Πέντε ημέρες πριν από τις κάλπες οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές εμφανίζονται ως μια μάχη από την οποία μπορεί να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα. Θα μπορούσε να είναι έτσι αλλά δεν είναι.
Πρώτον, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από την κοινή γνώμη. Δεν καίγεται ο κόσμος να πάει στην κάλπη και να στείλει μηνύματα. Να ψηφίσει Νίκο Χαρδαλιά στην Αττική για να στηρίξει τον Μητσοτάκη ή να ψηφίσει Χάρη Δούκα στην Αθήνα για να ενισχύσει πολιτικά τον Ανδρουλάκη.
Και, δεύτερον, γιατί εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει καμία μάχη. Δεν υπάρχει κάποιος σκληρός ανταγωνισμός σε αυτές τις εκλογές. Το αποτέλεσμα, στις περισσότερες αναμετρήσεις, είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο.
Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν η ΝΔ κερδίσει και τις 13 περιφέρειες. Ακόμα και στις περιοχές που επλήγησαν από τις πυρκαγιές και της πλημμύρες δεν φαίνεται να έχει πρόβλημα. Ο Κώστας Αγοραστός έχοντας τη στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη παραμένει το φαβορί των εκλογών στη Θεσσαλία και ο Γιώργος Χατζημάρκος, παρά την καταστροφή της Ρόδου, ετοιμάζεται για ένα υγιεινό περίπατο στο Νότιο Αιγαίο.
Η ΝΔ θα έχανε σίγουρα την Περιφέρεια της Κρήτης και το δήμο του Πειραιά. Φρόντισε όμως να στηρίξει να στηρίξει τους υποψηφίους που προέρχονται από τον χώρο της κεντροαριστεράς, τους Αρναουτάκη και Μώραλη. Το λες «άνοιγμα», λες και ότι «έκανε την ανάγκη φιλότιμο».
Καμία αγωνία, λοιπόν, δεν υπάρχει ούτε για το αποτέλεσμα ούτε για το μήνυμα που θα στείλουν οι κάλπες. Και, που πιθανότατα, θα είναι πάνω-κάτω σαν αυτό που έστειλαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου.
Οι πολίτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, θεωρούν ότι η χώρα οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση, η ικανότητα της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών προκαλεί ανησυχία αντί για σιγουριά, η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τα ποσοστά της κυβέρνησης εμφανίζονται να πέφτουν, αλλά η αντιπολίτευση δεν λέει να πάρει μπροστά.
Θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό το σκηνικό αν υπήρχε συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠαΣοΚ σε περιφέρειες ή στους μεγάλους δήμους; Είναι αμφίβολο. Το βέβαιο είναι ότι μια τέτοια προσέγγιση επιχειρήθηκε όμως σχετικές πρωτοβουλίες δεν καρποφόρησαν. Επελέγη η στρατηγική της καταγραφής δυνάμεων.
Στο πλαίσιο αυτό, έχει ενδιαφέρον το «ντέρμπι» ανάμεσα στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη και ειδικά στην Αττική και στο δήμο της Αθήνας. Σγουρός ή Ιωακειμίδης; Ζαχαριάδης ή Δούκας; Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μεταδώσει το μήνυμα ότι κρατά τη δεύτερη θέση. Το ΠαΣοΚ να δείξει ότι αυτό είναι η αξιωματική αντιπολίτευση.
Εκτός απροόπτου, λοιπόν, η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν θα μεταδώσει κάποια ιδιαίτερα πολιτικά μηνύματα. Δεν είναι η μάχη της νέας πολιτικής περιόδου. Είναι η τελευταία της παλιάς που έκλεισε με τις καταστροφές και την ανάδειξη του κ. Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο νέος πολιτικός κύκλος θα αρχίσει από την Δευτέρα, μετά την ολοκλήρωση και του δεύτερου (όπου απαιτηθεί) γύρου των εκλογών. Η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με τα πραγματικά προβλήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠαΣοΚ με τον εαυτό τους. Με τη δυνατότητα τους να αποτελέσουν εναλλακτική λύση στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το πρώτο και καθοριστικό ταμείο της μάχης αυτής θα γίνει στις Ευρωεκλογές.
