Μπορεί ο πόλεμος να αποτελεί τη «συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», όπως έλεγε ο Κλαούζεβιτς. Ολο και σπανιότερα όμως προσφέρει λύσεις.
Καμία στρατιωτική επιχείρηση τις τελευταίες δεκαετίες, όσο αδύναμος και αν φαινόταν ο αντίπαλος, δεν εξελίχθηκε στον «περίπατο» που προαναγγέλθηκε. Αντιθέτως, συνοδεύτηκε από υψηλό τίμημα σε ζωές, τεράστιο οικονομικό κόστος και μακροχρόνια εμπλοκή που οδήγησε σε αδιέξοδο.
Συνοπτικά, και παραφράζοντας μια άλλη γνωστή ρήση, όταν οι άνθρωποι των γενικών επιτελείων κάνουν σχέδια ο θεός του πολέμου γελά.
Η ηγεσία Νετανιάχου στο Ισραήλ ξεκίνησε μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση στη Λωρίδα της Γάζας με την υπόσχεση της «απόλυτης δύναμης» και τη φιλοδοξία να «αλλάξει τη Μέση Ανατολή».
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον άμαχο πληθυσμό που ζει ήδη σε ένα τρομακτικό καθεστώς ανέχειας και τώρα στερείται εντελώς το ρεύμα και το νερό;
Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει στην αραβοϊσραηλινή προσέγγιση με βασικό παίκτη τη Σαουδική Αραβία που υποσκάπτει συστηματικά το Ιράν;
Μένει να φανεί. Ελπίζει μόνο κανείς, εκτός από τον θεό του πολέμου, να μην γελάσουν στο τέλος η Χαμάς, η Χεζμπολά και οι αγιατολάδες της Τεχεράνης.
