Όλοι προσπαθούμε να δουλέψουμε πράγματα στον εαυτό μας. Ένα που παλεύω εγώ να πετύχω είναι να μην κρίνω τις καταστάσεις εν θερμώ, γιατί σχεδόν πάντα θα κάνω λάθος. Τα τελευταία 24ωρα ωστόσο μου είναι δύσκολο. Στα τηλέφωνα κάθε μέρα με συγγενείς και φίλους στη γενέτειρα Θεσσαλία οι ερωτήσεις επαναλαμβάνονται. Έπεσε το νερό; Πώς είναι οι παππούδες; Έχετε ρεύμα; Σώθηκε τίποτα από το σπίτι; Αγωνία, οργή, θλίψη. Η κρίση θολώνει.

Όλο το καλοκαίρι όμως αν κάποιος ήταν πάνω από την επικαιρότητα και όχι χαμένος στη βιτρίνα των social media την ίδια ψυχολογία θα είχε. Η Ρόδος καιγόταν, ο Έβρος καιγόταν, η Αττική το ίδιο. Η μεγαλύτερη φωτιά στην ΕΕ γρήγορα πέρασε στο παρασκήνιο από την μεγαλύτερη πλημμύρα των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Βέβαια, οι εκατοντάδες εγκλωβισμένοι στον πιο σύγχρονο αυτοκινητόδρομο της χώρας θα θυμηθούν και τον μεγαλύτερο χιονιά των τελευταίων ετών. Και θα έχουν δίκιο. Όλα στον υπερθετικό βαθμό.

Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Τι κάνουμε όμως; Την παρακολουθούμε ως θεατές σαν ταινία καταστροφής του Χόλιγουντ ή αναλαμβάνουμε δράση και αλλάζουμε σχεδιασμό; Το κράτος δεν είναι οργανισμός αποζημιώσεων, ούτε οργανισμός επιχορήγησης επιδομάτων (αλλά ας μην μπλέξουμε τώρα με την ακρίβεια). Είναι για να προλαμβάνει, να σχεδιάζει, να οργανώνει, να αξιολογεί, να εκσυγχρονίσει υποδομές και θεσμούς.

Η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμο άλλοθι. Δεν φταίει η κλιματική αλλαγή που το κράτος δεν μπορεί να αποτρέψει δολοφόνους χούλιγκαν να διασχίζουν όλη την Ελλάδα, να φτάσουν μέχρι τη Νέα Φιλαδέλφεια και να σκοτώσουν ένα νέο άνθρωπο. Δεν φταίει η κλιματική αλλαγή που δύο τρένα κινούνται στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή και δεν παίρνει χαμπάρι κανείς θερίζοντας ανθρώπινες ζωές.

Το κράτος το θέλουμε στα δύσκολα. Και κράτος δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση. Αν και η συγκεκριμένη κυβέρνηση δείχνει για την ώρα να μην τα πηγαίνει καλά στο ίδιο το γήπεδό της. Στο κεντροδεξιό γήπεδο της δημόσιας ασφάλειας και της πολιτικής προστασίας. Αν παίξει εκτός έδρας τι θα γίνει δηλαδή;

Κράτος όμως είναι και ο δήμος είναι και η περιφέρεια και η αστυνομία και το λιμενικό και όλες οι υπηρεσίες. Δεν ενδιαφέρει τον πολίτη ποιος έχει την ευθύνη. Τον πολίτη τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Και όταν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό το ανάθεμα θα είναι γενικό.

Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες αυτό το κράτος, το συνολικό, συμπεριφέρεται λες και κάποιος το έχει βάλει στον αυτόματο πιλότο. Τα χειροκροτήματα των επιβατών στην πρώτη δύσκολη προσγείωση μάλλον έχουν μπερδέψει τους ανθρώπους στο πιλοτήριο οι οποίοι πρέπει άμεσα να πάρουν ξανά το πηδάλιο…