Κιμ Γιονγκ Ουν – Πούτιν: Πού αποσκοπεί η συνάντηση των «εξοστρακισμένων»;

Όταν ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν συναντήθηκαν στο Βλαδιβοστόκ της Ρωσίας το 2019, η σύνοδος θύμιζε πιο πολύ ένα διπλωματικό σόου. Τέσσερα χρόνια μετά, στο ίδιο μέρος, σε μία συνάντηση που η Δύση παρακολουθεί στενά, οι δύο πλευρές, απομονωμένες από τον υπόλοιπο κόσμο και υπό βαριές δυτικές κυρώσεις, ετοιμάζονται να ενισχύσουν τις σχέσεις τους.

Η επικείμενη συνάντηση φημολογούταν έντονα την τελευταία εβδομάδα και τελικά το μεσημέρι της Τρίτης ο Κιμ κατέφθασε με το πράσινο τρένο του στο σταθμό Χασάν, που συναντώνται τα σύνορα Κίνας, Ρωσίας και Βορείου Κορέας, όπου και τον υποδέχτηκαν ρώσοι αξιωματούχοι με τιμές.

Και καθώς πλησιάζει η συνάντηση των δύο «παγκόσμιων παρίων» όπως έχουν συχνά χαρακτηριστεί, αφού ο ένας δεν είχε φύγει από τη Βόρεια Κορέα από την έναρξη της πανδημίας και ο άλλος έχει βαλτώσει σε έναν πόλεμο 18 μηνών στην Ουκρανία, εξ αιτίας του οποίου εκκρεμεί ένα παγκόσμιο ένταλμα σύλληψης που περιορίζει τις μετακινήσεις του, εγείρονται τα ερωτήματα για το τι θέλουν και τι μπορούν να προσφέρουν ο ένας στον άλλον.

Σε αναζήτηση όπλων

Από τη ρωσική πλευρά, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το Κρεμλίνο θέλει περισσότερα όπλα και πυρομαχικά, καθώς τα αποθέματα του εξαντλούνται, αδυνατώντας να συμβαδίσει με τον όγκο που δαπανάται στον πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας. Μάλιστα, το Πεντάγωνο είχε αναφέρει αυτόν τον μήνα ότι η Ρωσία ζήτησε συγκεκριμένα από τη Βόρεια Κορέα πυρομαχικά, σημειώνοντας ότι το αίτημα ήταν αποτέλεσμα προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Μόσχα με την αναπλήρωση των προμηθειών της στο πεδίο της μάχης, ενώ στον ίδιο σκοπό απέδωσε και την επίσκεψη του ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού στη Πιονγιάνγκ τον Ιούλιο.

Άλλωστε, η Βόρεια Κορέα έχει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς του κόσμου, παρά το γεγονός ότι έχει πληθυσμό μόνο περίπου 26 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η χώρα λειτουργεί σε εμπόλεμη βάση ανά πάσα στιγμή και φροντίζει το πυροβολικό της να είναι έτοιμο για έναν πόλεμο με τη Νότια Κορέα. Ωστόσο, οι αναλυτές πιστεύουν ότι η Βόρεια Κορέα έχει μεγάλο οπλοστάσιο πυροβολικού και πλεόνασμα πυρομαχικών (συμβατά με τα όπλα της Ρωσίας) αφού δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο από το 1953, όταν και υπογράφηκε η κορεατική ανακωχή.

Για τη Ρωσία, βέβαια, είναι σημαντικό να αποκτήσει πρόσβαση όχι μόνο στα σημαντικά αποθέματα πυρομαχικών της Βόρειας Κορέας αλλά και στην παραγωγική της ικανότητα. Οι Ρώσοι «λαμβάνουν ήδη βοήθεια», άλλά το ερώτημα είναι «αν πρόκειται για περιορισμένο αριθμό ή για μια αξιόπιστη, σταθερή προμήθεια» που θα έδινε στη Μόσχα «περισσότερη βεβαιότητα και σχεδιασμό», εξηγούν οι New York Times.

Ενδεικτικό των προθέσεων του Πούτιν είναι το -σπάνιο- ταξίδι του πέρυσι στο Ιράν για να συναντηθεί με τον ανώτατο ηγέτη του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και τον πρόεδρο της χώρας Ραϊσί, καθώς η Ρωσία απομονωνόταν ολοένα και περισσότερο από τη Δύση λόγω της εισβολής. Έπειτα, στους μήνες που πέρασαν, το Ιράν έχει πλέον γίνει ένας κρίσιμος προμηθευτής drone στη Μόσχα, τα οποία οι ρωσικές δυνάμεις χρησιμοποιούν τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και σε επιθέσεις σε μη στρατιωτικές υποδομές.

