Για κάποιο λόγο, ήδη από την πρώτη μας τηλεφωνική επικοινωνία με τον Νικολάκη Ζεγκίνογλου, η συζήτηση βρίσκει αφορμές να απομακρύνεται από το Milky Way και να πηγαίνει σε αυτοκινητότσαρκες μέσα στην πόλη, στα λατρεμένα μας κατοικίδια, στην τραπ, στην Κρήτη απ’ όπου κατάγεται. Ίσως γιατί ο Νικολάκης όταν δεν έχει γύρισμα, κάνει χίλια δυο πράγματα. Ασχολείται με τον μοντελισμό, ακούει πολλή μουσική, κάνει Κραβ Μαγκά ή απλώς βγαίνει βόλτες στην Αθήνα με το αυτοκίνητο με συνοδηγό τη Μάργκο (σ.σ. το σκυλάκι του). Ο Φλεξ δεν ακολουθεί, είναι σπιτόγατος. Κυριολεκτικά.
«Πολλές φορές λέω στον Βασίλη (σ.σ. Κεκάτο) “γι’ αυτό με θες στις ταινίες σου, γιατί με εμπιστεύεσαι ως οδηγό”» μου λέει και σκάμε στα γέλια. «Πέρα από την πλάκα, με έχει βάλει να οδηγήσω τα πάντα!». Έχει πάρα πολλές οδηγικές ιστορίες να αφηγηθεί και από την εφηβεία του, τότε που έπαιρνε κρυφά το αμάξι του πατέρα του για να πάει σχολείο.
«Όταν έφευγε ο πατέρας μου ταξίδι, μου έλεγε “θα σε πηγαίνει σχολείο ο παππούς”. Έπαιρνα εγώ τηλέφωνο τον παππού, του έλεγα “μην αγχώνεσαι” κι ύστερα έπαιρνα το αυτοκίνητο και πήγαινα μόνος μου στο σχολείο. Είχα βγάλει κι αντικλείδι. Ήμουν 16 χρονών. Και σαν μην έφτανε αυτό, εκεί στο σχολείο αντάλλασσα το αμάξι με τα μηχανάκια των φίλων μου. Γιατί εγώ βασικά τρελαινόμουν για μηχανάκια, αλλά δεν μου παίρνανε οι γονείς μου. Ξέρεις πόσες φορές έχουν πάρει τηλέφωνο τον πατέρα μου γιατί με έχουν δει στην εθνική με το αυτοκίνητο θείες, θείοι κτλπ; Τώρα πια του τα έχω πει».
Φωτ.: Νίκος Κόκκας
Νικολάκη, πώς και έγινες ηθοποιός;
«Το είχα στο μυαλό μου από μικρός, αλλά το ανέβαλα συνέχεια για αργότερα. Ίσως επειδή η θεία και ο θείος μου που είναι κι εκείνοι ηθοποιοί, κάτω στην Κρήτη, με αποθάρρυναν λίγο. Πάντοτε με παρότρυναν να τελειώσω τη σχολή μου, με την υπόσχεση μετά να με προετοιμάσουν για να δώσω σε δραματική. Όμως, πριν προλάβω να τελειώσω τη σχολή, γνώρισα μια κοπέλα, η οποία ήταν ηθοποιός, κι ερωτεύτηκα πάρα πολύ. Σπούδαζε τότε ακόμα, θυμάμαι, και μου έλεγε όσα έκαναν στη σχολή και ζήλευα αφόρητα. Και κάπως έτσι, το πήρα απόφαση. Παράτησα τη σχολή στο Ρέθυμνο, πήγα φαντάρος και μετά ανέβηκα Αθήνα να μπω σε δραματική».
Στην Κρήτη ήσουν για σπουδές;
«Ζούσα μόνιμα από το 1999 στην Κρήτη με την οικογένειά μου, στο Ηράκλειο. Πριν από αυτό μέναμε Αθήνα, αλλά μετά τον σεισμό οι γονείς μου αποφάσισαν να μετακομίσουμε κάτω, απ’ όπου κατάγεται η μάνα μου. Στα 17 πέρασα Ρέθυμνο, στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής, και μετακόμισα εκεί».
