Ο κύβος ερρίφθη ή… κατερρίφθη για τον ΣΥΡΙΖΑ; Απέκτησε αρχηγό-πρόεδρο στην πραγματικότητα – αλλά ουδείς δημοκρατικός πολίτης, πιστεύω, από τους τόσους που τον ψήφισαν, έχει κατανοήσει την όλη διαδικασία υποψηφιότητας και εκλογής του, όχι τυπικά, βέβαια, αλλά ουσιαστικά. Στη συνέχεια, υπό την προεδρία του ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές ότι δεν του αξίζει η θέση της αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο άξιος αναμφισβήτητα υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων Χάρης Δούκας κατάφερε να αυξήσει εντυπωσιακά το ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Είναι φανερό ότι όσοι διψούν για αλλαγή –οποιαδήποτε αλλαγή μπροστά στο αδιέξοδο της καθημερινότητάς τους– ψήφισαν τον… Κρητίκαρο Κασελάκη (όπως αυτοχαρακτηρίστηκε ο πρόεδρος) για να διώξει τον Κρητικό Μητσοτάκη, καθώς με δυναμισμό και πειστικότητα διαβεβαίωσε ο ίδιος τους πολίτες στον προεκλογικό του λόγο.
Εμφανίστηκε ξαφνικά ένα πρόσωπο επιδεικτικά ομοφυλόφιλο, απείρου κάλλους, παντελώς άγνωστο στην Ελλάδα, και βαθύτατα, ας σημειωθεί, συνδεδεμένο με την Αμερική, που επιζητούσε με πρωτοφανή αυτοπεποίθηση την εξουσία ενός κόμματος, που ουσιαστικά δεν τον γνώριζε. Και οι πολίτες δεν τον γνώριζαν, γοητεύθηκαν όμως και πίστεψαν ότι θα δουν επιτέλους το φως της κοινωνικής πολιτικής, που έχουν τόσο ανάγκη.
Ο ελληνικός λαός με το λαμπρό παρελθόν της κλασικής παράδοσης , την γενναιότητα με την ηρωική αντίσταση στους πολέμους, την θριαμβευτική νίκη ενάντια στην δικτατορία, κρύβει μέσα του μια ασυνείδητη υποταγή στην εξουσία των ξένων δυνάμεων, που δικαιολογείται, βέβαια, από τις χρόνιες κατακτήσεις που υπέστη.
Παράλληλα όμως η διχόνοια, ο κακός δαίμονας της φυλής μας, «η διχόνοια που βαστάει / ένα σκήπτρο η δολερή/ με τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, δεν αφήνει αυτόν τον λαό να πάει μπροστά. Και το χειρότερο δεν τον αφήνει να οργανωθεί ως κράτος, δυστυχώς, από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα.
Ο ελληνικός λαός έχει απογοητευθεί από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις του, και ο κίνδυνος του φασισμού ελλοχεύει πάντα, και αυτό έχει ήδη επιβεβαιωθεί από τις αλλαγές που συνέβησαν σε ευρωπαϊκές χώρες και με δημοκρατική μάλιστα, σε ορισμένες, παράδοση. Ο ενθουσιασμός, εξάλλου, για το νέο και άγνωστο δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Με το σημερινό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, πιστεύω ότι θα ήταν ευχής έργο οι δημοκρατικές δυνάμεις της Αντιπολίτευσης να ξεπεράσουν τις παθογένειες και τον κομματικό ανταγωνισμό και να αναδείξουν τις ικανότητές τους για σύναψη μιας συμφωνίας συνεργασίας. Διαφορετικά, φοβούμαι ότι θα κτίζουν διαρκώς στην άμμο, και η αλλαγή πολιτικής προς όφελος της κοινωνίας, θα παραμένει ουτοπία. Η ευκαιρία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές παρήλθε, και με οδυνηρά μάλιστα αποτελέσματα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθούν, όμως, οι ευρωεκλογές, και οι καιροί ου μενετοί !
Ο νέος σταρ της πολιτικής στόχευσε, στον ταραγμένο ψυχισμό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ήττα του κόμματος και την αποχώρηση του αρχηγού του, και δεν σεβάστηκε τον αγώνα, που έκαναν ιστορικά στελέχη του για να γίνει το κόμμα αυτό κυβέρνηση.
Αντισυστημικός με το… φως στο χέρι εμφανίζεται ο νέος πρόεδρος ως θεϊκή αποστολή, που μέλλει να σώσει τον κόσμο. Πολλοί μάλιστα από αυτούς που τον πίστεψαν και δυσανασχετούν για τις αρνητικές αντιδράσεις βουλευτών και πολιτών, έφθασαν στο σημείο να διατείνονται ότι ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει την… αλλαγή, που έρχεται στον τόπο, κάτι, δηλαδή, ανάλογο με την έλευση του Ιησού στη γη, που σταυρώθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα, και όμως στην αρχή αμφισβητήθηκε… Και μη χειρότερα!
Η πραγματικότητα όμως είναι, όπως τουλάχιστον πληροφορούμαστε από τις δημοσκοπήσεις, ότι η εκκίνηση Κασελάκη είναι η χειρότερη εκκίνηση αρχηγού τα τελευταία χρόνια. Διερωτώμαι τελικά, αν θα είχε άδικο ο πρωθυπουργός να επαναλάβει την ρήση του Μάο: «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», που τον διαιωνίζει ουσιαστικά στην εξουσία!
Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγίας Παρασκευής.
