Οι Αγγλοσάξονες, η κουλτούρα των οποίων είναι αρκούντως οικεία στη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, συνηθίζουν να λένε πως η καμήλα είναι ένα άλογο που σχεδίασε μια επιτροπή.
Εύκολα μπορεί συνεπώς κανείς να φανταστεί τι θα μπορούσε να βγει από μια επιτροπή όπου δεν συγκρούονται απλώς διαφορετικές απόψεις για έναν κοινό σχέδιο, αλλά πολλές και αντιθετικές στοχεύσεις.
Ειδικά στην περίπτωση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος της Κουμουνδούρου, η οποία συνεδριάζει αυτό το Σαββατοκύριακο, δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στην αγγλοσαξονική κουλτούρα ή τη ζωολογία. Το αποτέλεσμα της συνεδρίασης δεν είναι απλώς εικαζόμενο, αλλά προαναγγελθέν: ένας 20ετής κύκλος, κακοσχεδιασμένος από πολλές απόψεις, κλείνει.
Ενας κύκλος που άνοιξε το 2004 ως εκλογική συμμαχία, καβάλησε το κύμα της αγανάκτησης για να εξελιχθεί σε ενιαίο πολιτικό κόμμα το 2013, πέρασε από την εξουσία παρέα με τους ΑΝΕΛ την περίοδο 2015 – 2019, συνεχίστηκε με αλλεπάλληλες εκλογικές συντριβές και αυτές τις ημέρες ολοκληρώνεται σε μια επιτροπή με ρήξεις, αποχωρήσεις και ηχηρά κείμενα αποδοκιμασίας με τα οποία καταγγέλλονται «μύθοι» και «απάτες».
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι εάν θα ανοίξει ένας νέος κύκλος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε πώς, πότε και με ποιους. Αλλά εάν από το κλείσιμο του κύκλου θα προκύψουν δυνάμεις ικανές να καταρτήσουν ένα αξιόπιστο, ρεαλιστικό και ελκυστικό σχέδιο για το μέλλον του τόπου χωρίς την τοξικότητα και την εχθροπάθεια της προηγούμενης περιόδου.
Ένα σχέδιο της «επόμενης μέρας» που όχι μόνο δεν θα θυμίζει καμήλα. Αλλά ούτε καν Κεντρική Επιτροπή.
