Σε ένα από τα επεισόδια της ταξιδιωτικής εκπομπής «No Reservations», ο συγγραφέας και σεφ Antony Bourdain είχε παραδεχθεί πως, «αν έπρεπε να τρώω μόνο σε μία πόλη για το υπόλοιπο της ζωής μου, αυτή θα ήταν το Τόκιο και οι περισσότεροι σεφ που ξέρω, θα συμφωνήσουν μαζί μου». Και ειλικρινά, αυτό από μόνο του είναι ένας πραγματικά αξιοσημείωτος λόγος, για να προγραμματίσουμε μία απολαυστική, γαστρονομική εξόρμηση στην πολύβουη, ζωντανή πρωτεύουσα της Ιαπωνίας.
Χειροποίητο σούσι, ράμεν, μαμαδίστικο τονκάτσου, σπιτικό σάκε και σότσου είναι μερικά από τα άγνωστα –ή όχι και τόσο- key words, τα οποία αποκρυπτογραφούν το απολαυστικό αίνιγμα της ιαπωνικής κουζίνας, μίας κουζίνας που «πρωταγωνιστεί» στην παγκόσμια γαστρονομική σκηνή και έχει αγαπηθεί σε κάθε άκρη του κόσμου όσο καμία. Μίας κουζίνας που ή θα λατρέψουμε ή θα μισήσουμε. Πρώτα, όμως, οφείλουμε να τη δοκιμάσουμε σε όλο της το μεγαλείο, δηλαδή στην πατρίδα της.
Δεν χρειάζεται να είμαστε αθεράπευτοι foodies ή ιδιότροποι γευσιγνώστες για να πούμε «ναι» σε μία ταξιδιωτική εμπειρία που θα διευρύνει τους γαστρονομικούς μας ορίζοντες. Αρκεί να έχουμε την έμφυτη περιέργεια, 10.000 ευρώ κάθε μήνα στον λογαριασμό μας για τα επόμενα δέκα χρόνια, αλλά και την ακατανίκητη λαχτάρα για κάτι καινούργιο και διαφορετικό, το οποίο μας οδηγεί από την ψαραγορά Tsukiji στην μπάρα του θρυλικού Hashimoto και από εκεί σε μία αυθεντική «ιεροτελεστία» τσαγιού.
Βρίσκουμε το ζεν μας διαμένοντας σε ένα σύγχρονο ryokan
Ένα ταξίδι στην «καρδιά» της Ιαπωνίας, δεν είναι μόνο μία ευκαιρία να αφυπνίσουμε τους γευστικούς μας κάλυκες. Είναι και μία αφορμή για να ενδώσουμε στα οφέλη του slow travel, να αποσυνδεθούμε από τους έντονους ρυθμούς του δυτικού κόσμου. Πώς θα το καταφέρουμε;
Επιλέγοντας για τη διαμονή μας ένα σύγχρονο ryokan, δηλαδή έναν σοφιστικέ ξενώνα στον οποίο μερικούς αιώνες πριν φιλοξενούνταν περιπλανώμενοι σαμουράι. Τα ryokan είναι ατμοσφαιρικά και ανεπιτήδευτα minimal πανδοχεία, φτιαγμένα από ξύλο και ντυμένα με χαλάκια tatami. Τα δωμάτια διαθέτουν χαμηλό φωτισμό, πόρτες από ριζόχαρτο, αφράτα, βαμβακερά futon για κρεβάτια, ένα άνετο yukata και ένα ζευγάρι παντόφλες για κάθε επισκέπτη.
Βέβαια, κανένα κατάλυμα δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία διαμονής που μας υπόσχεται το Hoshinoya του Τόκιο, αλλά και του Κιότο, το βραβευμένο ryokan που επαναπροσδιορίζει την έννοια της φιλοξενίας, δίνοντάς της μία πνευματική, mindfull διάσταση και μας εισάγει σε έναν κόσμο απλότητας και προσιτής πολυτέλειας.
Απολαμβάνουμε μία αυθεντική «ιεροτελεστία» τσαγιού με άρωμα Ιαπωνίας
Λίγα πράγματα συγκρίνονται με το άρωμα, τη γεύση, την αχνιστή, οικεία αίσθηση που μας «πλημμυρίζει» όταν κρατάμε μία κούπα ζεστό τσάι. Αυτή την απολαυστική συνήθεια, λοιπόν, μπορούμε να τη γνωρίσουμε στην πιο μεγαλειώδη εκδοχή της, συμμετέχοντας σε μία αυθεντική «ιεροτελεστία» τσαγιού, σε μία εμπειρία που μας ανοίγει ένα νοητό παράθυρο στην πλούσια ιαπωνική κουλτούρα.
