Χιλιάδες ένστολοι διαδήλωσαν χθες στο κέντρο της Αθήνας για να ζητήσουν την «προστασία» της Πολιτείας στην άσκηση των καθηκόντων τους κάτω και από το βάρος και τη φόρτιση του σοβαρού τραυματισμού του νεαρού αστυνομικού στου Ρέντη και του θανάτου του 29χρονου συναδέλφου του στη Λεωφόρο του Σχιστού.
Το αίτημα εκφράστηκε με το σύνθημα «Προστατεύστε αυτούς που σας προστατεύουν» για το οποίο μπορεί να διατυπώσει κανείς πολλές ενστάσεις – στη δική του «Πολιτεία», εξάλλου, ο Πλάτωνας διαπίστωνε πως «θα ήταν γελοίο ο φύλακας να έχει ο ίδιος ανάγκη από φύλακα».
Είναι σαφές ωστόσο ότι, πέρα από τη ένστολη συνθηματολογία και την αρχαία γραμματεία, ο βραχίονας του κράτους που είναι επιφορτισμένος με την τήρηση της τάξης και την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στην κοινωνία νοσεί.
Αυτό είναι κάτι που πιστοποιείται από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Εχουμε μια αστυνομία σε εμφανή αδυναμία να προστατεύσει ακόμη και τις εγκαταστάσεις της, όπως φάνηκε από την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στην έδρα των ΜΑΤ.
Μια αστυνομία που χρησιμοποιεί δυσανάλογα και χωρίς αίσθηση του μέτρου τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, όπως συνέβη με τη χρήση δακρυγόνων στο γήπεδο του Βόλου.
Μια αστυνομία όπου εκδηλώνονται συχνά κρούσματα διαφθοράς τα οποία, ανάμεσα σε ΕΔΕ και εσωτερικές έρευνες, ακόμη συχνότερα κακοφορμίζουν.
Αλλά και μια αστυνομία που έφτασε στο σημείο να εκδηλώνει κινήσεις απείθειας, όπως στην περίπτωση των έξι διμοιριών των ΜΑΤ που αρνήθηκαν να εκτελέσουν την υπηρεσία τους στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Σε αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να προστεθεί το χρόνιο πρόβλημα της ελλιπούς αστυνόμευσης με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται τόσο για την μικροεγκληματικότητα όσο και για το οργανωμένο έγκλημα.
Καταλήγουμε έτσι σε μια αστυνομία που ούτε προστατεύει ούτε (αυτο)προστατεύεται. Πράγμα ενδεχομένως γελοίο. Αλλά οπωσδήποτε επικίνδυνο.
