Λένε ότι η ζωή κάθε ανθρώπου συνίσταται στο άθροισμα των επιλογών του. Κάθε στιγμή κρύβει μια επιλογή, την οποία καλούμαστε να κάνουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου και που όμως είναι ικανή να φέρει τούμπα ολόκληρη την ζωή μας. Ακριβώς όπως έφερε τούμπα τη ζωή του 21χρονου David Beckham η επιλογή του να πάρει ένα μεγάλο ρίσκο κατά τη διάρκεια του πρώτου αγώνα για εκείνη τη σεζόν της Premier League μεταξύ Manchester και United Wimbledon και να σκοράρει από το κέντρο του γηπέδου. Με αυτό το τολμηρό σουτ, ο νεαρός ποδοσφαιριστής, που σύντομα θα αποκτούσε status μεγάλου αστέρα, έστειλε τη μπάλα κατευθείαν στα δίχτυα και έθεσε την καριέρα του σε λαμπρή τροχιά.
Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, η εξύψωση του David Beckham σε ολύμπιο θεό του βρετανικού ποδοσφαίρου ήταν θρυλική και το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο «Beckham» καταπιάνεται με την ιστορία του ντροπαλού πιτσιρικά από το Leytonstone που έγινε παγκόσμιο είδωλο. Την εξιστόρηση της καριέρας αλλά και του δράματος που βίωσε κάτω από τα βάναυσα φώτα των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων ο Beckham ανέλαβε ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Fisher Stevens – ή, αν θέλετε, ο Hugo του Succession.
Νεαρός Beckham εν δράση το 1994.
Από την αρχή, το ντοκιμαντέρ αποτυπώνει τη χαρά αυτού του νεαρού ταλέντου όταν πρωτοεμφανίστηκε στο γήπεδο, έκανε θραύση σκοράροντας το «γκολ του αιώνα» κι έπειτα αποθεώθηκε ως ο επόμενος μεγάλος Αγγλος μέσος. Με εντυπωσιακή πρόσβαση στη ζωή των Beckham, ο Stevens βασίζεται κυρίως σε ένα άνευ προηγουμένου σύνολο συνεντεύξεων με διάσημους ποδοσφαιριστές, προπονητές, φίλους και συγγενείς του David Beckham και χτίζει ένα επιδέξιο προφίλ του βρετανού ποδοσφαιριστή που αποκαλύπτει μεν τα ιλιγγιώδη σκαμπανεβάσματα της πορείας του, αλλά μένει μακριά από αχρείαστο δράμα και βλέπεται εξαιρετικά εύκολα.
H επίμαχη κόκκινη κάρτα που έλαβε ο Beckham κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στον αγώνα Αγγλία-Αργεντινή.
Τα επεισόδια τείνουν να ακολουθούν τοξοτή πορεία από τον θρίαμβο στην αποτυχία και από εκεί πάλι πίσω. Ο Beckham ανακαλεί ένα άλλο κομβικό – αλλά καθόλου ένδοξο – σημείο της καριέρας του: την επίμαχη κόκκινη κάρτα που έλαβε κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στον αγώνα Αγγλία-Αργεντινή. Το σκορ ήταν 2-2 όταν ο 23χρονος βρετανός κλώτσησε αντίπαλο παίκτη. Η Αγγλία έχασε το παιχνίδι μετά από πέναλτι κι αποκλείστηκε από τη διοργάνωση. Πίσω στη γηραιά Αλβιώνα, τον νεαρό Beckham περίμενε μια εκστρατεία μίσους που πήρε αρρωστημένη έκταση – τέτοια που ο ίδιος, 25 χρόνια μετά, ακόμα αισθάνεται πως δεν το έχει ξεπεράσει.
Ο Stevens αφιερώνει επίσης ένα μεγάλο κομμάτι του ντοκιμαντέρ στη σχέση του Beckham με τον προπονητή του Sir Alex Ferguson, το οποίο έχει τρομερό ενδιαφέρον. Ο Σκωτσέζος προπονητής, στον οποίο ο Beckham αναφέρεται ως πατρική φιγούρα, εμφανίζεται για να δώσει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, συζητώντας τα πάντα, από την πρώιμη εγγύτητα μεταξύ τους μέχρι το τι πραγματικά συνέβη, τι ήταν αυτό που οδήγησε τελικά τον Beckham εκτός συλλόγου.
Φυσικά, μιας και πρόκειται για τον David Beckham, το ντοκιμαντέρ δεν έχει να κάνει μόνο με το ποδόσφαιρο. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ειδύλλιο και ο γάμος του με την Victoria Beckham βρίσκεται στην καρδιά της αφήγησης, με την Posh Spice πιο ειλικρινή και αυτοσαρκαστική από ποτέ. Για την ακρίβεια, η Victoria Beckham είναι το απόλυτο highlight. Καθώς ανακαλεί την κοινή τους πορεία, το ντοκιμαντέρ οριακά μεταμορφώνεται σε ένα χρονικό της δεκαετίας του 1990 και όλης της αγριότητας που τη συνόδευε, την έκρηξη της κουλτούρας των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων, και επανεκτιμά τη μεταχείριση που έτυχε το ζευγάρι από τα ταμπλόιντ.
Μέσα από όλες αυτές τις διηγήσεις, τελικά, ο Stevens καταφέρνει να φέρει στην επιφάνεια όλα εκείνα τα διαφορετικά στοιχεία του χαρακτήρα του Beckham που τον κατέστησαν μια τόσο συναρπαστική φιγούρα: ένα νεαρό αγόρι από μια οικογένεια της εργατικής τάξης το οποίο πάλευε να διεκδικήσει την ατομικότητά του κόντρα σε δύο πολύ αυστηρές πατρικές φιγούρες (τον ποδοσφαιρόφιλο πατέρα του και τον προπονητή του Sir Alex), που λάτρευε το ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία και ήταν αποφασισμένο να τα καταφέρει και που έπαιρνε πάντοτε πολύ σοβαρά όχι μόνο το παιχνίδι, αλλά και τη μπράντα του.