Δούναι και λαβείν

Ο Πετρ Ακόποβ, αρθρογράφος υπέρ του πολέμου για το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, πρότεινε σε ένα πρόσφατο άρθρο ότι η Ρωσία θα μπορούσε «ανεπίσημα» να μεταφέρει οικονομική βοήθεια και στρατιωτική τεχνολογία στην Πιονγκγιάνγκ και να καλωσορίσει Βορειοκορεάτες εργάτες στις κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας, με αντάλλαγμα πυρομαχικά και ορισμένους τύπους πυραύλων. «Όλα αυτά παρεμποδίζονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό από τις κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά υπάρχουν πάντα επιλογές για την παράκαμψή τους», συμπλήρωσε.

Η απομόνωση της Βόρειας Κορέας έχει βαθύνει τις οικονομικές δυσκολίες και την επισιτιστική της ανασφάλεια. Υπό αυτό το πλαίσιο, εισήγαγε χιλιάδες τόνους σιτάλευρου από τη Ρωσία φέτος και περισσότεροι θα μπορούσαν να φτάσουν στη χώρα, αν η επικείμενη συνάντηση των ηγετών πάει καλά, ενώ θα μπορούσε η βοήθεια αυτή να εμπλουτιστεί και με άλλα είδη διατροφής όπως γάλα σε σκόνη.

Ο Κιμ φαίνεται επίσης να ενδιαφέρεται για την αποστολή περισσότερων Βορειοκορεατών εργατών, κυρίως οικοδόμων, στη Ρωσία, καθώς κερδίζουν το, πολύ απαραίτητο για το καθεστώς, ξένο νόμισμα.

Μάλιστα, αυτός είναι ένας βασικός τομέας αμοιβαίου ενδιαφέροντος για τη Ρωσία, καθώς η οικονομία της υποφέρει από τεράστια έλλειψη εργαζομένων λόγω της αυξημένης αμυντικής παραγωγής αλλά και των εκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων που είτε υπηρετούν στην πρώτη γραμμή στην Ουκρανία είτε τράπηκαν σε φυγή για να γλιτώσουν τη στρατολόγηση.

«Η Ρωσία βρίσκεται πρακτικά σε οικονομική αναταραχή αυτή τη στιγμή επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι. Χρειαζόμαστε εργάτες, αλλά αν η Βόρεια Κορέα είναι έτοιμη να στείλει και στρατιώτες, αυτό είναι ακόμα καλύτερο», ανέφερε σχετικά στην Washington Post ο ρώσος αναλυτής Σεργκέι Μάρκοφ.

Η Ρωσία χρησιμοποιεί εδώ και καιρό Βορειοκορεάτες εργάτες ως φθηνά και αξιόπιστα εργατικά χέρια και χιλιάδες Βορειοκορεάτες πιστεύεται ότι εξακολουθούν να βρίσκονται στη Ρωσία παραβιάζοντας τις κυρώσεις του ΟΗΕ που απαιτούσαν από όλους τους εργάτες της Βορείου Κορέας στο εξωτερικό να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μέχρι το τέλος του 2019. Επιπλέον, Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν επικυρώσει δημόσια μια πιθανή αποστολή Βορειοκορεατών εργαζομένων σε κατεχόμενες από τη Μόσχα περιοχές στην ανατολική Ουκρανία.

Αλλά και αναφορικά με το στρατιωτικό κομμάτι, ο Κιμ θα μπορούσε να ζητήσει τεχνολογική υποστήριξη από τη Ρωσία για να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων, όπως διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων με πυρηνικά και στρατιωτικούς δορυφόρους αναγνώρισης, λένε οι αναλυτές, ένα ενδεχόμενο που προκαλεί πρβληματισμό τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.

Όπως και να έχει, και όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα αυτής της συνόδου, το μόνο δεδομένο είναι πως ο Πούτιν συνεχίζει να προσπαθεί να βρει συμμάχους που μοιράζονται την εχθρότητά του απέναντι στις δυτικές δημοκρατίες αλλά και τις ιδιοτελείς ιδέες για μια εναλλακτική, αυταρχική «νέα παγκόσμια τάξη» – ακόμα και αν πρόκειται για έναν εκ των πιο εξοστρακισμένων ηγετών στον κόσμο.