Πέθανε στα 57 του από ανακοπή καρδιάς ο ραδιοφωνικός παραγωγός του KOSMOS, Γιάννης Στεφανάκος.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός τον αποχαιρέτησε με μία συγκινητική ανάρτηση, αναφερόμενη, μεταξύ άλλων, στο «χιούμορ του και την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η ανάρτηση
«Ο ραδιοφωνικός παραγωγός του KOSMOS, Γιάννης Στεφανάκος, με την εμβληματική εκπομπή “Ζουρ Φιξ”, άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου σε ηλικία 53 ετών, πιθανώς από ανακοπή καρδιάς.
Η ανάρτηση του KOSMOS Radio για τον θάνατο του ραδιοφωνικού παραγωγού
Είναι επώδυνος ο αποχαιρετισμός στον Γιάννη Στεφανάκο, τον ραδιοφωνικό παραγωγό του Kosmos, τον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο, που η καρδιά του τον πρόδωσε προχθές Σάββατο, μια εβδομάδα πριν συμπληρώσει τα 57 του χρόνια. Είναι και αδιανόητος ένας τόσο πρόωρος αποχαιρετισμός…
Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο “Prof” όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε, με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη, τον ήχο του Kosmos. Με το Ζουρ Φιξ @ KOSMOS, το εβδομαδιαίο ραντεβού του με τους ακροατές. Με τα αφιερώματα που συχνά παρουσίαζε και επίσης συχνά πρότεινε στο Kosmos. Με την συμβολή του στο Kosmos Jazz που εγκαινιάστηκε μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα. Αλλά και με το χιούμορ του και με την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η απίστευτη ευρυμάθειά του (δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου στην περίπτωση του Yiannis Stefanakos) πρόσφερε σε όλους μας κάτι που σπάνια συναντάς, όχι μόνο στο σημερινό ραδιόφωνο αλλά παντού: με τις ιδέες του άνοιγε διαρκώς παράθυρα που έδειχναν την βαθιά σχέση της μουσικής με την ίδια μας την ζωή και τα παράθυρα έβλεπαν σε δρόμους και σε ανοιχτές λεωφόρους που οδηγούσαν σε ωκεανούς γεμάτους ήχους και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου μας και εκείνος μέσα σ’ αυτό το ασύντακτο χάος πάντα θα έβρισκε και θα ανέσυρε την ουσία, αυτή που δίνει νόημα στην μουσική και στην ζωή μας, δηλαδή το συναίσθημα. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να έρχονται κοντά, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να τσουγκρίζουν τα ποτήρια και να μοιράζονται τραγούδια και ιστορίες, να γελάνε και να κλαίνε αντάμα.
Με έναν λυγμό βαθύ αλλά και με την ανάμνηση του δικού του όμορφου γέλιου τον αποχαιρετούμε χωρίς να έχουμε ακόμα προλάβει να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα λείψει σε όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του, στον αγαπημένο του γιο, τον Μιχάλη και την κυρα-Ζωγραφιά την μητέρα του, με το τραγούδι που έβαζε μόνο μια φορά τον χρόνο, ανελλιπώς όμως και πρώτο στην λίστα, στην Γιορτή της Μητέρας και της το αφιέρωνε: “N’na” (που θα πει «μαμά»), από τον Sory Kandia Kouyate
Αντίο Γιάννη μας».
