Το μόνο (σχεδόν) σίγουρο είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν εξέπληξε κανέναν με τις τοποθετήσεις και τις αντιρρήσεις του για τα ελληνοτουρκικά και τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και πάντως σίγουρα όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το επίσης σίγουρο είναι ότι τα όσα είπε εκφράζουν μία μεγάλη μερίδα πολιτών, πολλοί από τους οποίους είναι και ψηφοφόροι της ΝΔ. Όπως είναι και πολλοί άλλοι, που δεν τους εκφράζει. Και όπως εκφράζει και μία άλλη μερίδα, που πιστεύουν τα ίδια και δεν είναι ψηφοφόροι της ΝΔ.
Υπό αυτό το πρίσμα, οφείλει κανείς να συνειδητοποιεί διαρκώς ότι στην παρούσα συγκυρία και με τα όσα εξελίσσονται, η έννοια του «εσωκομματικού προβλήματος» έχει πλέον πολύ διαφορετική έννοια και σίγουρα, πολύ διαφορετικές εκδηλώσεις απ’ ότι μέχρι πρότινος.
Το ότι ο Αντώνης Σαμαράς εκφράζει ένα μεγάλο τμήμα της δεξιάς, που παραμένει εντός της ΝΔ είναι μία πραγματικότητα. Το ίδιο κάνει και ο Μάκης Βορίδης και μερικοί ακόμη, οι οποίοι όταν και αν έρθει η ώρα θα μετρηθούν. Και πάντως, το να υπάρχουν και να εκδηλώνονται, ακόμη και αν σε κάποια θέματα διαφοροποιούνται, είναι σαφές ότι από μία άποψη εξυπηρετεί και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τουλάχιστον σε αυτή τη συγκυρία και σε ό,τι αφορά με αυτά τα ζητήματα.
Ωστόσο, όλοι τους γνωρίζουν ότι αυτήν την περίοδο δεν τίθεται ούτε θέμα ηγεσίας, ούτε αμφισβήτησης του γεγονότος ότι η ΝΔ συγκεντρώνει τα ποσοστά που συγκεντρώνει και βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται, κατά βάση λόγω Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όπως είναι γνωστό στο εσωτερικό του κόμματος, ότι κάποιες από τις πρόσφατες εκλογικές μάχες, όπως αυτή για την περιφέρεια Πελοποννήσου, δεν θα είχαν κερδηθεί από τη ΝΔ, δίχως τη συμβολή του Σαμαρά.
Όλα αυτά καταδεικνύουν το προφανές: Ότι η ΝΔ περιλαμβάνει και εκφράζει κάποια σημαντικά τμήματα των πολιτών, οι οποίοι μπορεί να διαφωνούν σε πολλά, όμως ομονοούν σε ένα και αυτό είναι ότι βασικά δεν επιθυμούν αναστατώσεις και αναταράξεις παρόμοιες με εκείνες του πρόσφατου παρελθόντος. Και ότι αυτή η κυβέρνηση, την οποία κατά πλειοψηφία προτίμησαν στις εκλογές, θα πρέπει να κάνει τη δουλειά της.
Αν θα έρθει η στιγμή να κριθούν τα πράγματα διαφορετικά είναι ένα άλλης τάξεως ζήτημα, που μπορεί να έχει τη βάση του, όμως σίγουρα δεν είναι της παρούσης.
