Ήταν Τρίτη 22 Μαΐου του 1984. Αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας. Ο ιδιαίτερος γραμματέας του και νυν Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Κώστας Τασούλας αναλάμβανε να παραδώσει στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου ένα τετρασέλιδο σημείωμα του σχετικό με την υπό διαμόρφωση λίστα των ευρωεκλογών που ήταν προγραμματισμένες για τις 17 Ιουνίου 1984.

Το εν λόγω σημείωμα που είχε γράψει ο Αβέρωφ απευθυνόταν στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στον Αθανάσιο Τσαλδάρη, στον Αθανάσιο Κανελλόπουλο, στον Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου και στον Κωστή Στεφανόπουλο, ενόψει της οριστικής κατάρτισης και ανακοίνωσης του ψηφοδελτίου του κόμματος. Οι ευρωεκλογές εκείνες ήταν ουσιαστικά η πρώτη αναμέτρηση με το ΠαΣοΚ μετά τις εκλογές του 1981 και ως εκ τούτου είχε ιδιαίτερη πολιτική αξία.

Το σημείωμα του Αβέρωφ

Ο Αβέρωφ έγραφε: «Θέμα χρησιμοποίησης ή όχι των εν ενεργεία ευρωβουλευτών ή μη εκλεγέντων βουλευτών ή και βουλευτών. Ζητήματα, που δημιουργούνται με πρώτο: Άλλοι θεωρούν φοβερή μείωση τον μερικό αποκλεισμό τους, θεωρούν ότι τους καρατομούμε, πράγμα που δεν συμβαίνει, με τον γενικό αποκλεισμό. Άλλοι, αντίθετα, θεωρούν άδικο, παράλογο, βλαβερό, τον γενικό αποκλεισμό. Ζητήματα που δημιουργούνται με δεύτερο, πάμπολλα. Άπαντες πολύ συμπαθείς αλλά πολύ και ιδιαίτερα επίμονοι, για να γίνουν ευρωβουλευτές».

Και υπογράμμιζε ότι «το ψηφοδέλτιο ως προς τις εκλόγιμες θέσεις, πριν απ’ όλα, πέρα από τη συμμετοχή ενός ή δύο πολιτικών προσώπων, πρέπει: Πρώτον να έχει καλή γενική εμφάνιση, να μην μπορεί να θεωρηθεί καταφύγιο μη εκλεγμένων βουλευτών, να έχει κατά το δυνατόν χρώμα μεσαίου χώρου».

Πώς; Περιλαμβάνοντας «μερικά πρόσωπα πανελληνίου κύρους και ένα ή δύο πολύ ειδικευμένα σε θέματα ΕΟΚ και τέλος, για ενθάρρυνση της καλής εργασίας, το κόμμα να έχει και έναν έμπρακτο συμβολισμό αναγνώρισης αυτής της εργασίας».

«Πρέπει να τύχει αναγνώρισης»

Έτσι, πρότεινε ως ονόματα «πανελληνίου προβολής»: τον Δημήτριο Ευρυγένη, καθηγητή Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τον Γιώργο Κοντογεώργη, έναν από τους δέκα κομισάριους, δηλαδή ένα από τα δέκα ανώτατα στελέχη που διοικούν την ΕΟΚ, τον Ιωάννη Τζούνη, τέως γενικό διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών και πρέσβη στην Ουάσιγκτον, τον Ευθύμιο Χριστοδούλου, τέως διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και διοικητή Ολυμπιακής, καθώς και του ειδικούς σε θέματα ΕΟΚ Δημήτριο Γερμίδη, Δημήτριο Μηλιάκο, Νότη Μπερνίτσα, Κωνσταντίνο Σταύρου, τους δημοσιογράφους Γεώργιο Αναστασόπουλο και Τάκη Λαμπρία, ενώ επισήμανε ως άξιο κομματικό στέλεχος «που πρέπει να τύχει αναγνώρισης» την Μαριέττα Γιαννάκου, «ιατρό, επί τριετία γενικό γραμματέα της κλαδικής ιατρών και του τμήματος Διεθνών Σχέσεων, μέλος Διοικούσας Επιτροπής Νέας Δημοκρατίας, συνδικαλιστικό στέλεχος, υποδεικνυόμενη, μόνη, από το τμήμα γυναικών».

Τασούλας: Η ίδια δικαίωσε την επιλογή της με το παραπάνω

Τέσσερις μέρες μετά, στις 25 Μαΐου 1984, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων είχαν τη λίστα της Νέας Δημοκρατίας των ευρωεκλογών και σε εκλόγιμη θέση, σε αναγνώριση της προσφοράς της, βρισκόταν η Μαριέττα Γιαννάκου.

Πέντε χρόνια μετά ο μετέπειτα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την τοποθέτησε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας.

Το έγγραφο αυτό ανέσυρε ο Κώστας Τασούλας από το αρχείο Αβέρωφ με αφορμή την τιμητική εκδήλωση για την αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου, επισημαίνοντας ότι η ίδια δικαίωσε την επιλογή της με το παραπάνω. Μάλιστα ο Πρόεδρος της Βουλής έκανε γνωστό ότι εδώ και λίγους μήνες η Βουλή έχει το πολύτιμο αρχείο της το οποίο παρέδωσε η οικογένειά της και βρίσκεται υπό επεξεργασία, ώστε σύντομα να είναι στην διάθεση κάθε ενδιαφερομένου μελετητή και σπουδαστή.