Η αλήθεια είναι ότι όταν δυο χρόνια νωρίτερα γράφαμε, από αυτή εδώ την στήλη, τα προβλήματα που θα δημιουργούσε ο νέος νόμος του υπουργείου Παιδείας για την εκλογή διοίκησης στα ΑΕΙ, κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. Η πραγματικότητα ωστόσο, έχει ένα δικό της τρόπο να σε εκπλήσσει.
Κανείς από τους -ανυποψίαστους τότε-σχολιαστές, δεν μπορούσε να προβλέψει την έκταση της διάλυσης: ότι τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας θα παρέλυαν διοικητικά, θα σύρονταν σε εκλογικές διαδικασίες μηνών που δεν θα κατέληγαν πουθενά, θα ερχόταν η Σύγκλητος τους να αποκαθηλώσει την εκλογική δημοκρατική ψήφο (τι ανάποδη πολιτική επιλογή, καθώς η Σύγκλητος των ΑΕΙ ήταν πάντα η έκφραση της δημοκρατίας, ο Λαός, η «Βουλή» τους), και τελικά θα καταλήγαμε στο αδιανόητο: το ένα από τα δυο μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να φτάνει μετά από ένα χρόνο ατελέσφορων συζητήσεων να αποκτήσει πρύτανη που θα «μοιράσει» την θητεία του με άλλον υποψήφιο πρύτανη και οι δυο τους θα διοικήσουν («μισο-μισό») το Ίδρυμα επι 4ετία…
Και που θα το οδηγήσουν; Έχουν κοινό όραμα; Είχαν συνεργασία; Ως χθες ήταν αντίπαλοι για την διεκδίκηση της πρυτανείας, δεν τα «έβρισκαν» περίπου σε κανένα επίπεδο και ο νέος νόμος τους εξανάγκαζε σε πολύμηνες διαπραγματεύσεις, συμφωνίες, αναζήτηση συμμάχων.
Κάτι που τελικά δεν το κατάφεραν και ήρθε νέα διάταξη (όχι απλά δύσμορφη πλέον, αλλά νομικά παραμορφωμένη), για να ορίσει την Σύγκλητο ως τον «διαιτητή» της διαφωνίας.
Να θυμίσουμε: Η νέα μέθοδος συγκρότησης των συμβουλίων των ΑΕΙ θέλει εκλογή 6 εσωτερικών μελών, στην συνέχεια επιλογή από αυτά άλλων 5 εξωτερικών μελών (εκτός πανεπιστημίου) και τέλος ανάδειξη του πρύτανη μεταξύ των πρώτων.
Η ακριβής νεότερη προσθήκη στο νομικό του σώμα; Εάν δεν τα «βρίσκουν» μεταξύ τους οι 6 εκλεγμένοι του κάθε ΑΕΙ (καθώς ο καθένας πιθανώς είχε συμφωνήσει με διαφορετικό υποψήφιο να τον επιλέξει για πρύτανη όταν αυτό ερχόταν στην ημερήσια διάταξη), να αποφασίζει για τα εξωτερικά του μέλη, η Σύγκλητος.
Στο ΑΠΘ λοιπόν ακόμη κι έτσι, δεν βρέθηκε λύση. Αποτέλεσμα; Επελέγησαν δυο από τους υποψήφιους πρυτάνεις και θα μοιραστούν τη θητεία τους…
Η εξέλιξη αυτή βέβαια, που ευτελίζει το αξίωμα του πρύτανη, οδηγεί σε μια μόνο ερμηνεία: Η εφαρμογή του νέου νόμου απέτυχε. Εκτός από αρρυθμίες, φαίνονται πλέον καθαρά και οι αστοχίες του.
Ο νέος υπουργός Παιδείας επεξεργάζεται αυτή την περίοδο ένα νόμο που εκτός από την λειτουργία των ιδιωτικών ΑΕΙ, περιλαμβάνει έναν μεγάλο αριθμό άρθρων που θα κινηθούν στο κομμάτι της απελευθέρωσης των δημοσίων πανεπιστημίων από τις ασφυκτικές σχέσεις τους με το κράτος. Δήλωσε δε ο ίδιος ο κ. Πιερρακάκης ότι ο προηγούμενος νόμος για τα ΑΕΙ θα αξιολογηθεί κατά την εφαρμογή του.
Δεν περιμένει κανείς η αξιολόγηση των παραπάνω να δώσει βαθμό ικανοποιητικό, κατ΄ επέκταση, ο νόμος… κόβεται από την «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» του.
Θα έδειχνε σοφία και θα αποτελούσε γενναιότητα, σ’ αυτή τη φάση να αλλάξει ο νέος υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση το νέο μοντέλο διοίκησης των ΑΕΙ, να αποδεχτούν τα προβλήματα που δημιούργησε, να τα διορθώσουν και να αποκαταστήσουν το δημοκρατικό μοντέλο εκλογής των πρυτάνεων των πανεπιστημίων.
Προτάσεις δεν θα καταθέσουμε εκ νέου. Έχουν χιλιοειπωθεί. Σ’ αυτή τη φάση χρειάζεται απλά να προστατεύσουμε από κάθε -εσωτερική ή εξωτερική- επίθεση, το κύρος και την λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων της χώρας μας.
