Η πολιτική αποσύνθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η γενικευμένη ρευστότητα στο χώρο της Κεντροαριστεράς, διαμορφώνει μία ειδική συνθήκη για την κυβέρνηση.
Κινείται δίχως πολιτικό αντίπαλο, καθώς, αφενός μεν ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε μία περιδίνηση διαρκείας και την αναπόδραστη απαξίωση, αφετέρου δε το ΠαΣοΚ, δεν δείχνει να ενισχύεται και επιλέγει πεδία αντιπολίτευσης δίχως προφανή στόχευση και μακριά από τις προτεραιότητες των πολιτών.
Με αντίπαλο τον εαυτό της και τις δεσμεύσεις της
Με αυτούς τους όρους η κυβέρνηση οδηγείται ανενόχλητη προς τη συμπλήρωση ενός εξαμήνου της νέας της θητείας και με μοναδικό αντίπαλο τον εαυτό της και τον βαθμό ανταπόκρισης στις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά και την αντιμετώπιση των προβλημάτων και ανεπαρκειών που έχουν διαπιστωθεί τους τελευταίους μήνες.
Σε νομοθετικό επίπεδο έχουν προχωρήσει και μένει να αποδειχθεί η εφαρμογή τους στη πράξη, οι αλλαγές στην επιλογή των διοικήσεων και του δημοσίου τομέα και οι παρεμβάσεις στον προβληματικό τομέα της Υγείας. Καθυστερεί όμως η μεταρρύθμιση στη δικαιοσύνη και φαίνεται σχεδόν καθημερινώς ότι απαιτείται κάτι διαφορετικό στο πεδίο της ασφάλειας.
Το αν αυτά θα οδηγήσουν κάποια στιγμή σε τολμηρές και διορθωτικές παρεμβάσεις από τον Πρωθυπουργό (δηλαδή σε έναν ανασχηματισμό), είναι ένα από τα ζητούμενα των προσεχών εβδομάδων και εκτιμάται ότι ο κρίσιμος χρόνος θα είναι η συμπλήρωση του εξαμήνου από τις εκλογές, που συμπίπτει λίγο-πολύ και με τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού.
Τα ερωτήματα
Πέραν αυτών, ένα από τα ερωτήματα που αρχίζουν να διατυπώνονται είναι αν ο πλήρης αφοπλισμός της αντιπολίτευσης θα αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει και σε αλλαγές οι οποίες θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλέσουν εσωτερικές αντιδράσεις.
Μεταξύ αυτών και η νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της συνακόλουθης τεκνοθεσίας. Μέχρι στιγμής η σχετική απόφαση αναβάλλεται διαρκώς, όμως εκτιμάται ότι δεδομένης της πολιτικής συνθήκης που διαμορφώνεται, μπορεί και να επανεξεταστούν τα χρονοδιαγράμματα.
