Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανέκαθεν μια μίξη πολιτικών, συνιστωσών, τάσεων, ιδεών και μεταλλάξεων. Άρα, δεδομένων των ρωγμών που από μέρα σε μέρα εμφανίζονται στο σώμα του, δεν μοιάζει απίθανο να καταλήξει εις τα εξ ων συνετέθη.

Κι ο καθένας από ‘κει και πέρα να τραβήξει τον δρόμο του, εκφράζοντας κάτι άλλο από τον μέχρι πρότινος σύντροφό του. Όχι στον ίδιο βαθμό και με την ίδια ένταση, αλλά συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν.

Η προ μηνός εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία της παράταξης έμελλε να ‘ναι το σημείο καμπής για την αντίστροφη μέτρηση.

Όσο κι αν η Ράνια Σβίγκου και ο Γιώργος Βασιλειάδης, ως γραμματείς του ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρησαν με την κοινή δήλωσή τους να λειάνουν τις κοφτερές γωνίες της εσωκομματικής αντιπαράθεσης και να φέρουν πιο κοντά τις αντιπολιτευόμενες ομάδες, το χάσμα φαίνεται πως είναι πολύ μεγάλο για να γεφυρωθεί.

Σβίγκου και Βασιλειάδης συνυπέγραψαν πως στον ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη του 2023 και στη μάχη της ανασυγκρότησης, από την οποία θέλει να θα ήθελε νικητής, «δεν περισσεύει κανείς και καμία». Επισήμαναν πως στόχος είναι «να διορθώσουμε τα λάθη μας, να προχωρήσουμε μπροστά, με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αξιοπιστία. Με σχέδιο και προοπτική». Γιατί, όπως συμπέραναν, η κοινωνία «χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ ενωμένο σαν γροθιά, ενάντια στον αντίπαλό μας, που δεν είναι άλλος από την κυβέρνηση της ΝΔ».

Τα στρατόπεδα

Είναι ξεκάθαρο παρόλα αυτά πως η σύμπνοια δεν είναι μια λέξη που αυτήν την περίοδο έχει θέση στην Κουμουνδούρου. Από τη μία υπήρχε η καθημερινή αμφισβήτηση της νέας ηγεσίας και της ομάδας που την περιβάλλει εξ αρχής και από την άλλη η απειλή της διαγραφής και του εξοστρακισμού από το κόμμα χωρίς καν τη συνεδρίαση των οργάνων.

Η παραπομπή του Στέφανου Τζουμάκα ήταν μόνο το πρώτο κύμα από το τσουνάμι που θ’ ακολουθούσε ακριβώς μετά.

Τα γεγονότα της Δευτέρας επιβεβαίωσαν ότι η διάσπαση αποτελεί πλέον ένα πολύ ρεαλιστικό σενάριο. Αφενός ήταν το κείμενο – μανιφέστο της Ομπρέλας. Αφετέρου η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη για ομαδικές διαγραφές. Επιχειρώντας να θέσει εκτός κόμματος τους Δημήτρη Βίτσα, Πάνο Σκουρλέτη και Νίκο Φίλη, υποστηρίζοντας πως «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Ο ένας μετά τον άλλον αντέδρασαν δυναμικά. Ο Π. Σκουρλέτης έκανε λόγο για «πορεία βίαιης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ», που ελέγχεται από «κάποια παράκεντρα», την ώρα που ο Ν. Φίλης μιλούσε για «αποστολή διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ από εξωπολιτικούς παράγοντες». Όσο για τον Δ. Βίτσα χαρακτήρισε κοροϊδία τις αναφορές στη μεταξύ τους σχέση.

Μαζί τους ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σύμφωνα με τον οποίο η κουλτούρα της Αριστεράς δεν περιλαμβάνει αποκεφαλισμούς εξ αποστάσεως, ο Νίκος Βούτσης και ο Θοδωρής Δρίτσας, εκ των παλαιών στελεχών της παράταξης, ενόσω ο Γιάννης Δραγασάκης άφηνε αιχμές και σαφή υπονοούμενα για «μεσσίες που θα λύσουν υποτίθεται τα προβλήματα» και εμπορευματοποίηση της πολιτικής με όρους μάρκετινγκ.

Υπήρξε βέβαια και ο Νίκος Καρανίκας, πρώην στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ «απαλλάσσεται από τα στελέχη της φράξιας που ταλαιπωρούν και συκοφαντούν». Προτού η εκπρόσωπος Τύπου, Δώρα Αυγέρη,  χαρακτηρίσει «κατασυκοφάντηση και υπονόμευση» τη σύμπραξη εναντίον του προέδρου και γι’ αυτό «θα πρέπει να μπει τέλος».

Η ομάδα των τριών και η σιωπή του Τσίπρα

Καταλαβαίνει κανείς τον λόγο που «ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε σοβαρότατη κρίση», όπως διαπίστωσαν στην κοινή δήλωσή τους η Έφη Αχτσιόγλου, ο Νάσος Ηλιόπουλος κι ο Αλέξης Χαρίτσης, σημειώνοντας την υποχρέωση όλων «να σταματήσουμε αυτόν τον κατήφορο».

Οι τρεις τους προσπάθησαν να σταθούν κάπου ανάμεσα, ζητώντας την «άμεση συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του Κόμματος» και ει δυνατόν την επίσπευση της διεξαγωγής του Συνεδρίου, το οποίο έχει οριστεί πλέον για τον Φεβρουάριο.

«Έχουμε όλες και όλοι ευθύνη για την ενότητα», υπογράμμισαν τέλος τα τρία κορυφαία στελέχη. Μόνο που στην παρούσα φάση τούτο είναι ένα στοίχημα που δύσκολα θα κερδηθεί. Κι όλα αυτά ενώ ο Αλέξης Τσίπρας προτιμά να σιωπά, κόντρα σε όσους του ζητούν να παρέμβει άμεσα και δραστικά.