Ο Στέφανος Κασσελάκης επιβεβαιώθηκε. Ούτε μια εβδομάδα από τη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου, η «αποστασία» ολοκληρώθηκε.
Οι 9 βουλευτές-τριες του ΣΥΡΙΖΑ και κάμποσες άλλες δεκάδες μελών της Κεντρικής Επιτροπής ανέβηκαν στο άρμα της μεγάλης φυγής από την Κουμουνδούρου και βρόντηξαν την πόρτα που έκλεισαν με δύναμη πίσω τους.
«Η ιδεολογική μετατόπιση από αρχές και αξίες της σύγχρονης Αριστεράς, η ανεπάρκεια και οι αντιφατικές τοποθετήσεις της νέας ηγετικής ομάδας, στερούν κάθε αξιοπιστία. Ακυρώνουν κάθε προσπάθεια συσπείρωσης ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων από όλο το φάσμα της Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς και της Οικολογίας και νικηφόρας πορείας ενάντια στην πολιτική της ΝΔ», έγραψαν και ανήγγειλαν την «ίδρυση» ενός νέου φορέα στον προοδευτικό χώρο.
Ο Στέφανος Κασσέλάκης έχει κάθε δικαίωμα, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, να αισθάνεται ως ο Γεώργιος Παπανδρέου του 2023. Δεν βρισκόμαστε στο μέσον του καλοκαιριού, αλλά στα τέλη του φθινοπώρου. Και τι με αυτό; Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «ζει» τα δικά του «Ιουλιανά» λίγο πριν από την έλευση του χειμώνα.
Ίσως, μέσα του, πανηγυρίζει κιόλας κι ας μίλησε για μια όχι χαρούμενη μέρα. Αφού «σήμερα κλείνει ο κύκλος εσωστρέφειας». Αν μάλιστα αποχωρήσει και η ομάδα Τεμπονέρα – ο τελευταίος δηλαδή πόλος εσωκομματικής αντιπολίτευσης όπως εκφράστηκε και στην Πολιτική Γραμματεία- θα διαθέτει πεδίο λαμπρό να δράσει χωρίς προσκόμματα.
Τα «Νοεμβριανά» είναι μια προσωπική κατάκτηση, φέρουν την υπογραφή του και μια αδιαμφισβήτητη σφραγίδα γνησιότητας.
Μαζί και ένα πιθανό άλλοθί του για ό,τι συμβεί εφεξής στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι αποσχίστηκαν θα είναι δια παντός πια τα «μαύρα πρόβατα», τα «άσωτα παιδιά», η «πέμπτη φάλαγγα», οι «αποστάτες». Αυτοί που οδήγησαν το κόμμα του 35% ν’ απειλείται με τα σαδιστικά μονοψήφια ποσοστά.
Σ’ όλο αυτό το αφήγημα ο κ. Κασσελάκης ξέχασε ν’ αναφέρει ποιος κινεί τα νήματα και ποιος κουμαντάρει τα ηνία από το ανάκτορο.
Η πολιτική διαφωνία επί μιας νέας «πατριωτικής» κατεύθυνσης και «νοικοκυρεμένης» αριστεράς με κυρ-Παντελήδες περισσότερο αντιστρέφει τους ρόλους και τους όρους, παρά τους επιβεβαιώνει.
Ο τέως βασιλιάς απαιτούσε να ελέγχει το στράτευμα, απορρίπτοντας κάθε εισήγηση του τότε πρωθυπουργού.
Αυτός όρισε τον «κατεψυγμένο πρωθυπουργό» Αθανασιάδη-Νόβα, προτού καν προλάβει ο Παπανδρέου να αποχωρήσει άπραγος από την τελευταία δεκάλεπτη συνάντησή τους.
Αυτός πάλεψε να ορίσει κυβερνήσεις δελεάζοντας στο παρασκήνιο αριβίστες πολιτικούς (Στεφανόπουλος, Τσιριμώκος, με πρωθυπουργικά αξιώματα.
Αυτός «έπεισε» (με οιανδήποτε μέθοδο) τους ευκολόπιστους βουλευτές της Ένωσης Κέντρου να γίνουν υποτελείς του και μαζί με τους βουλευτές της ΕΡΕ (κι άλλων σχηματισμών) να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μια πραξικοπηματική κυβέρνηση χωρίς νομιμοποίηση.
Ο Στέφανος Κασσελάκης εκλέχθηκε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια ανοικτή διαδικασία και το αποτέλεσμα της κάλπης δεν αμφισβητήθηκε.
Αμφισβητήθηκε από τους συντρόφους του η στάση, οι επιλογές ο λόγος του. Είναι δικαίωμα του καθενός να κρίνει αν ανήκει πια σ’ έναν χώρο και εκφράζεται μέσα απ’ αυτόν ή είναι προτιμότερο να φύγει.
Αυθαίρετοι ορισμοί και έωλοι χαρακτηρισμοί μοιάζουν κυρίως με επικοινωνιακούς ελιγμούς δίχως νόημα. Δεν ταιριάζουν προσωπικά και πολιτικά όλοι με όλους.
Το τέλος του μετά-Τσιπρα ΣΥΡΙΖΑ ήταν ούτως ή άλλως αναπόφευκτο ύστερα από τις εκατέρωθεν τοποθετήσεις σε πολύ υψηλούς τόνους και ο καθένας θα κριθεί στον χρόνο. Ποιος είχε δίκιο ή άδικο.
Τουλάχιστον «αποστασίες» όπως αυτές στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ανοίγουν την Κερκόπορτα σε σκοτεινές δυνάμεις.
