Η μεγάλη αναταραχή δεν είναι πάντα μια θαυμάσια κατάσταση. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί σε καταστάσεις διαλυτικές που μεταδίδουν εικόνες πολιτικής επιθεώρησης. Τι έγινε το Σαββατοκύριακο στο ξενοδοχείο που συνεδρίαζε η κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ; Απλά πράγματα. Μαζεύτηκαν στην ίδια αίθουσα πέντε κόμματα για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν χωρούν στη συσκευασία του ενός.
Αυτή η πολιτική τραγωδία δεν έχει μόνο την υπογραφή του νέου αρχηγού. Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασελλάκη είναι αυτός που φαίνεται να βαράει διάλυση. Αλλά αυτός που αποδοκιμάστηκε από το εκλογικό σώμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα που, κατά πολλούς, ήταν αυτός που ενθάρρυνε αλλά και στήριξε την άνοδο του κ. Κασσελάκη στην ηγεσία του κόμματος.
Ο κ. Τσίπρας, όπως μεταδίδεται, «ανησυχεί». Κατόπιν εορτής και αφού οι καμπάνες της διάλυσης ήχησαν με τρόπο εκκωφαντικό. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι μάλλον δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Τσίπρα. Αυτό δηλαδή που υπογράμμιζαν οι υποστηριχτές του. Όσοι θεωρούσαν ότι σε πείσμα του ελληνικού λαού που τον αποδοκίμασε και το 2019 και, εντονότερα, το 2023, ο αρχηγός θα έπρεπε να παραμείνει στην θέση του. Να μην παραιτηθεί.
Υπό αυτή την οπτική, ο κ. Τσίπρας εκτός από ανήσυχος θα πρέπει να αισθάνεται και δικαιωμένος. Είναι μια λεπτομέρεια ικανή να ερμηνεύσει τη στάση σιωπής που επέλεξε όλο αυτό το κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ διάστημα. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.
Το κεντρικό πρόσωπο του δράματος είναι ο κ. Κασσελάκης.
Με εντυπωσίασε ο τρόπος που επέλεξε να μιλήσει στην εναρκτήρια τοποθέτηση του στην κεντρική επιτροπή. Λες και μιλούσε ο Πολάκης. Αγενής εκφορά λόγου, κουτσαβακισμοί, ανιστόρητοι και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί. Δεν γίνεται να αποκαλείς πέμπτη φάλαγγα της ΝΔ πρόσωπα όπως τον Νίκο Φίλη και στον Στέφανο Τζουμάκα. Δείχνεις ότι, πράγματι ζεις στον κόσμο του… Μαϊάμι.
Υπάρχει, όμως, ένα αλλά. Έχει μόνο άδικο ο Στέφανος Κασσελάκης;
Η δική μου απάντηση είναι ότι έχει και τα δίκια του. Ανεξάρτητα από την ικανότητα του να τα χάσει επιλέγοντας να γίνει κάτι σαν τον Πολάκη. Να εμφανιστεί ως αριστερός, μάγκας και πολλά βαρύς, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Ναι, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με το κόμμα. Ναι, είναι αμφίβολη και η σχέση του με την αριστερά. Ναι, είναι θολό το πολιτικό του στίγμα. Δεν έχω καταλάβει, αν είναι αριστερός της δεξιάς, δεξιός της αριστεράς, αν είναι και με τα δέντρα και με το μετρό.
Όμως ο κ. Κασσελάκης δεν είναι ουρανοκατέβατος στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Εξελέγη μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία στην οποία συμμετείχε κόσμος πολύς. Και μετά δεν του δόθηκε ούτε μια μέρα χρόνος. Ούτε καν η δυνατότητα να κριθεί σε μια πραγματική εκλογική μάχη όπως η επερχόμενη των Ευρωεκλογών.
Η αμφισβήτηση του κ. Κασσελάκη από όσους τον θεωρούν ξένο σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαστάσεις ανοιχτής υπονόμευσης από την επομένη κιόλας της εκλογής του. Δεν του αφέθηκε το παραμικρό περιθώριο. Και δεν του αφέθηκε άλλη επιλογή από αυτή της σύγκρουσης, του ξεκαθαρίσματος. Την επέλεξε με τρόπο άγαρμπο.
Αυτό που θα παρακολουθήσουμε το επόμενο διάστημα είναι οι τίτλοι τέλους ενός πολιτικού σχήματος που εμφανίστηκε με το μανδύα της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά ξεκάθαρη ιδεολογία δεν είχε. Αν είχε δεν θα συνεργαζόταν και μετά την δεύτερη εκλογική του νίκη τον Σεπτέμβριο του 2015 με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.
Ο κ. Κασσελάκης, όπως όλα δείχνουν, είναι το πρόσωπο που θερίζει τις θύελλες που έσπειρε ο Αλέξης Τσίπρας. Καλό κουράγιο.
