ΣΥΡΙΖΑ: Αποχώρησε η πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας

Με την αποχώρηση των 32 μελών του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ -από τους 51 συνολικά- ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου η συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου της νεολαίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης 37 μέλη, συνολικά, υπέβαλλαν την παραίτηση τους από το όργανο, ενώ οι 32 αποχώρησαν. Μεταξύ των αποχωρησάντων είναι ο γραμματέας της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας Κωνσταντίνος Βλαχάκης, όπως και ο γραμματέας της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης Στέργιος Γρηγορίου.

Τα 37 στελέχη στο κείμενό τους ασκούν σκληρή κριτική στον Στέφανο Κασσελάκη. «Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει την κύρια ευθύνη να εγγυηθεί πρώτος την ενότητα του κόμματος στην δύσκολη αυτή περίοδο και όφειλε να συμπεριφερθεί με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και την τήρηση του καταστατικού», σημειώνουν χαρακτηριστικά.

Παράλληλα προσθέτουν πως «μένουν πιστοί στον στρατηγικό μας στόχο, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση με δημοκρατία και ελευθερία», προαναγγέλλοντας κατ’ ουσίαν την πολιτική τους συνέχεια.

Τέλος εποχής για τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Αναλυτικά το κείμενο αποχώρησης:

ΕΝΑΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ. Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών έχει διαμορφώσεί ένα δυστοπικό τοπίο στη χώρα μας. Ο νέος πολιτικός χάρτης περιλαμβάνει μια ισχυροποιημένη Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και ενισχυμένη την ακροδεξιά εντός του κοινοβουλίου. Με αυτή τη συνθήκη το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο, με ακόμα πιο σκληρές αντικοινωνικές κυβερνητικές πολιτικές, αδιέξοδα για την κοινωνική πλειοψηφία και την ενίσχυση αντιδραστικών αντιλήψεων. Στον αντίποδα, οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις δείχνουν αποδυναμωμένες, ανήμπορες να ασκήσουν προγραμματική αντιπολίτευση απέναντι στη κυριαρχία της δεξιάς, και αδύναμες να ανασυγκροτήσουν τον αντίπαλο πόλο εντός της κοινωνίας.

Στο πλαίσιο αυτό, δυστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, δείχνει να βρίσκεται μπροστά σε μια διαλυτική κρίση, πολιτική και ιδεολογική. Η μεγάλη ήττα των εθνικών εκλογών και η παραίτηση του Αλ. Τσίπρα διαμόρφωσαν πρωτόγνωρες συνθήκες για το χώρο μας και ανέδειξαν μια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα μας. Η αναγκαία περίοδος ανασυγκρότησης εκκίνησε με την εκλογή του νέου Προέδρου. Μια διαδικασία που συλλογικά αποφασίσαμε, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, και το αποτέλεσμα της οποίας είναι προφανώς αποδεκτό. Η αλλαγή ηγεσίας και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη δεν δείχνει ωστόσο να μπορεί να αντιστρέψει την πορεία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αντιθέτως, η στρατηγική και μια σειρά ενεργειών του νέου προέδρου και της ηγετικής ομάδας δείχνουν να επιταχύνουν αυτή τη συνθήκη. Η νέα σελίδα για το χώρο μας, φαίνεται ότι διαμορφώνει ένα νέο τοπίο, σε μια ξένη για εμάς κατεύθυνση.

Τους πρώτους μήνες είδαμε να κυριαρχεί ένα θολό και ασαφές στίγμα στη δημόσια σφαίρα, να επιστρατεύεται μια έντονη συνθηματολογία, πολλές φορές, κενού περιεχομένου, που αδυνατεί να μπει πιο βαθιά στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Γίναμε μάρτυρες αντιφατικών δηλώσεων, τοποθετήσεων ακόμα και αντίθετων στις πάγιες θέσεις και αξίες του χώρου μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ομιλία στο ΣΕΒ και η διολίσθηση σε ξένα για την αριστερά ιδεολογικοπολιτικά πλαίσια. Κυριάρχησε η επικοινωνία έναντι της αξιόπιστης χάραξης στρατηγικής και έκφρασης σαφών πολιτικών θέσεων. Παρακολουθήσαμε την αποδόμηση, σε ορισμένες περιπτώσεις, των προσπαθειών και του κυβερνητικού έργου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εν είδει κατασκευής εσωτερικού εχθρού. Αλλά κυρίως, υπάρχει η απροθυμία να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους λόγους της ήττας μας, γιατί μας γύρισαν την πλάτη τα λαϊκά στρώματα και η νεολαία, κάτι που μας προβληματίζει ιδιαίτερα, και αντ’ αυτού επαναλαμβάνεται το ίδιο αφήγημα, δηλαδή η επιστράτευση του «εσωτερικού εχθρού» και των υπονομευτών, το οποίο χρησιμοποιείται σκόπιμα για καλύψει βαθύτερα αδιέξοδα.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει την κύρια ευθύνη να εγγυηθεί πρώτος την ενότητα του κόμματος στην δύσκολη αυτή περίοδο και όφειλε να συμπεριφερθεί με σεβασμό στις συλλογικές διαδικασίες και την τήρηση του καταστατικού, με σεβασμό στην διαφορετική άποψη και κριτική, μακριά από ένα κλίμα τοξικότητας. Δυστυχώς αυτό δεν έδειξε να το κατανοεί ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και η ηγετική ομάδα γύρω του. Η νωπή εκλογή δεν σημαίνει και λευκή επιταγή. Αντιθεσμικές ενέργειες του προέδρου, λογικές έντονου αρχηγισμού στο όνομα της αδιαμεσολάβητης επαφής με τη βάση αδρανοποιώντας τα όργανα όταν αυτά διαφωνούν, και κυρίως η εισαγωγική ομιλία του στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ αποτέλεσαν τομή για τη λειτουργία του χώρου μας. Ειδικά η ομιλία αυτή ήταν βαθιά διχαστική, αυταρχική και απαξιωτική για το σύνολο των μελών και των στελεχών, μακριά από το ήθος της δικής μας αριστεράς, και έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη ακόμα περισσότερου τοξικού κλίματος στη βάση του κόμματος. «Όποιος δεν συμφωνεί μπορεί να αποχωρήσει» η γνώριμη φράση. Η καθυστέρηση των συνεδριακών διαδικασίων, των διαδικασιών συζήτησης για τον αναγκαίο απολογισμό και την οικοδόμηση μιας νέας στρατηγικής δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το κόμμα μας, δείχνει να μετατοπίζεται συνεχώς, αλλά κυρίως να εγκλωβίζεται όλο και περισσότερο στην απαξίωση και την ανυποληψία.

