Η βομβιστική επίθεση σε νοσοκομείο της Γάζας, από την οποία φέρονται να έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 500 άμαχοι, επιβεβαίωσε τον φόβο που διατύπωναν πολλοί αναλυτές ότι ο φόρος αίματος της νέας ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή θα ήταν αποτρόπαια υψηλός.
Πέρα όμως από την επιβεβαίωση αυτών που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα, υπάρχει και η επιδίωξη εκείνων που επιτέθηκαν. Αν δεν ήταν ένα «λάθος» ενός πυραύλου που ξέφυγε από την πορεία του, ποιος ήταν ο στόχος του χτυπήματος;
Την απάντηση δύσκολα θα δώσει το blame game του αίματος ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς. Συγχρόνως όμως δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι η επίθεση έχει ήδη μια πολύ σημαντική παράπλευρη απώλεια: η τετραμερής σύνοδος ανάμεσα στον αμερικανό πρόεδρο και τους ηγέτες της Φατάχ, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας τινάχθηκε στον αέρα.
Ο στόχος να σταματήσει οποιαδήποτε πρωτοβουλία στην κατεύθυνση της εκτόνωσης της κρίσης επιτεύχθηκε. Και ανοίγει ένας φαύλος κύκλος που θα τροφοδοτείται από το αίμα αθώων και θα συντηρείται από το blame game για εγκλήματα πολέμου, οι υπεύθυνοι των οποίων θα είναι εξαιρετικά δύσκολο ή ακόμη και αδύνατο να εντοπιστούν.
Γίνεται επιπλέον σαφές ότι τα νήματα της κρίσης κινούν ακραίες δυνάμεις και μόνο. Αν στο παρασκήνιο δρα μια «παλαιστινιακή τζιχάντ», όπως υποστηρίζει η ισραηλινή κυβέρνηση, τότε δρα εντελώς ανεξέλεγκτα καθορίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού.
Στη Μέση Ανατολή κυριαρχεί μια νέα, τερατώδης «κοινοτοπία του κακού». Για να αποδειχθεί ότι πίσω από τους πιο προφανείς στόχους κρύβονται οι πιο σκοτεινές επιδιώξεις που κανένα blame game δεν μπορεί να αποτρέψει.
