Αποστολή, Βενετία
Με την απονομή των βραβείων στην Salla Grande του Casino, ολοκληρώνεται το βράδυ του Σαββάτου 9 Σεπτεμβρίου η κινηματογραφική Μόστρα. Το φεστιβάλ στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων του επετειακού χαρακτήρα των 80 χρόνων του θεσμού και παρά την απουσία των μεγάλων αστέρων λόγω της απεργίας των ηθοποιών στην Αμερική, είχε τον αέρα μιας μεγάλης κινηματογραφικής γιορτής. Σε αυτό βοήθησε πολύ ο κόσμος. Φέτος, οι επισκέπτες ήταν πολύ περισσότεροι συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Οσο για το πρόγραμμα, χωρίς το επίπεδο των ταινιών του διαγωνιστικού τμήματος να είναι ιδιαίτερα ανεβασμένο, αν μη τι άλλο υπήρξε ικανοποιητικό.
Ο κύκλος των προβολών του επίσημου τμήματος της διοργάνωσης κλείνει σήμερα Παρασκευή με τις ταινίες «Hors- saizon» (Εκτός εποχής) του Στεφάν Μπριζέ και «Memory» (Μνήμη) του Μεξικανού Μισέλ Φράνκο. Και οι δύο ταινίες εστιάζουν σε σχέσεις ζευγαριών, στην ταινία του Μπριζέ οι Γκιγιόμ Κανέ και η Αλμα Ρορβάχερ και στην ταινία του Φράνκο οι Τζέσικα Τσαστέιν Πίτερ Σάρσγκααρντ.
Κάθε κριτική επιτροπή και όχι μόνο των κινηματογραφικών φεστιβάλ, κινείται με τις δικές της μεθόδους και τους δικούς της όρους. Και όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Επομένως, το πιο δύσκολο πράγμα πριν από την οποιαδήποτε απονομή βραβείων είναι οι προβλέψεις για το που μπορούν να δοθούν.
Αυτό δεν αλλάζει φέτος με την κριτική επιτροπή του επίσημου διαγωνιστικού προγράμματος στην οποία προεδρεύει ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ντάμιεν Σαζέλ, δημιουργός του «Χωρίς μέτρο», του «La la land» και του «Babylon». Παρ’ όλ’ αυτά και μιλώντας εντελώς αντικειμενικά, πάντοτε υπάρχουν κάποιες ταινίες που πολύ δύσκολα δεν θα βραβευτούν.
Η επισήμανση ότι η μόνη ταινία που κυριολεκτικά ενθουσίασε με την απόλυτη έννοια του όρου όχι μόνο το κοινό αλλά και τους κριτικούς είναι το «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου. Είναι σχεδόν αδύνατον να απουσιάζει από τα βραβεία και ίσως κερδίσει το ανώτατο της διοργάνωσης, τον Χρυσό Λέοντα. Μέχρι την στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές η ταινία του Ελληνα σκηνοθέτη εξακολουθούσε να παραμένει πρώτη στη καθημερινή βαθμολογία των κριτικών του ιταλικού αλλά και του διεθνούς Τύπου.
Το «Poor things» έχει τον υψηλότερο μέσο όρο τόσο στους Ιταλούς κριτικούς με 4,0 όσο και στους κριτικούς από όλο τον κόσμο με 4,5. Στους Ιταλούς κριτικούς η ταινία του Ιάπωνα Ριουίτσι Χαμαγκούτσε «Evil does not exist» (Το κακό δεν υπάρχει), η οποία επίσης άρεσε, βρίσκεται μια θέση παρακάτω με μέσο όρο 3,9, ενώ στους κριτικούς του διεθνούς Τύπου δεύτερη ταινία κάτω από το «Poor things» είναι το «Green border» (Πράσινο σύνορο) της Πολωνής Ανιέσκα Χόλαντ, επίσης με 3,9.
Κρίνοντας από το πάντα επίμαχο και πάντα επίκαιρο θέμα της λαθρομετανάστευσης και από το γεγονός ότι η Μόστρα θέλει πάντα να διαπερνά έναν πολιτικό χαρακτήρα στα βραβεία της, το «Πράσινο σύνορο» όπως και η ταινία «Io capetano» (Εγώ ο καπετάνιος) του Ματέο Γκαρόνε που ασχολούνται με αυτό το θέμα, έχουν καλές πιθανότητες για κάποιο βραβείο.
Αν ήταν να διαλέξω ανάμεσά τους, θα διάλεγα τον «Καπετάνιο». Στους αντρες ηθοποιούς θα συζητηθεί σίγουρα ο Δανός Μαντς Μίκελσεν που πρωταγωνιστεί στο «Bastarden» (Μπάσταρδος) του συμπατριώτη του Νικολάι Αρσέλ (που είναι Ελληνας από την πλευρά της μητέρας του), όπως και ο Ιταλός Πιερφρανσέσκο Φαβίνο θαυμάσιος και στις δύο ταινίες όπου πρωταγωνιστεί, το «Commadante» του Εντουάρντο Ντε Αντζελις (όπου υποδύεται έναν θρυλικό κυβερνήτη του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού) και το «Adagio» του Σέρτζιο Σόλιμα (όπου υποδύεται έναν πρώην κατάδικο μπροστά στο μεγαλύτερο ηθικό δίλημμα της ζωής του).
Σοβαρές πιθανότητες βράβευσης έχει και η Πολωνέζικη ταινά «Woman of» των Μιχαλ Ενγκλερτ, Μαλγκορτσάτα Σουμόφσκα, που εξιστορούν το χρονικό ενός άντρα,, του Αντρέι, ο οποίος νιώθει το σώμα του γυναικείο και θέλει να αλλάξει. Δοσμένη με ευαισθησία και θαυμάσιο film making η ιστορία του Αντρέι που θέλει να τον αποκαλούν Ανιέλα, αρχίζει στην δεκαετία του 1980 φθάνει ως τις μέρες μας βάζοντας στο τραπέζι πολλά σεξουαλικά ζητήματα που ακόμα και σήμερα αποτελούν ταμπού στην Πολωνία.
Σε περιπτωση που η ταινία «Poor things» αποσπάσει τον Χρυσό Λέοντα, ο κανονισμός δεν επιτρέπει στην ίδια ταινία να κερδίσει άλλο βραβείο οπότε αυτό σημαίνει ότι η Εμμα Στόουν, αν και φαβορί, δεν θα κερδίσει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας. Αν όμως το «Poor things» δεν αποσπάσει τον Χρυσό Λέοντα, όλα δείχνουν ότι το βραβείο γυναικείας ερμηνείας θα δοθεί στην Στόουν.
Φυσικά, υπάρχουν και άλλες γυναικείες ερμηνείες άξιες προσοχής, όπως εκείνη της Κάρεϊ Μάλιγκαν στον «Μαέστρο» του Μπράντλεϊ Κούπερ αλλά και της Λεά Σεϊντού στο «Κτήνος» (La bête) του Μπερτράν Μπονελό, που επίσης ανήκει στις ταινίες που ξεχώρισαν γιατί με ευφάνταστο τρόπο «κοιτάζει» τις ανθρώπινες σχέσεις σε τρεις διαφορετικές εποχές (1910, 2014, 2044) τοποθετώντας και στις τρεις τους ίδιους ηθοποιούς (Σεϊντού, Tζορτζ Μακέι).
