Στρατό, καθ’ ομολογία του Ευάγγελου Αποστολάκη που τον υπερασπίστηκε ως τώρα σε πολλές περιπτώσεις, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει πάει. «Ήταν στο εξωτερικό και ακολούθησε τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος», είχε απαντήσει προ ημερών ο εν αποστρατεία ναύαρχος και πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Σε κάθε περίπτωση θα ‘ταν ένας άξιος κομάντο. Πέφτοντας με το αλεξίπτωτό του στην πολιτική σκηνή της χώρας, ελίχθηκε αποτελεσματικά στο αφύλακτο μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ και κατέλαβε, με τη στρατηγική του, την περιοχή που αποσκοπούσε.
Ουδείς αμφισβητεί πια την επιτυχία της «καταδρομικής» αποστολής του. Εισέβαλε σ’ ένα τρωτό, από τις πλευρές του, κόμμα κι έκανε παρέλαση μπήγοντας πρώτος τη σημαία του στην κορυφή του λόφου. Η νέα εποχή, ύστερα από 15 χρόνια, είχε μόλις ξεκινήσει.
Πιθανόν πολλοί έχουν μετανοήσει που λίγο πριν από το Διαρκές Συνέδριο, κατά το πρώτο Σάββατο του Σεπτέμβρη, τού «επέτρεψαν» να διαβεί τη μεγάλη πύλη και να «αλώσει» το κόμμα. Οι ενστάσεις που λίγοι (αλήθεια είναι) εξέφρασαν δια βοής όταν ανακοινώθηκε πως υπήρξαν δύο εκ των υστέρων αντικαταστάσεις ονομάτων στην αίτηση της υποψηφιότητάς του, η οποία για να ‘ναι έγκυρη απαιτούσε τριάντα υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής, βρήκαν σε τοίχο.
Το προεδρείο και οι συνυποψήφιοί του τον καλοδέχθηκαν. Τα χαμόγελα προς τον πέμπτο διεκδικητή της ηγεσίας περίσσευαν. Μετά την ανίσχυρη και «άγουρη» πολιτικά ομιλία του προς τους συνέδρους, η πλειονότητα -αν όχι όλοι- είχαν πειστεί πως δεν τους απειλεί στο ελάχιστον.
Μέχρι που ήρθε η πρωτιά του στον α’ γύρο των εκλογών, τη στιγμή μάλιστα που δύο πολύ προβεβλημένα στελέχη όπως οι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Νίκος Παππάς, έλαβαν κάτω από το 10%, και η καθαρή νίκη του επί της Έφη Αχτσιόγλου στον δεύτερο. Πλέον αυτός ηγείται και οι άλλοι τον ακολουθούν – αν θέλουν. Πλανήθηκαν πλάνην.
Φυσικά ο Στέφανος Κασσελάκης θα χρειαστεί ν’ αντέξει για να διατηρήσει τη δυναμική που τόσο ξαφνικά απέκτησε στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ν’ αποδείξει ότι η πίεση δεν τον λυγίζει.
Προεδρικοί κυρίως τον στηρίζουν. Άλλοι το έκαναν εκ των προτέρων, περισσότεροι κατόπιν εορτής, πιστεύοντας ότι είναι σε θέση να καταφέρει την περίφημη διεύρυνση που έμεινε στη μέση και, για τους ίδιους, είναι ο μόνος δρόμος για ν’ αμφισβητηθεί ο Κυριάκος Μητσοτσάκης. Γι’ αρχή δηλαδή θα περιβάλλεται από ένα κουκούλι προστασίας.
Η αγκαλιά νίκης με τον Νίκο Παππά, το βράδυ της Κυριακής, ήταν μια εικόνα βγαλμένη από το κυβερνητικό παρελθόν του κόμματος. Τότε που ο Τσίπρας υποδεχόταν στην εξέδρα τον Πάνο Καμμένο.
Αλλά δεν θα ‘ναι, ποτέ, στο απυρόβλητο ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μπαίνει άμεσα στην εσωκομματική καταιγίδα χωρίς την Ομπρέλα. Της πιο «αυστηρής» τάσης στα όργανα.
Στελέχη της μίλησαν από πολύ νωρίς για μια υποψηφιότητα κενού περιεχομένου. Για θέσεις που δεν αντανακλούν, σε καμιά περίπτωση, τον ριζοσπαστισμό της αριστεράς. Για διάθεση «κεντροποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ βασισμένη στις φιλελεύθερες ιδέες του american dream και την επιβολή τους σ’ ένα θολό ελληνικό όνειρο. Ότι δεν μπορεί να σταθεί στην κεντρική σκηνή.
Η κριτική είχε κάθε φορά ένα άλλο πρόσωπο. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος Φίλης, και ο συνονόματος Βούτσης, ο Δημήτρης Βίτσας και ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Θοδωρής Δρίτσας (με προσωπικά πυρά προς Πολάκη – Παππά) ανέλαβαν την αποδόμηση του φαβορί, ιδίως μετά τ’ αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής.
Είναι βέβαιο πως από το βράδυ της Κυριακής άρχισε μια νέα μάχη. Εσωτερικού τύπου. Κι ας άφησαν να εννοηθεί τα δυο στρατόπεδα πως υπάρχει χαραμάδα συνεννόησης και σύγκλισης.
Το έκτακτο Συνέδριο του κόμματος έρχεται προσεχώς – τον Νοέμβριο ή αργότερα. Θα είναι αυτό το πρώτο τεστ της ανθεκτικότητας του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
