Η ομιλία του Πρωθυπουργού στην εφετινή ΔΕΘ θα ήταν υπό κανονικές συνθήκες μία σχετικά εύκολη υπόθεση. Εδώ και κάποιες εβδομάδες φάνηκε όμως ότι θα έπρεπε να προετοιμάζεται για το αντίθετο: Μία ομιλία υψηλών απαιτήσεων, σε μία περίοδο που «φορτώθηκε» με πυρκαγιές, κυβερνητικά φάλτσα και την καταστροφή της Θεσσαλίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του επιχειρούν τις τελευταίες ημέρες να βεβαιωθούν για τα δεδομένα — κατ’ αρχάς τα δημοσιονομικά — και να διαμορφώσουν το πλαίσιο για τις εξαγγελίες του Σαββάτου, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δεν θα γίνουν σε ένα κλίμα ευφορίας και ανάτασης, αλλά ανησυχίας, επιφύλαξης και, εν μέρει, απογοήτευσης.
Κατά τα όσα μεταδίδονται μέχρι στιγμής, οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού θα είναι πολύ διαφορετικές από ό,τι σχεδιαζόταν.
Στο οικονομικό σκέλος θα καθοριστούν σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις αναπροσαρμογές που επιβάλλει η ανοικοδόμηση της Θεσσαλίας. Εθνικοί και κοινοτικοί πόροι επιβάλλεται να ανακατανεμηθούν και οι προτεραιότητες ιεραρχούνται πλέον με διαφορετικούς όρους. Επιδόματα – πιθανόν – τέλος, φοροελαφρύνσεις ούτως ή άλλως δεν σχεδιάζονταν και αντιθέτως, θα πρέπει πλέον μάλλον να αναμένεται κάποιου είδους νέος φόρος ή τέλος, περισσότερο ή λιγότερο καμουφλαρισμένος, ώστε να μην χαρακτηριστεί «χαράτσι» και που, πάντως, θα προορίζεται για τους σκοπούς της ανοικοδόμησης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως αναμένεται ότι θα έχουν και τα όσα θα αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο πολιτικό πεδίο. Η κυβέρνηση του έχει δεχθεί πολλαπλά δείγματα τους τελευταίους μήνες, προβλήματα αναδείχθηκαν με τραυματικό και επώδυνο τρόπο και οι διορθωτικές κινήσεις είναι, αφενός, επιβεβλημένες και, αφετέρου, δίχως περιθώρια καθυστερήσεων, αφού η όποια τυχόν νέα αστοχία θα αρχίσει να ροκανίζει το πολιτικό κεφάλαιο που αποκτήθηκε στις πρόσφατες εκλογές.
