Με το σημερινό της Doodle, η Google τιμά μια αληθινά πρώτη κυρία της τζαζ, την θρυλική Adelaide Hall, η οποία γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης πριν από 122 χρόνια ακριβώς. Η μακρά καριέρα της διήρκεσε περισσότερα από 70 χρόνια από το 1921 έως το θάνατό της και αποτέλεσε μείζονα μορφή της λεγόμενης Αναγέννησης του Χάρλεμ.
Στη δεκαετία του 1920 η Αμερική έγινε μάρτυρας μιας έκρηξης δημιουργικής ενέργειας και καλλιτεχνικής έκφρασης από Αφροαμερικανούς καλλιτέχνες και διανοούμενους που έμεινε στην ιστορία ως η Αναγέννηση του Χάρλεμ. Και εκείνο που αναφέρεται συχνότερα ως η απαρχή αυτής της περιόδου ήταν το μιούζικαλ «Shuffle Along» του Μπρόντγουεϊ, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1921.
Η Adelaide Hall, κεντρική μορφή της αναγέννησης του Χάρλεμ, έκανε το ντεμπούτο της στο «Shuffle Along» σε ηλικία 20 ετών. Ηταν μια πρωτοπόρος ντίβα της τζαζ και τραγουδίστρια νυχτερινών κέντρων, η οποία, αφού έκανε το Λονδίνο σπίτι της το 1939, μεταμορφώθηκε σε μια πρώτης τάξεως ερμηνεύτρια. Καινοτόμος της τζαζ, έφτασε στη σκηνή την ίδια εποχή με τον επίσης καινοτόμο της τζαζ Louis Armstrong, με τον οποίο είχαν γεννηθεί την ίδια χρονιά.
Το 2003 η Hall μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η πιο ανθεκτικός καλλιτέχνης στον κόσμο, έχοντας κυκλοφορήσει μουσικό περιεχόμενο για οκτώ συνεχείς δεκαετίες. Στην τεράστια διάρκεια της καριέρας της εμφανίστηκε με με ονόματα όπως οι Art Tatum Ethel Waters, Josephine Baker, Louis Armstrong, Lena Horne, Cab Calloway, Fela Sowande Rudy Vallee, Jools Holland και Duke Ellington.
Ήταν μέρος της γενιάς που διαμόρφωσε τον ήχο της τζαζ, και όμως το όνομά της παραλείπεται συχνά από την ιστορία του είδους της μουσικής που η ίδια υπερέτησε με πάθος όλη της τη ζωή. Στην Αμερική το όνομά της δεν αναφέρθηκε καν κατά τη διάρκεια του ετήσιου εορτασμού των εκατό χρόνων του Duke Ellington το 1999, παρόλο που στο «Creole Love Call», το οποίο οι δυο τους ηχογράφησαν το 1927, ήταν άκρως πρωτοποριακή όσον αφορά τη χρήση της φωνής της ως καθαρού οργάνου της τζαζ.
Για δεκαετίες οι περισσότεροι κριτικοί και ιστορικοί της τζαζ υποτιμούσαν το έργο της και δεν την έβλεπαν ως την πραγματική πρώτη κυρία της τζαζ. Μέχρι τη δεκαετία του 1930, η άνοδος νεότερων αμερικανικών ντίβας της τζαζ, όπως η Ella Fitzgerald, η Billie Holiday και η Sarah Vaughan και, στη Βρετανία τη δεκαετία του 1950, η Cleo Laine, έθεσε την Hall σε μειονεκτική θέση. Η φήμη τους επισκίασε την πρωτοπόρο και η φήμη της ως καινοτόμος της τζαζ ξεθώριασε, καθώς άρχισε να παρασύρεται όλο και περισσότερο στον κόσμο του βρετανικού βαριετέ και των μιούζικαλ. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που την έκανε αόρατη ήταν η άρνησή της να συμμορφωθεί με το στερεότυπο της ντίβας της τζαζ ως θύμα εθισμένο στα ναρκωτικά.
Η Adelaide Hall στο σπίτι της στο Λονδίνο το 1989.
Η Adelaide Hall πέθανε στις 7 Νοεμβρίου 1993 στο νοσοκομείο Charing Cross του Λονδίνου σε ηλικία 92 ετών από φυσικά αίτια. Τιμώντας την τελευταία της επιθυμία, η κηδεία της έγινε στη Νέα Υόρκη και θάφτηκε δίπλα στη μητέρα της στο νεκροταφείο Evergreens στο Μπρούκλιν. Ο διάσημος ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός Michael Parkinson σχολίασε το θάνατό της το 1993, επισημαίνοντας ότι: «Η Adelaide Hall έζησε μέχρι τα 92 της χρόνια και δεν γέρασε ποτέ».
