Την περασμένη Τετάρτη το βράδυ, αμέσως μετά την άφιξή της στη Θεσσαλονίκη ως επίσημη προσκεκλημένη του 64ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου το οποίο φέτος την τιμά, η Ιταλίδα ηθοποιός Μόνικα Μπελούτσι παρέστη στην παρουσίαση της ταινίας «Μαρία Κάλλας: επιστολές και αναμνήσεις» σε συν-σκηνοθεσία Γιάννη Δημολίτσα, που έγινε στο Ολύμπιον.
«Νιώθω ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι έχω ερμηνεύσει μια εμβληματική φιγούρα της τέχνης και του πολιτισμού, τη Μαρία Κάλλας» θα έλεγε μια μέρα αργότερα η Μπελούτσι για την παρασταση της στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού (υλικό της οποίας υπάρχει στην ταινία). «Τόσο η θεατρική παράσταση όσο και η ταινία εξερευνούν περισσότερο τη Μαρία παρά την Κάλλας, καθώς πάλευε να βρει ισορροπία ανάμεσα στην καλλιτεχνική της επιτυχία και την ιδιωτική της ζωή».
Η συνάντησή της Ιταλίδας ηθοποιού με τους εκπροσώπους του Τύπου έγινε την Πέμπτη στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης του Λιμανιού Θεσσαλονίκης, λίγες ώρες πριν από την βράβευσή της με ένα τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, επίσης στο Ολύμπιον μαζί με την ειδική προβολή της ταινίας «Μαλένα».
Στην συζήτηση που συντόνισε ο διευθυντής προγράμματος του ΦΚΘ Γιώργος Κρασσακόπουλος, η Μόνικα Μπελούτσι που βρίσκεται στον χώρο του κινηματογράφου από την δεκαετία του 1980 έκανε στάσεις σε διάφορους τομείς της ζωής και καριέρας της. «Δεν με απασχολεί το μέγεθος μιας παραγωγής, αλλά η δυνατότητα να μάθω καινούργια πράγματα τόσο ως ηθοποιός όσο και ως άνθρωπος», είπε για την σχέση της με το θέαμα.
Και όταν στο τραπέζι έπεσε ο άγραφος νόμος της βιομηχανίας του κινηματογράφου που θέλει τους ηθοποιούς σε μεγαλύτερη ηλικία να δυσκολεύονται να βρουν ενδιαφέροντες ρόλους, σημείωσε την «ματαιότητα να αντιμάχεσαι το πέρασμα του χρόνου. Ειλικρινά δεν με απασχολεί η ηλικία μου, είναι μάταιο να παλεύεις ενάντια στον χρόνο, είναι απολύτως βέβαιο πως θα χάσεις». Η Μπελούτσι, πολύ απλά πιστεύει ότι «θα έπρεπε να αισθανόμαστε τυχεροί που μεγαλώνουμε, ιδίως αν μας περιβάλλουν άνθρωποι που μας αγαπούν και τους αγαπάμε».
Σχετικά με την Μαρία Κάλλας η Μπελούτσι επεσήμανε ότι εφόσον ηθοποιοί και καλλιτέχνιδες όπως η Φανί Αρντάν, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς και τώρα η Αντζελίνα Τζολί έχουν υποδυθεί την Κάλλας «όλα συνηγορούν στη διαπίστωση ότι η προσωπικότητα και η ακτινοβολία της εξακολουθούν να εμπνέουν και να συναρπάζουν». Θεωρεί ότι η παράσταση στο Ηρώδειο ήταν μια από τις δυνατές στιγμές σε ολόκληρη την καριέρα της, όπως και η τριετής περιοδεία με την παράσταση σε ολόκληρο τον κόσμο. «Η Μαρία Κάλλας υπήρξε ένα πραγματικό ορόσημο της ελληνικής ιστορίας, διδάχτηκα πολλά από την Κάλλας οπότε ήταν πολύ σημαντικό για μένα να νιώσω ότι με αποδέχεται το ελληνικό κοινό στον συγκεκριμένο ρόλο».
«Όσο μεγαλώνεις, παίρνεις απόσταση από κάθε τεχνητή εικόνα του εαυτού σου, μαθαίνεις να διαχωρίζεις την πραγματικότητα από τη φαντασία» θεωρεί η ηθοποιός. «Το πρωί που ξυπνάω, δεν φοράω τακούνια, ούτε make-up. Είμαι ένας συνηθισμένος ανθρωπος που εργάζεται στη βιομηχανία του σινεμά».
Τονίζοντας την αναγκαιότητα της προσαρμοστικότητας απέναντι στις αλλαγές που επιβάλλει η εποχή η Μπελούτσι, κλείνοντας σημείωσε ότι «τα πάντα αλλάζουν γύρω μας, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε, παράγουμε και καταναλώνουμε εικόνες. Σε κάποιες στιγμές θα πρέπει να αποδεχτούμε πως ο κόσμος μεταβάλλεται και πιθανώς να μην είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τις αλλαγές που μεσολαβούν. Παρόλα αυτά, το δικό μου πάθος για το σινεμά δεν έχει αλλάξει. Με τα χρόνια απέκτησα φυσικά περισσότερη εμπειρία, διαμόρφωσα τη δική μου προσέγγιση και μέθοδο, αλλά κατά βάθος νιώθω πως δεν έχω αλλάξει καθόλου από την εποχή που έβλεπα τρεις ταινίες τη μέρα και ξεφύλλιζα με πάθος τα βιβλία με τις φωτογραφίες του Χέλμουτ Νιούτον.»
Αμέσως μετά τη συνέντευξη Τύπου, η Μόνικα Μπελούτσι επισκέφτηκε την κεντρική έκθεση του Φεστιβάλ με τίτλο «ΦΑΝΤ ΣΜ ΤΑ», καθώς και την έκθεση-καλλιτεχνική εγκατάσταση «Τάκης Κανελλόπουλος – Ονειρεύομαι μια εκδρομή», δηλώνοντας εντυπωσιασμένη τόσο από το περιεχόμενο όσο και από την επιμέλεια των δύο εκθέσεων.