Πραγματοποιώντας μία επίσκεψη στο Maikoya ή το Shizu Kokoro θα καταλάβουμε πως η παράδοση chado σε συνδυασμό με την απολαυστική γεύση ενός koicha ή usucha τσαγιού, μας μαθαίνουν πως τα πιο απλά πράγματα είναι μερικές φορές τα πιο σημαντικά, πως αρκούν αυτά για να έρθουν κοντά ακόμη και οι πιο ετερόκλητοι άνθρωποι. Αναλόγως με το ritual που θα επιλέξουμε, θα έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε επισκέπτες και οικοδεσπότες, να ντυθούμε με παραδοσιακά κιμονό και να δοκιμάσουμε σπάνιες ποικιλίες τσαγιών, οι οποίες χρονολογούνται σε προηγούμενους αιώνες.
Εξερευνούμε τον χάρτη μία βραβευμένης γαστρονομικής σκηνής
Ας είμαστε ειλικρινείς. Το καλό φαγητό είναι μόνο η αφορμή για να διανύσουμε την απόσταση που απαιτεί μία απόδραση στο Τόκιο. Ωστόσο, το καλό φαγητό θα είναι ο λόγος για τον οποίο θα ανυπομονούμε να επιστρέψουμε ξανά σε αυτό, αρκεί να επισκεφθούμε τα κορυφαία food spots, αυτά που θα έκαναν ακόμη και τον Bourdain να ξεχάσει όσα ήξερε.
Και επειδή όταν μιλάμε για το Τόκιο, η όρεξή μας ανοίγει για σούσι, πρώτη στάση αυτής της foodie περιπλάνησης οφείλει να είναι το βραβευμένο Matsue Ebisu East, το οποίο σερβίρει την πιο αυθεντική εκδοχή του εθνικού πιάτου της Ιαπωνίας από το 1964. Εναλλακτικά, υπάρχει και το Sukiyabashi Jiro, το οποίο έχει μόνο δέκα θέσεις στη σάλα του, ανανεώνει το μενού σχεδόν κάθε μήνα με θαλασσινά που προμηθεύεται από την αγορά Tsukiji και υπόσχεται στους επισκέπτες ένα πολύτιμο μάθημα από τον παγκοσμίου φήμης σεφ, Jiro Ono, ο οποίος θα τους συστήσει τα μικρά μυστικά μίας λαχταριστής sushi γευσιγνωσίας.
Για τους λάτρεις του ramen το Τόκιο είναι ένας επίγειος παράδεισος, αφού κάθε δρόμος, κάθε στενό και διασταύρωση έχει και από ένα food spot το οποίο σερβίρει μία ευρηματική, χορταστική εκδοχή ενός κλασικού και δημοφιλούς πιάτου, που αξίζει όντως την δοκιμή μας. Βέβαια, αν θέλουμε να δοκιμάσουμε ramen στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του, τότε όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο AFURI, το εστιατόριο που πρεσβεύει πως η απόλαυση σε ένα πλούσιο μπολ ramen κρύβεται στα υλικά του. Για να καταλάβουμε τι εννοεί, αρκεί να προσθέσουμε το πιάτο Yuzu Shio Ramen στην παραγγελία μας.
Χορτάσαμε από πρωτόγνωρες fine dining εμπειρίες και θέλουμε να γευτούμε κάτι γνώριμο και χορταστικό; Πριν χαθούμε στις πολυσύχναστες street food συνοικίες, σε δρόμους όπως η Nakamise και η Tsukishima Monja που μας οδηγούν σε νέα, γευστικά μονοπάτια, πραγματοποιούμε μία επίσκεψη στο Ponchiken για ένα γεύμα με τραγανό, χρυσαφένιο κοτόπουλο Tonkatsu. Υπάρχει και το Butagumi, βέβαια, αλλά όποιο εστιατόριο και να επιλέξουμε είναι σίγουρο πως το συγκεκριμένο, ιαπωνικό, τηγανητό κοτόπουλο, θα γίνει το αγαπημένο μας comfort food.
Αν θέλουμε να ζήσουμε το Τόκιο ως locals και να ανακαλύψουμε τα γευστικά «μυστικά» που έκαναν τον Bourdain να το ανακηρύξει δημόσια ως αγαπημένο του foodie προορισμό, αρκεί να έχουμε 10.000 ευρώ κάθε μήνα στον λογαριασμό μας για την επόμενη δεκαετία. Ποιος ξέρει; Ίσως αυτή η πρώτη, γαστρονομική περιπλάνηση να είναι μόνο η αρχή για πολλά ακόμη ταξίδια στη μακρινή Ιαπωνία.
