H Mαίρη Χρονοπούλου, που άφησε σήμερα την τελευταία της πνοή σε ηλικία 90 ετών, υπήρξε μία από τις μεγάλες πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου στα μέσα του 20ου αιώνα.
Ο δυναμισμός του χαρακτήρα της και η σπάνια ομορφιά της την κατέστησαν μεγάλη σταρ των δεκαετιών ’του 60 και του ’70. Εύλογα, λοιπόν, ο Τύπος, εκτός από το να παρουσιάζει την καλλιτεχνική της δράση, ήθελε πάντα να φιλοξενεί και τις απόψεις της για θέματα που απασχολούσαν την κοινή γνώμη.
Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» επιλέγουμε κάποιες από τις δημόσιες τοποθετήσεις της, από τις οποίες, ασχέτως του θέματος στο οποίο αναφέρονται, γίνονται φανερά στοιχεία της σκέψης και της προσωπικότητας της ελληνίδας ηθοποιού.
«ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 18.11.1961, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
27 Φεβρουαρίου 1970
Στην Αναστασία Αλεξάνδρου, για τη μόδα και τις μάξι φούστες που τότε ήρθαν, ως τάση, στην Ελλάδα.
«Εγώ ακολουθώ την πρωτοπορία μετά από χρόνια. Δεν φόρεσα μάξι και δεν θα φορέσω προς το παρόν. Μόλις εφέτος κόντυνα τα φουστάνια μου. Μου έφεραν βέβαια ένα μακρύ παλτό από το Λονδίνο. Το φόρεσα μία μόνο φορά και διέσχισα τρέχοντας την μικρή απόσταση από το σπίτι μου, μέχρι το απέναντι γκαράζ. Δεν μου αρέσει να με κυττάνε. Ύστερα, είμαι εύθικτη και αν ακούσω κανένα σχόλιο θα ενοχληθώ.
»Σαν μόδα βέβαια, μου αρέσει αν και τη βρίσκω ανεδαφική με τον σημερινό ρυθμό ζωής. Φοβάμαι μάλιστα, πως τα ατυχήματα που είχαν γίνει με τα πολύ ψηλά τακούνια θα επαναληφθούν με τις μακριές φούστες. Εγώ τη μοναδική φόρεσα το μακρύ παλτό μου, κινδύνευα να σκοτωθώ».
31 Αυγούστου 1973
Στον Νίκο Καμπάνη και την Ήρα Φελουκατζή, για το θέμα της ηλικίας και της εμφάνισης. Η Μαίρη Χρονοπούλου είναι τότε 40 ετών.
«Δεν με τρομάζει η ληξιαρχική ηλικία. Με τρομάζει η ηλικία, η περασμένη, των ιστών και των κυττάρων. Κι εγώ δεν έχω τώρα αυτή την ηλικία. Τρέμω όμως την στιγμή, που θα αρχίσουν να χαλαρώνουν οι ιστοί και να καταστρέφονται.
»Όχι, γιατί να φοβηθώ να πω την ηλικία μου; Όταν μπορώ να φοράω μπλούζα, χωρίς σουτιέν κι όταν το μυαλό και η εσωτερική διάθεση είναι στην καλύτερη φόρμα του; Όταν αυτά αρχίσουν να καταρρέουν, τότε θ’ αρχίσω κι εγώ ν’ ανησυχώ.
»Κάθε ηλικία είναι όμορφη. Εγώ τώρα βρίσκομαι στην πιο ώριμη και όμορφη ηλικία. Νοιώθω μόνο τρομερά ανολοκλήρωτη σαν γυναίκα, που δεν έχω κάνει ένα παιδί. Ζηλεύω τις γυναίκες που έχουν παιδιά. (…) Νομίζω, ότι η παρουσία ενός παιδιού, βαραίνει πολύ στην ευτυχία μιας γυναίκας κι επομένως όλα τ’ άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα».
(…)
»Δεν θα θελα να σταματήσω ποτέ [το θέατρο]. Ελπίζω να παίζω ως τα 80.
«Μισώ τις γυμναστικές και τις δίαιτες. Τρώω πολύ, ό,τι νάναι. Το πρόσωπό μου δεν το περιποιούμαι καθόλου. Κοιμάμαι με τις μπογιές και τόχω σαπουνίσει ακόμη και με…απορρυπαντικό. Κατά καιρούς, αγοράζω σειρές – σειρές τα καλλυντικά, τα βάζω μια φορά και μετά τα πετάω».
14 Αυγούστου 1975
Στην Έλενα Ακρίτα, για την Ελληνίδα της δεκαετίας του ‘70.
«Η σημερινή Ελληνίδα έχει αναμφισβήτητα απελευθερωθεί. Κι όχι μόνο στο σεξ. Το σεξ ακολουθεί τη φυσική πρόοδο των άλλων διεκδικήσεων. Έχει απαιτήσεις περισσότερες. Για το μεροκάματο, για τη θέση της στην οικογένεια και στην κοινωνία γενικότερα. Έχει συνειδητοποιήσει ότι οι προγαμιαίες σχέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
Από την παράσταση «Ζ» στο θέατρο Ακροπόλ. «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 27.2.1975, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
1 Ιουλίου 1992
Στη Φρίντα Μπιουμπι, για τη σχέση της με τους άνδρες. Η Μαίρη Χρονοπούλου είναι τότε 59 ετών.
«Δεν πιστεύω ότι ο φόβος του άνδρα για την επιτυχημένη γυναίκα είναι το πρόβλημα. Αυτή μπορεί να είναι μια δικαιολογία των ώριμων σε ηλικία γυναικών. Γιατί όταν ήμουν πιο νέα – αν και πιο αψιά- οι άντρες με πολεμούσαν, αλλά δένονταν μαζί μου.
»Τώρα που είμαι μόνη εδώ και κάμποσα χρόνια, βλέπω ότι οι άνδρες που θα μου ταίριαζαν, στην ηλικία τουλάχιστον, ή κοιτάζουν τις μικρούλες ή είναι παντρεμένοι – ή και τα δύο.
»Απομένει η λύση του πολύ νεότερου άνδρα, αλλά μ’ έναν νεότερο άνδρα δεν έχω κοινά βιώματα και εμπειρίες. Τι να κουβεντιάσω μαζί του; Όσο μεγαλώνεις και λιγοστεύει η προσφορά, αυξάνεται η επιλεκτικότητά σου».
Στα γυρίσματα της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Οι Κυνηγοί». «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 19.12.1976, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»
5 Αυγούστου 1992,
Στον Παναγιώτη Τιμογιαννάκη
Για το αν έκανε λίφτινγκ:
«Ό,τι θέλω θα κάνω κι ούτε ζήτησα από κανέναν να πληρώσει τους γιατρούς ή τις κρέμες που βάζω. Να σου πω όμως και κάτι άλλο; Ναι, το έκανα. Έκαναν όμως και άλλες. Δεν ήταν όμως τα αποτελέσματα σαν τα δικά μου. Πρέπει να έχεις και την ανάλογη υποδομή για να πιάσει».
Για το αν υπήρξε σταρ:
«Δεν ήμασταν σταρ. Με την έννοια του να τα δώσουμε όλα για μια καριέρα»
Για το τι θα κατέθετε ως εμπειρία ζωής;
«Ένα διαζύγιο και δύο θανάτους: του πατέρα μου και του πατριού μου»
Για τo γήρας:
«Όσο και αν νιώθεις ώριμος και φιλοσοφημένος, θεωρώ ότι το να γερνάς δεν είναι και το καλύτερο που σου συμβαίνει σε αυτή τη ζωή».