«Είναι άλλη επαρχία τα Επτάνησα, άλλη επαρχία η Θήβα, άλλη η Κρήτη. Είναι σκληρή επαρχία κάτω, δεν είναι παίξε γέλασε»
Θα μπορούσες να είχες μείνει μόνιμα στην Κρήτη;
«Με αυτούς τους όρους όχι. Δεν θα την πάλευα. Αν με ρωτάς αν θα ήθελα κάποια στιγμή να γυρίσω με τους δικούς μου όρους, ναι, θα ήθελα πολύ να ξαναγυρίσω. Υπάρχουν πράγματα κάτω που εδώ δεν μπορώ να βρω. Για παράδειγμα, στην Κρήτη η διασκέδαση δεν είναι απαραίτητα συνυφασμένη με τον καταναλωτισμό, όπως εδώ. Η Αθήνα έχει πολλές επιλογές, αλλά άμα δεν έχεις πολλά φράγκα και πολύ ελεύθερο χρόνο, δεν λέει. Γιατί την έχω περάσει και με αρκετά λεφτά και καθόλου ελεύθερο χρόνο, την έχω περάσει και με πολύ λίγα λεφτά και άπειρο ελεύθερο χρόνο, και ήταν η ίδια φυλακή. Πρέπει να βρεις μια φόρμουλα να συνδυάσεις αυτά τα δύο για να περάσεις καλά. Γι’ αυτό και στην Αθήνα με κρατάει μόνο η δουλειά μου».
Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στην επαρχία, έχεις γνωρίσει παιδιά σαν τον Τάσο, τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στο Milky Way;
«Εννοείται. Στην Κρήτη υπάρχουν πολλοί “Τάσοι”. Ακόμα και μέσα στην πόλη του Ηρακλείου, όπου μεγάλωσα. Γενικά, στην επαρχία υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά. Αλλά είναι άλλη επαρχία τα Επτάνησα, άλλη επαρχία η Θήβα, άλλη η Κρήτη. Είναι σκληρή επαρχία κάτω, δεν είναι παίξε γέλασε. Στον στρατό γνώρισα άτομο από την Κρήτη που δεν είχε δει ποτέ θάλασσα στη ζωή του! Είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στο μιτάτο, δεν πήγε ποτέ σχολείο και σαλάγαγε τα πρόβατα με τον πατέρα του. Μπαίνεις στο στρατό πιτσιρικάς πιστεύοντας ότι η γενιά σου θα αλλάξει τον κόσμο και, τελικά, βλέπεις ότι όλοι κι όλοι που σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο με εσένα είναι τρεις. Και γίνεσαι μηδενιστής μετά».
«Στην Κρήτη υπάρχουν πολλοί “Τάσοι”. Γενικά, στην επαρχία υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά»
Μέχρι στιγμής στη σειρά δεν έχουμε δει τίποτα σχετικά με το οικογενειακό υπόβαθρο του Τάσου. Βλέπουμε μόνο ένα παιδί 27 χρονών που ζει μόνος του σε ένα τροχόσπιτο.
«Η ιδέα για το οικογενειακό υπόβαθρο του Τάσου – που βέβαια δεν αναφέρεται ποτέ στη σειρά – είναι ότι η μητέρα του πέθανε όταν ακόμα εκείνος ήταν πολύ μικρός και πως ο πατέρας του ήταν τοξικοεξαρτημένος, κάτι που στην επαρχία παίζει πολύ. Λόγω βαρεμάρας. Φουλ εξαρτήσεις. Και είναι και κρυμμένο όλο αυτό».
Φωτ.: Νίκος Κόκκας
Παίζει πολύ και στη σειρά αυτό. Κι ο Τάσος βλέπουμε πως έχει μια κάποια εξάρτηση από τη βενζίνη. Επιδρά αυτή του η εξάρτηση στην προσωπικότητά του;
«Φυσικά. Πολύ κάψιμο. Πολύ δύσκολη πίστα η βενζίνη. Υπάρχουν και ντοκιμαντέρ με τοξικοεξαρτημένους από βενζίνη. Σταματά να υπάρχει χρόνος για αυτούς τους ανθρώπους. Δεν θυμούνται τι έκαναν την προηγούμενη μέρα. Οδηγούνται στην απόλυτη χαζομάρα».
Στα πρώτα επεισόδια, ως χαρακτήρας είχε έντονο το κωμικό στοιχείο. Σιγά σιγά, όμως, βλέπουμε να αποκτά κι άλλες υφές. Είναι τραγικός ήρωας ο Τάσος;
«Το χιούμορ βγαίνει από το τραγικό. Αυτό είναι το χιούμορ: οτιδήποτε τραγικό που όμως δεν είναι δικό σου. Βλέπεις δηλαδή κάποιον που τον έχει κερατώσει η γυναίκα του και ξαφνικά αποκτά ένα slapstick χιούμορ όλο αυτό. Αν όμως το δεις σαν πραγματική συνθήκη, αυτός ο άνθρωπος δεν περνάει καθόλου καλά εκείνη τη στιγμή. Εσύ το βλέπεις σαν εξωτερικός παρατηρητής, δεν είναι δικό σου πρόβλημα, οπότε μπορείς να γελάσεις με αυτό. Οπότε, ναι, είναι τραγικός και αστείος ταυτόχρονα. Είναι αστείος γιατί είναι ο Τάσος. Γιατί αντιμετωπίζει τα πράγματα με τον τρόπο που τα αντιμετωπίζει. Αλλά και αυτός έχει ευθύνη. Δηλαδή μπορεί να τον βλέπουμε και να λέμε ότι προσπαθεί και κάνει και ράνει, αλλά στην ουσία προσπαθεί μόνος του».
