Αποστολή, Βενετία

Ταινία που μπορεί να προκαλέσει συζητήσεις (και αργότερα, πολύ πιθανόν να την δούμε και στα Οσκαρ) η αμερικανική «Οrigin» (σ.σ. «Γέννεση» ή «Καταγωγή») της Γαλλίδας Αβα Ντιβερνέ, εγείρει ένα καυτό ζήτημα, αυτό του «συστημικού ρατσισμού» αλλά και γενικότερα, του τι μπορεί να σημαίνει ο όρος «ρατσισμός» στις μέρες μας.

Βασισμένη στην έρευνα (και στο βιβλίο που την ακολούθησε) της βραβευμένης με Πούλιτζερ Αμερικανίδας συγγραφέα Ιζαμπελ Γουίλκερσον, η ταινία «Οrigin» υπερασπίζεται την ιδέα ότι η έννοια του ρατσισμού είναι παρεξηγημένη και ότι στην πραγματικότητα είναι η «κάστα» αυτή που υπάρχει παντού, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην Ινδία.

Κεντρικό πρόσωπο στην ιστορία της ταινίας είναι η ίδια η Ιζαμπελ Γουίλκερσον (την υποδύεται η Αντζανούε Ελις -Τέιλορ). Την παρακολουθούμε ενώ κάνει την έρευνα για την συγγραφή του βιβλίου (στο οποίο τελικά βασίστηκε η ταινία) και μέσω αυτής της έρευνας γίνονται αναφορές ακόμα και στους ναζιστές που όλα δείχνουν ότι αντέγραψαν το ρατσιστικό μοντέλο των Αμερικανών για τους μαύρους και το προσάρμοσαν διά νόμου στην Γερμανια του Αδόλφου Χίτλερ με απώτερο στόχο την εξολόθρευση των Εβραίων.

Ένα άλλο ερώτημα που θέτει η ταινία είναι αν πρέπει να διαχωρίζουμε τις κοινωνικές ομάδες που υφίστανται τον ρατσισμό ή απλώς να δεχτούμε την ανωτερότητα του ενός απέναντι σε όλους τους άλλους. Όπως ακούμε στην ταινία, ο Χίτλερ δεν είχε στόχο την εξολόθρευση των Μαύρων παρά μόνο των Εβραίων.

Πλάθοντας μέσα στην κεντρική ιστορία της ταινίας άλλες μικρές ιστορίες από το παρελθόν (εμπνευσμένες από την ίδια την έρευνα της Γουίλκερσον), η Ντιβερνέ δημιουργεί έναν παράξενο «κόσμο» όπου καθώς φαίνεται η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι αναγκασμένη να δρα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθει ασφαλής. «Όμως το να προσαρμόζεται κανείς σε μια συνθήκη για να μην αλλοιωθεί η ασφάλειά του δεν μπορεί αποκαλείται ζωή», όπως χαρακτηριστικά ακούμε στην ταινία. Η’ μήπως, τελικά μπορεί.

Το θέμα του «Οrigin» έχει αναμφισβήτητα τεράστιο ενδιαφέρον και οι καλές ερμηνείες των ηθοποιών το στηρίζουν επαρκώς. Ωστόσο, ο σκηνοθετικός χειρισμός έχει μια διάθεση διδακτισμού που τελικά αποδυναμώνει κάπως την ταινία.

Η ταινία «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας κριτικών διαφόρων μέσων του κόσμου που δημοσιεύεται στην καθημερινή έκδοση του περιοδικού CIAK

Ο Λάνθιμος προηγείται

Χωρίς να είναι ιδιαίτερα ανεβασμένο, το επίπεδο των περισσότερων ταινιών στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα της Μόστρα υπήρξε ικανοποιητικό με την ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Poor things» να κερδίζει τόσο τους κριτικούς όσο και το κοινό. Αν απουσιάσει από τα βραβεία του Σαββάτου, θα πρέπει να θεωρηθεί μεγάλη έκπληξη.

Την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου, ο κύκλος των προβολών του επίσημου τμήματος της διοργάνωσης κλείνει με την προβολή των ταινιών «Hors- saizon» (Εκτός εποχής) του Στεφάν Μπριζέ και «Memory» (Μνήμη) του Μεξικανού Μισέλ Φράνκο. Και οι δύο ταινίες εστιάζουν σε σχέσεις ζευγαριών: στην ταινία του Μπριζέ σε πρώτο πλάνο βρίσκονται οι Γκιγιόμ Κανέ και η Αλμα Ρορβάχερ και στην ταινία του Φράνκο οι Τζέσικα Τσαστέιν Πίτερ Σάρσγκααρντ.

Θα κάνει κάποια από αυτές την μεγάλη έκπληξη; Είδωμεν….