Παρά τα τοπικά τους χαρακτηριστικά, οι αυτοδιοικητικές εκλογές προσφέρονται πάντα για πολιτικές αναγνώσεις.
Η πολιτική ανάγνωση για την κυβέρνηση είναι ότι όχι μόνο δέχθηκε ένα πλήγμα αλλά και πως αυτό εκδηλώθηκε μόλις μία εβδομάδα αφότου είχε επαναβεβαιωθεί η πολιτική της κυριαρχία. Οσα, με άλλα λόγια, δεν έφεραν τέσσερα και πλέον χρόνια, έφεραν επτά ημέρες.
Σε ό,τι αφορά την αντιπολίτευση, φαίνεται πως εκφράστηκε μια αντιπολιτευτική ψήφος χωρίς όμως τη δική της σκέπη. Στις περιφέρειες επικράτησαν οι λεγόμενοι «αντάρτες» που προέρχονται από τον χώρο της ΝΔ.
Στην Αθήνα νίκησε ένας κομματικός υποψήφιος που πάντως δεν ήταν από τα προβεβλημένα κομματικά στελέχη. Η κομματική ψήφος εξαντλήθηκε έτσι στον α’ γύρο με αποτέλεσμα η υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα να αποκτήσει στον β’ γύρο ευρύτερα χαρακτηριστικά.
Ακόμη περισσότερο, στη Θεσσαλονίκη η επικράτηση του Στέλιου Αγγελούδη μπορεί να πιστωθεί στην θεσμική αντιπολίτευση μόνο στον βαθμό της σημασίας που έχει η πολιτική του προέλευση.
Στην πολιτική ανάγνωση του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών θα πρέπει να προστεθούν ακόμη δυο στοιχεία.
Το ένα είναι η παρουσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόνο με όρους στήριξης σε υποψηφίους άλλων κομμάτων και ειδικά σε αυτόν της Αθήνας. Κάτι που σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε συντριπτικό βαθμό απών από τον αυτοδιοικητικό χάρτη σε όλα τα επίπεδα – τόσο σε περιφέρειες όσο και σε δήμους.
Το δεύτερο είναι πως, με δεδομένο πως ο πρωθυπουργός είχε ενεργό συμμετοχή στην καμπάνια του β’ γύρου, το πλήγμα αφορά τον ίδιο ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης που έχει δώσει αρκετά δείγματα αρρυθμιών, δυσλειτουργίας και αποξένωσης από το κοινωνικό σώμα.
Μόνο τυχαία δεν είναι η επισήμανσή του πως η κυβέρνηση πρέπει να «γειωθεί» ξανά με την κοινωνία αλλά και η «διαβεβαίωση» που έδωσε, από την αρχή κιόλας της δήλωσής του με την οποία σχολίασε το εκλογικό αποτέλεσμα, πως η κυβέρνηση θα συνεργαστεί με τους νεοκλεγέντες περιφερειάρχες και δημάρχους ανεξάρτητα από την κομματική ή ιδεολογική τους προέλευση.
Ηταν μια αυτονόητη «διόρθωση» στους υπαινιγμούς που ανοήτως διατύπωναν κυβερνητικά στελέχη αυτές τις 7 ημέρες.
Για τη «διόρθωση» της γενικότερης εικόνας της, η κυβέρνηση διαθέτει 8 μήνες. Οσο χρόνο διαθέτει και η αντιπολίτευση έως τις ευρωεκλογές για να διεκδικήσει μεγαλύτερο χώρο στον εκλογικό χάρτη.
