Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει στις κάλπες για την ανάδειξη της νέας του ηγεσίας με δυο βασικά ερωτήματα.
Το ένα είναι το σύνηθες για κάθε κόμμα και αφορά στο πρόσωπο που θα επιλέξουν τα μέλη του για αρχηγό του.
Το άλλο είναι μάλλον ασυνήθιστο υπό την έννοια πως είθισται κόμματα να εκλέγουν τις ηγεσίες τους με ανοικτές διαδικασίες αλλά πολύ πιο σπάνια αναρωτιούνται εάν την επομένη της κάλπης θα είναι ακέραια ή διασπασμένα σε δυο ή περισσότερα μέρη.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς τις κάλπες με μία βεβαιότητα. Πως όποια και αν είναι η νέα του ηγεσία, η Δευτέρα θα ξημερώσει με ένα διαφορετικό κόμμα από αυτό που γνωρίζαμε έως σήμερα.
Με άλλα λόγια είναι βέβαιο πως είτε στη μία είτε στην άλλη κατεύθυνση ο ΣΥΡΙΖΑ θα θυμίζει ελάχιστα ή και καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό επειδή και για τους δυο διεκδικητές της ηγεσίας του το ζητούμενο είναι ένα: Πώς ένα κόμμα διαμαρτυρίας που απέτυχε ως κυβέρνηση μπορεί να μετατραπεί σε ένα κόμμα εξουσίας που θα πετύχει ως αντιπολίτευση.
Το ζητούμενο, εν τέλει, είναι εάν και υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί να υπάρξει μια νέα «ώρα ΣΥΡΙΖΑ».
