«Πολιτική ορθότητα σημαίνει να είσαι ελεύθερος να στερείς την ελευθερία του λόγου του άλλου» έγραφε σε σκίτσο του πριν από λίγα χρόνια ο Αρκάς. Το τελευταίο επεισόδιο υστερικής επίδειξης πολιτικής ορθότητας ήταν η αφαίρεση από τη σπουδαία τραγουδίστρια Αλκηστη Πρωτοψάλτη της λέξης «χοντρή» και η αντικατάστασή της από ένα «μμμμ» στον στίχο «πάμε στον Αδωνη για καφέ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες».
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας του ανελέητου bullying, που γίνεται σε όποιον τολμήσει να αρθρώσει κάτι μη πολιτικά ορθό, ασκείται μία υποσυνείδητη βία στην έκφραση σκέψης, η οποία οδηγεί σε κωμικούς παραλογισμούς. Σχετικά πρόσφατα, η ηθοποιός Σοφία Βογιατζάκη είχε πει «σαφώς νομιμοποιούμαι στο να αισθάνομαι καλά με τα παραπανίσια κιλά που έχω, αλλά δεν νομιμοποιούμαι στο όνομα κανενός diversity να πω «γίνετε όλοι χοντροί κι είμαστε ευτυχισμένοι» γιατί είναι θέμα υγείας. Δεν μπορώ να υπερθεματίζω και να λέω ότι πρέπει να είμαστε 120 κιλά και να το χειροκροτώ. Είναι αηδία, γιατί αν εγώ προσωπικά βάλω άλλα δέκα κιλά θα με χτυπήσει στα γόνατα, στην καρδιά». Υστερα από αυτή την εξομολόγηση, η γνωστή ηθοποιός δέχτηκε πλήθος κανιβαλιστικών σχολίων από δικαστές της πολιτικής ορθότητας, οι οποίοι εν ολίγοις της αφαίρεσαν το δικαίωμα να μιλάει για τον ίδιο της τον εαυτό. Ενα κίνημα που ουσιαστικά υπερασπίζεται την απροκάλυπτη άσκηση βίας στις συνειδήσεις και στη διατύπωση της σκέψης. Ενα cancel culture που στοχεύει όσους τολμήσουν να ψελίσουν κάτι αμφιλεγόμενο, που ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί μη πολιτικά ορθό.
Φυσικά δεν έχει να κάνει μόνο με τα κιλά, αλλά επεκτείνεται στο φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, σε κάθε έκφανση της ζωής. Ας πούμε κάθε πολιτική κριτική που ασκείται σε μία γυναίκα βαφτίζεται σεξισμός. Επίσης, αποκαλείται σεξισμός κάθε σχόλιο για μία ενδυματολογική αστοχία μίας γυναίκας ή μία ανάρμοστη για την περίσταση στυλιστική της επιλογή, τη στιγμή που ανενόχλητοι σχολιάζουμε ή και αστειευόμαστε με τον ντύσιμο ενός άντρα. Στο μεταξύ, οι ίδιοι άνθρωποι που γράφουν διαπρύσιες διακηρύξεις κατά του σεξισμού, είναι υπέρμαχοι του βαθιά σεξιστικού μέτρου της ποσόστωσης, με την οποία αδικείται ένας άντρας, που ενδεχομένως έχει περισσότερα προσόντα για μία θέση, επειδή πρέπει οπωσδήποτε να συμπληρώνεται ένας συγκεκριμένος αριθμός γυναικών σε ψηφοδέλτια. Ενα μέτρο που στην ουσία καταργεί τη λογική των άξιων ανθρώπων και χωρίζει τα άτομα σε άντρες και γυναίκες.
Την ίδια στιγμή, αστυνόμοι της πολιτικής ορθότητας κατηγορούν ως «ρατσιστές» και «ισλαμόφοβους» όποιους υπερασπίζονται τις κοινωνικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα που έχει κατακτήσει η Δύση. Υπό τον μανδύα ενός δήθεν προοδευτισμού, ένθερμοι δικαιωματιστές ασκούν μία ιδιότυπη μορφή τρομοκρατίας στην έκφραση σκέψης. Ηταν Μάιος του 2018 όταν η – ίσως καλύτερη ελληνίδα συγγραφέας – Σώτη Τριανταφύλλου είχε συρθεί στα δικαστήρια με τον αντιρατσιστικό νόμο, η ανορθολογική χρήση του οποίου έχει προκαλέσει φάμπρικα αγωγών. Η Τριανταφύλλου κατηγορήθηκε ότι προκαλεί ισλαμοφοβία (!) εξαιτίας ενός εκπληκτικού άρθρου που είχε γράψει το 2015 μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Μπατακλάν. Ευτυχώς, αθωώθηκε από μία φωτισμένη έδρα, αφού όμως σύρθηκε στα δικαστήρια σαν κοινός εγκληματίας, ξόδεψε χρήματα, έχασε ώρες από τη ζωή της.
Βέβαια, η απάντηση σε όλα αυτά, ίσως κρύβεται στις πρώτες γραμμές του άρθρου. Υπάρχει λοιπόν κι άλλο ένα σκίτσο του Αρκά, ίσως ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό για την υστερία που κλιμακώνεται τα τελευταία χρόνια. Οπως είχε γράψει σε σκίτσο του ο σπουδαίος σκιτσογράφος: «Ο πόλεμος με τη βλακεία τελείωσε. Χάσαμε».