«Το χιούμορ βγαίνει από το τραγικό. Αυτό είναι το χιούμορ: οτιδήποτε τραγικό που όμως δεν είναι δικό σου»
Γιατί αδυνατεί να ακούσει τη Μαρία;
«Νομίζω δεν φτάνει και το μυαλό του πάρα πολύ. Αλλά και πέρα από αυτό – πώς να το πω; – αν εγώ κλείσω ένα ταξίδι να πάμε οι δυο μας χωρίς να σου πω τίποτα, χωρίς να σε ρωτήσω αν θες, είναι λίγο περίεργο. Τίθεται θέμα συναίνεσης. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να ειπωθεί γιατί είναι πολύ εύκολο κάποιος, βλέποντας τη σειρά, να πει ότι ο Τάσος αδικείται, ξεχνώντας την ηλικία της Μαρίας, παραβλέποντας ότι η ίδια δεν έχει συμφωνήσει με τα όσα ερήμην της αποφασίζει ο Τάσος. Γιατί έχουμε συνηθίσει να ζούμε σε ένα πατριαρχικό μοντέλο κοινωνίας. Τη Μαρία ο Τάσος φυσικά και την αγαπάει. Αλλά την αγαπάει ιδιοκτησιακά, το οποίο είναι ξεκάθαρα λάθος. Αλλά με αυτόν τον τρόπο έχει μάθει να αγαπάει».
Τον προπονητή του, τον οποίο υποδύεται ο εξαιρετικός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στη σειρά, όμως, τον ακούει…
«Φυσικά. Αφενός γιατί είναι η μόνη πατρική φιγούρα που έχει. Αφετέρου, ο Τάσος είναι κι ένα άτομο που ετεροπροσδιορίζεται πάρα πολύ. Οπότε, ό,τι του λέει ο προπονητής του, μετά πάει και το κάνει ακριβώς. Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που δεν έχει κριτική σκέψη και ικανότητα».
Φωτ.: Νίκος Κόκκας
Όλη αυτή του η συμπεριφορά μοιάζει να δικαιολογείται κάπως από το γεγονός ότι είναι ένα παιδί που ουσιαστικά μεγάλωσε μόνο του, που δεν είχε πιθανότατα ευκαιρίες να εξελιχθεί περισσότερο…
«Αν με ρωτάς, ναι, για οποιονδήποτε κάνει οτιδήποτε, υπάρχει μια δικαιολογία. Αλλά δεν μπορούμε και να παίρνουμε και το παρελθόν μας ως μπούσουλα και να προχωράμε. Δεν είναι δικαιολογία για ’μένα το παρελθόν κάποιου δηλαδή. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει πολύ χειρότερα από τον Τάσο κι έχουν συμπεριφερθεί καλύτερα. Ή και το αντίθετο. Οπότε, αυτό για εμένα δεν παίζει πολύ ρόλο».
Τα ολοένα και πιο βίαια ξεσπάσματά του που βλέπουμε τελευταία έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι διαισθάνεται μια επερχόμενη απόρριψη από τη Μαρία;
«Μπα, όχι… Δεν νομίζω ότι συμπεριλαμβάνει τη Μαρία ούτε καν σε αυτό. Έχει χτίσει ένα ολόκληρο έργο στο κεφάλι του, ονειρεύεται να γίνει οικογενειάρχης, να μπορέσει να παρέχει στην οικογένειά του όσα δεν είχε αυτός. Αυτή η εγκυμοσύνη είναι για εκείνον μια ελπίδα ότι θα κάνει κι αυτός κάτι στη ζωή του. Και, επιπλέον, τον βάζει και σε ένα πλαίσιο οικογενειακό, γνωρίζει τους γονείς της Μαρίας και, μάλιστα, αρχίζει να βλέπει και τον Γιώργο κάπως σαν πρότυπο. Οπότε, οτιδήποτε τον βγάζει από αυτό το σενάριο τον κάνει φοβερά νευρικό».