Όσοι και όσες υπογράφουμε το κείμενο αυτό, είμαστε μέλη με μεγαλύτερη ή μικρότερη πορεία στο χώρο αυτό, που δώσαμε ψυχή και σώμα στη κοινή μας προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια. Καταφέραμε να στήσουμε από το μηδέν τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολους καιρούς. Είμαστε περήφανοι και περήφανες για την επιλογή μας αυτή. Για όσα πέτυχε η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, την έξοδο από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια, την αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μείωση της ανεργίας, την ενίσχυση της δημόσιας περίθαλψης, τις τομές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη συμφωνία των Πρεσπών και άλλα πολλά. Είμαστε περήφανοι για τους αγώνες που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια, παρόντες και παρούσες με όλες μας τις δυνάμεις σε κάθε μικρή ή μεγάλη στους κοινωνικούς χώρους και τα κινήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο αριστερό και νικηφόρο εγχείρημα για όλη την Ευρώπη. Γνωρίζουμε ότι στην πορεία αυτή κάναμε και λάθη. Κάνουμε την δική μας αυτοκριτική και απολογισμό, γνωρίζοντας ότι όπως και στις νίκες έτσι και στις ήττες η ευθύνη είναι πάντα συλλογική. Παρά τις αυτνόητες αδυναμίες και ανεπάρκειες ωστόσο, ούτε μία στιγμή δεν εγκαταλείψαμε την μάχη.

Μετά από όλα αυτά, είναι πράγματι δύσκολο, να ανακοινώνουμε σήμερα την αποχώρηση μας από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ επέκταση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει. Δεν μπορούμε να υπεραπιστούμε ένα σχέδιο που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μια βίαιη μετάλλαξη, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί σε μια κατάσταση που δεν αφήνει χώρο στην πραγματική πολιτική. Δεν μπορούμε να συναινέσουμε στην αλλοπρόσαλη στρατηγική της νέας ηγετικής ομάδας, που σε ένα μήνα κατάφερε να μικρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα περισσότερο. Οι επιταγές των καιρών απαιτούν αποφασιστικά βήματα σε μια άλλη κατεύθυνση, και εμείς σήμερα κάνουμε το πρώτο.

Μένουμε ενεργοί στην υπόθεση της Αριστεράς, στην προσπάθεια για την διαμόρφωση ενός αριστερού χώρου που θα προσπαθεί να εκφράσει ξανά πλατιά κοινωνικά στρώματα. Ενεργοί στην προσπάθεια να αφουγκραστούμε και να απαντήσουμε στα σύγχρονα επίδικα, την ακρίβεια και την οικονομική κρίση, την στεγαστική κρίση και τις ανισότητες, την κλιματική κρίση, την νέα ψηφιακή εποχή, την προστασία των δημόσιων αγαθών, την διασφάλιση της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Παλεύοντας ώστε η δική μας γενιά να καταφέρει να ζήσει καλύτερα στο παρόν και όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον. Σε αλληλεπίδραση με τα κοινωνικά στρώματα που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και κυρίως τους νέους και νέες. Παρόντες και παρούσες στα κοινωνικά κινήματα της εποχής μας, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση των κοινωνικών αντιστάσεων.

Η εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση και η ενίσχυση της κοινωνικής χρησιμότητας αποτελεί αναγκαία συνθήκη. Έχοντας ως παρακαταθήκη τους κοινούς μας αγώνες, την πίστη στην κυβερνώσα αριστερά που όμως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ζωντανές κοινωνικές διεργασίες, χωρίς ταυτόχρονα να κληρονομούμε τις παθογένειες και τα λάθη του παρελθόντος, μένουμε πιστοί στον στρατηγικό μας στόχο, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση με δημοκρατία και ελευθερία.

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Ο αγώνας συνεχίζεται».