Φωτογραφίες που τραβήχθηκαν στη διάρκεια μιας (ακόμα) μεγάλης φυσικής καταστροφής αλλά και φωτογραφίες που τραβήχθηκαν μια μέρα όπως όλες τις άλλες, δίχως κάποια ιδιαίτερη αφορμή. Τα στιγμιότυπα του 2023 μπορεί να διαφοροποιούνται ως προς τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκαν, έχουν όμως ως κοινό παρονομαστή την ένταση και τον παλμό. Άλλοτε αποτυπώνονται αδρά στο καρέ και άλλοτε με υπόκωφη βοή. Δύο διακεκριμένοι φωτορεπότερ, ο Θανάσης Σταυράκης και ο Μενέλαος Μυρίλλας ξεχωρίζουν εκείνη τη φωτογραφία που τράβηξαν μέσα στο 2023 και συνοψίζει για εκείνους τη φετινή χρονιά.
«Τον είδα να έρχεται από το βάθος», του Θανάση Σταυράκη
Η φωτογραφία τραβήχτηκε το πρωί της Τετάρτης 23 Αυγούστου στη Μονή Αγίας Παρασκευής στις Αχαρνές κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς στην Πάρνηθα.
Στο συγκεκριμένο σημείο το θερμικό φορτίο και οι καπνοί δυσκόλευαν τους πάντες. Μέσα στον χώρο της μονής ήδη υπήρχαν πολλά άτομα που εθελοντικά συμμετείχαν στην προσπάθεια ώστε να μην επεκταθεί η φωτιά που έκαιγε τη σκεπή. Νωρίτερα είχαν εντοπιστεί σε αποθήκη φιάλες υγραερίου και με γρήγορες ενέργειες απομακρύνθηκαν.
Κάνοντας μία ανάπαυλα και πριν προσπαθήσω να προσεγγίσω την αυλή του μοναστηριού είδα τον άνθρωπο αυτόν να έρχεται από το βάθος κρατώντας την εικόνα. Κατάλαβα κατευθείαν ότι αυτή είναι η φωτογραφία της ημέρας. Ευτυχώς η μονή υπέστη μικρές ζημιές. Οι φωτορεπόρτερ ήταν εκεί για να δείξουν αντικειμενικά τα γεγονότα, όπως κάνουν πάντα, παρά την εχθρική αντιμετώπιση ορισμένων ατόμων εκείνη την ημέρα.
Την επέλεξα ως την καλύτερή μου για το 2023. Γιατί περικλείει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου άνδρα την αγωνία του για να σώσει την εικόνα. Την ίδια αγωνία και θλίψη που βιώνουμε και οι κάτοικοι της χώρας με τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που σημειώνονται κάθε καλοκαίρι. Έχοντας καλύψει πάρα πολλά γεγονότα με πυρκαγιές και άλλες φυσικές καταστροφές παρατηρώ κάθε χρονιά τα φαινόμενα να αυξάνονται και η αντιμετώπισή τους να μην είναι πάντα εφικτή. Ελπίζω και εύχομαι το 2024 να υπάρχει μεγαλύτερη πρόληψη.
Ο κ. Θανάσης Σταυράκης είναι φωτορεπόρτερ.
«Πέρα από την αποδεκτή λεζάντα», του Μενέλαου Μυρίλλα
«Ένα αντίγραφο αρχαίου αγάλματος μιας Κόρης, τοποθετημένο στη βιτρίνα ενός καταστήματος που βρίσκεται στο πλάι της Βουλής».
Αυτή θα ήταν μια αποδεκτή λεζάντα για να συνοδεύσει τη φωτογραφία αν «ανέβαινε» σε κάποια βάση φωτοειδησεογραφικού πρακτορείου. Δεν περιγράφει όμως τη δύναμη της συγκεκριμένης εικόνας και γενικότερα οι αποδεκτές ειδησεογραφικές λεζάντες δεν ακουμπάνε ποτέ την ουσία του μέσου, της φωτογραφίας.
Η δεύτερη ανάγνωση, η σημειολογία, το δικαίωμα στην αφαιρετική, ενίοτε συμπερασματική, σκέψη ποτέ δεν επιτρέπεται στις λεζάντες γιατί προσβάλλει την επίπλαστη αντικειμενικότητα που θεωρείται ότι διέπει τη φωτοειδησεογραφία. Αλλά δεν απαγορεύονται στην ίδια την εικόνα. Και επικρατούν της πολιτικής ορθότητας. Οπότε, ναι, είναι το αντίγραφο ενός αρχαίου αγάλματος μιας Κόρης. Στα λουλουδάδικα, στη Βουλή. Κοιτάζει τον δρόμο που έναν Δεκέμβρη χύθηκε αίμα που πότισε τα λουλούδια του καταστήματος που τώρα φιλοξενεί αυτήν. Κοιτάζει τα κτίρια απέναντι, διαφορετικής εποχής μεταξύ τους, ξένα για τα δικά της κριτήρια αλλά επιτεύγματα για τις γενιές που τα κατασκεύασαν. Περιμένει υπομονετικά να πωληθεί. Δεν την ενοχλούν οι πολιτικά ορθές λεζάντες. Εχει την ανωτερότητα της εποχής της χωρίς να είναι ξένη στη δικιά μας εποχή. Διορθώνει τα πολλά λαθη μας και ας είναι απλά ένα μικρό αντίγραφο.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε μια μέρα όπως όλες οι άλλες χωρίς καμία αιτία και αφορμή.
Ο κ. Μενέλαος Μυρίλλας είναι φωτορεπόρτερ.