«Πάντα προσπαθούσες. Πάντα αποτύγχανες. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα», γράφει ο Σάμιουελ Μπέκετ. Ο ίδιος πίστευε ότι η αποτυχία ήταν αναπόστατο κομμάτι της δουλειάς κάθε καλλιτέχνη.
Η ημέρα της αποτυχίας, στις 13 Οκτωβρίου, ξεκίνησε ως ιδέα στη Φινλανδία το 2010. Ο σκοπός του ορισμού της ήταν η κινητοποίηση προς την αναγνώριση και την αναίρεση του στίγματος που περιβάλλει τη λέξη αποτυχία. Και η 13η Οκτωβρίου, πριν από 11 χρόνια, θεσπίστηκε ως Διεθνής Ημέρα Αποτυχίας (International Day for Failure).
Το 2012 οι Φινλανδοί αποφάσισαν να προάγουν την ημέρα αυτή σε Διεθνή, με στόχο να σταματήσει κάποια στιγμή ο στιγματισμός της αποτυχίας, δηλαδή οι άνθρωποι να επιβραβεύονται για το θάρρος τους παρά το τελικό αποτέλεσμα.
Μιλώντας ανοιχτά για τις αποτυχίες σου
Οι Φινλανδοί σαν σήμερα λοιπόν, συγκεντώνονται σε δημόσιους χώρους, σχολεία, εταιρείες, καφέ, και μιλάνε ανοιχτά για τις ιστορίες αποτυχίας τους μαθαίνοντας ο ένας από τις εμπειρίες του άλλου αλλά και απενοχοποιώντας τους ευαυτούς τους για αυτές.
Θέλουν, όπως λένε, να σπάσουν αυτό το φαύλο κύκλο: αποτυγχάνεις, δεν αποδέχεσαι την αποτυχία σου, ενίοτε τη φορτώνεις στους άλλους, ντρέπεσαι να μιλήσεις για τα λάθη σου, δε βρίσκεις εγκαίρως τη σωστή λύση, αποτυγχάνεις ολοκληρωτικά.
Και το τίμημα για την κοινωνία είναι μεγάλο, λένε οι διοργανωτές της Day of Failure. Με το φόβο της αποτυχίας δεν προχωράμε μπροστά, δεν ξεκινάμε κάτι νέο και τολμηρό.
«Μόνο αυτοί που τολμούν τις μεγάλες αποτυχίες μπορεί κάποτε να έχουν μεγάλες επιτυχίες, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Κένετι, θυμίζοντας τις αποτυχίες του Αϊνστάιν, του Εντισον και άλλων τολμηρών.
«Όποιος δεν έχει αποτύχει δεν έχει προσπαθήσει να κάνει τίποτα καινούριο», είχε πει ο Αϊνστάιν.