«Για οποιονδήποτε κάνει οτιδήποτε, υπάρχει μια δικαιολογία. Αλλά δεν μπορούμε και να παίρνουμε το παρελθόν μας ως μπούσουλα και να προχωράμε»
Υπήρχαν ανάμεσα σας αντικρίσματα, κοινά σημεία στα οποία πάτησες για να προσεγγίσεις τον χαρακτήρα;
«Πάντα ξεκινάω από τη δική μου εμπειρία. Δεν μπορώ να χτίσω κάτι το οποίο έχω φανταστεί μόνο. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει τα πάντα. Κι εγώ έχω ερωτευτεί κι έχω υπάρξει ηλίθιος. Έχω υπάρξει χίλια πράγματα. Οπότε βρήκα πολλά στοιχεία του Τάσου και στον εαυτό μου. Η βασική μου είσοδος στον χαρακτήρα ήταν το μποξ. Ξέραμε εκ των προτέρων, πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, ότι ο Τάσος ασχολείται με το μποξ. Κι εγώ κάνω χρόνια Κραβ Μαγκά, αυτοάμυνα και τα λοιπά. Με το μποξ, βέβαια, δεν είχα ασχοληθεί. Είναι άλλο πράγμα. Είναι σπορ. Για τις ανάγκες λοιπόν του Milky Way έκανα ΜΜΑ. Οπότε 3 με 4 φορές την εβδομάδα έκανα και sparring. Κάθε φορά λοιπόν που γυρνούσα από το sparring, αισθανόμουνα πιο ηλίθιος από ποτέ. Ήμουν ευτυχισμένος. Καθόμουν και κοιτούσα τον τοίχο, μισάνοιχτο το στόμα γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τη μύτη εύκολα και ήμουν ευτυχισμένος. Είχα φάει ξύλο και δεν σκεφτόμουν τίποτα. Δηλαδή αργούσα σε πράγματα. Μου μιλούσαν και απαντούσα μετά από πέντε λεπτά».
Φωτ.: Νίκος Κόκκας
Το κομμάτι αυτό των παράνομων αγώνων γίνεται πολύ βασικό όχημα για την εξέλιξη της ιστορίας του χαρακτήρα. Τελικά το κάνει μόνο για τα χρήματα;
«Σίγουρα μπαίνει σε όλο αυτό πολύ αθώος, για να βγάλει κάποια χρήματα και να μπορέσει να στηρίξει την οικογένεια που πάει να φτιάξει. Βέβαια, ο Τάσος έχει και μια ηρωική αντίληψη του εαυτού του. Αλλά, όπως ξέρουμε, όλοι οι ήρωες είναι νεκροί. Ο δειλός είναι και έξυπνος, έτσι λένε».
Είναι στόχος, προσωπικός ή και συλλογικός, το Milky Way να αμφισβητήσει τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώνουμε, να σπάσει κάποια στερεότυπα;
«Με το Milky Way δεν προσπαθούμε να σπάσουμε κανένα στερεότυπο. Μιλάμε μια γλώσσα δική μας και λέμε πράγματα που εμάς μας απασχολούν. Είναι αυτά για τα οποία ψηνόμαστε να μιλήσουμε. Δεν θέλουμε να διδάξουμε κανέναν. Δεν κάνουμε μία σειρά για να αλλάξουμε την κοινωνία. Όλο αυτό γεννήθηκε από μια ανάγκη να πούμε αυτή την ιστορία. Δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να γίνουμε ξαφνικά νέοι προφήτες. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι η τέχνη διαμορφώνει συνειδήσεις, ενώ η κοινωνία είναι εκείνη που παράγει αυτή την τέχνη».
«Με το Milky Way δεν προσπαθούμε να σπάσουμε κανένα στερεότυπο. Μιλάμε μια γλώσσα δική μας και λέμε πράγματα που εμάς μας απασχολούν. Είναι αυτά για τα οποία ψηνόμαστε να μιλήσουμε. Δεν θέλουμε να διδάξουμε κανέναν»
Δεν πιστεύεις δηλαδή ότι η τέχνη μπορεί να ανατροφοδοτήσει την ίδια την κοινωνία που την παράγει με νέα πρότυπα;
«Μακάρι η τέχνη να είχε αυτή τη δύναμη. Αλλά δεν πιστεύω ότι την έχει. Θα φέρω ένα παράδειγμα που χρησιμοποιώ συχνά όταν μου λένε ότι η τραπ προωθεί σεξιστικά πρότυπα. Και στα 60s-70s, που μεσουρανούσε η psychedelic rock, groupies είχανε και τις εκμεταλλευόντουσαν. Οι στίχοι δεν έχουν αλλάξει από τότε. Η πατριαρχία δεν έχει φύγει από τη στιχουργική και τείνουμε να κατηγορούμε την τραπ. Όσον αφορά το Milky Way, το οποίο αγαπώ πολύ, σίγουρα θα θέλαμε να βοηθήσει ένα παιδί που μπορεί να αισθάνεται παρίας να πιστέψει ότι υπάρχουν κι άλλοι γαλαξίες εκεί έξω. Αλλά την ίδια στιγμή ξέρουμε και που βαδίζουμε».
To Milky Way προβάλλεται κάθε Πέμπτη στις 23:10 στο MEGA. Μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου θα είναι διαθέσιμο αποκλειστικά on demand στο Vodafone TV.
