Είναι αμέτρητες πλέον οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις που έχουν εξαγγελθεί όλα αυτά τα χρόνια και απ’ όλες τις κυβερνήσεις στη χώρα μας.
Είναι μόλις τρεις, ωστόσο, οι στόχοι: Η πάταξη της φοροδιαφυγής, η σταθερότητα του φορολογικού συστήματος και η απόδοση φορολογικής δικαιοσύνης.
Από την υπέρμετρη δυσαναλογία στόχων και μέσων συνάγεται εύκολα το συμπέρασμα πως δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος συνεχών αλλαγών που διατηρούν το φορολογικό σύστημα ασταθές χωρίς να το καθιστούν δίκαιο.
Είναι κάτι που μαρτυρά και το ύψος της φοροδιαφυγής το οποίο, παρά το σύστημα «κλέφτες και αστυνόμοι» που επιστρατεύουν οι κυβερνήσεις για την πάταξή της, παραμένει δυσθεώρητο.
Την ίδια ώρα, η χώρα μας παραμένει χαμηλά στην κατάταξη της φορολογικής ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Το ίδιο συμβαίνει και στο πεδίο της φορολογικής ανταποδοτικότητας: οι πολίτες πληρώνουν φόρους έχοντας την αίσθηση πως μπαλώνουν τρύπες ενός πανάκριβου κράτους παρά πως λαμβάνουν υπηρεσίες από ένα κράτος στο οποίο τα χρήματά τους πιάνουν τόπο.
Όλα δείχνουν πως το φορολογικό νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση άνοιξε μέτωπο με τους ελεύθερους επαγγελματίες, θα προστεθεί στη χορεία των μεταρρυθμίσεων που θρέφουν τον φαύλο κύκλο.
Οσες «διορθώσεις» και αν γίνουν, όσες διαβουλεύσεις και να επιχειρηθούν για να τιθασευτούν οι αντιδράσεις.
Παραμονεύει εξάλλου πάντοτε ένας φαύλος λαϊκισμός που καταγγέλλει κάθε μεταρρύθμιση ως «φοροεπιδρομή» κλείνοντας στη φοροδιαφυγή το μάτι.
