβλημα.
Είναι πολύ πιθανό ότι μετά τις Ευρωεκλογές, αν μάλιστα τα αποτελέσματα επιβεβαιώσουν τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς, το ζήτημα του πώς μπορεί η κεντροαριστερά να αποτελέσει ξανά δύναμη διακυβέρνησης, θα μπει επιτακτικά στο τραπέζι. Μέχρι τότε, τα διάφορα κομμάτια της θα ακολουθούν τη δική τους στρατηγική, της κατάκτησης της δεύτερης θέσης.
