Κάποτε, πριν χρόνια, ο Θάνος Ασκητής μας άνοιγε τα μάτια σε θέματα σεξουαλικότητας, μιλώντας γι’ αυτά σε μη prime time τηλεοπτικές ζώνες. Σήμερα μας τα κλείνει. Γιατί καλή η σεξουαλική αγωγή και η άρση της αιδούς γύρω από τέτοια θέματα, αρκεί το σεξ να οδηγεί στην απόκτηση απογόνων.
Με μια διάθεση «ναι μεν αλλά», σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Νανά Παλαιτσάκη, ο θεραπευτής των διαπροσωπικών σχέσεων και της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, όπως ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται στην ιστοσελίδα του, δήλωσε πως, ενώ δέχεται την ομοφυλοφιλία ως «μία φυσιολογική συμπεριφορά», δεν θα χειροκροτούσε τον γιο του εάν του έλεγε ότι είναι γκέι και θέλει παιδί.
Λοιπόν…Κύριε Ασκητή, κανένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο δεν έχει ανάγκη το χειροκρότημά σας. Ούτε καν το ίδιο σας το παιδί. Ένα άτομο που αποφασίζει να κάνει coming-out στους γονείς ή τους φίλους του, δεν το κάνει για να εισπράξει χειροκρότημα. Το κάνει γιατί το να κρύβει ένα άτομο αυτό που είναι, είναι φοβερά επίπονο. Και ειδικά με τα άτομα του στενού του περιβάλλοντος. Και το μόνο που θέλει να εισπράξει είναι αποδοχή και αγάπη. Όπως όλοι άνθρωποι ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου, σεξουαλικότητας, εθνικότητας, θρησκείας, κοκ.
Το να διαιωνίζεται, λοιπόν, η νοοτροπία «δεν με ενοχλεί η ομοφυλοφιλία, αλλά δεν θα την χειροκροτήσω κιόλας» σίγουρα δεν βοηθά κανένα. Ούτε τα νεαρά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ούτε τους γονείς τους, ούτε την κοινωνία γενικότερα. Είναι αόρατα αγκάθια τέτοιες νοοτροπίες και πληγώνουν. Ημίμετρα στην αποδοχή της ταυτότητας δεν υπάρχουν.
Επιπλέον, η ομοφυλοφιλία δεν είναι «συμπεριφορά». Είναι σεξουαλικός προσανατολισμός. Είναι ταυτότητα. Είναι η συναισθηματική, ερωτική ή/και σεξουαλική έλξη από άτομα του ίδιου φύλου. Το να χαρακτηρίζουμε την ομοφυλοφιλία ως συμπεριφορά έχει ένα επικίνδυνο από κάτω κείμενο που λέει πως ως συμπεριφορά μπορεί και να αλλάξει, αν το επιθυμήσουμε, αν το προσπαθήσουμε, αν καταπιεστούμε.
Και πάμε στο θέμα του παιδιού που έχω την αίσθηση πως ήταν και το μεγάλο ζήτημα της συνέντευξης. Ο κ. Ασκητής συνέχισε λέγοντας πως «το θέλω παιδί σημαίνει ότι ή θα υιοθετήσουν (σ.σ. το ομοφυλόφιλο ζευγάρι) ένα παιδί, άρα δεν θα ’χει δικό του παιδί, ή θα πρέπει να βρεθεί μια γυναίκα για να περάσει το γονίδιο». Στη συνέχεια, προβάλλοντας μια αδιαπραγμάτευτη ετεροκανονικότητα, ο κ. Ασκητής τόνισε όσο μπορούσε περισσότερο πως για εκείνον ζευγάρι είναι μόνο «ο άνδρας και η γυναίκα που κυοφορούν και γεννούν». Μέσα σε δυο αράδες και μια έκρηξη ηθικού πανικού, ο κ. Ασκητής μας ενημέρωσε δηλαδή ότι η τεκνοποίηση είναι απώτατος σκοπός του ανθρώπου. Και άρα, οτιδήποτε μπαίνει ανάμεσα στον άνθρωπο και τον απώτατο αυτό σκοπό είναι ελαττωματικό.
Θα χρησιμοποιήσω μια φράση που χρησιμοποίησε ο κ. Ασκητής για να κλείσω. «Οι καιροί μας προσπερνούν», δήλωσε. Τωόντι, θα πω. Οι καιροί αλλάζουν ευτυχώς και απαρχαιωμένες απόψεις και συντηρητικές ιδεολογίες – μαζί και οι φορείς τους – προσπερνώνται.
