Ο Θέμος Σκανδάμης ασχολείται με τη μυθοπλασία και την αφήγηση μέσα από το θέατρο και το τραγούδι από το 2006, ως συνθέτης – στιχουργός αλλά και ως performer. Εχει κυκλοφορήσει πολυάριθμα άλμπουμ με τραγούδια και έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και εικαστικές performance. Το «Womb», με το οποίο συμμετέχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας είναι η πρώτη του ταινία.
Αυτό που με κινητοποιεί για οποιαδήποτε καλλιτεχνική δημιουργία είναι στ’ αλήθεια λίγο αδιόρατο ή εν πάσει περιπτώσει κάπως δύσκολο να μπει σε λέξεις. Ίσως ακριβώς επειδή πρόκειται για μία ανάγκη να αποτυπωθεί η μη μετρίσημη πλευρά της πραγματικότητας, να ειπωθεί εκείνο που δεν μπορεί να ειπωθεί με την τρέχουσα γλώσσα. Ο κινηματογράφος, στον οποίο κάνω την πρώτη μου απόπειρα με αυτή την ταινία, συγγενεύει για μένα πολύ με τα όνειρα, και είναι ίσως ένας τρόπος να ψηλαφίσω αυτή την αθέατη πλευρά του εαυτού μου και του κόσμου. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα μέσο με τρομερή δύναμη απεύθυνσης και σε εύρος και σε βάθος και αυτό σίγουρα τον κάνει προκλητικό για οποιονδήποτε έχει το σαράκι της δημιουργίας.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Βλέπω το ελληνικό σινεμά από τη χαραμάδα της δικής μου αντίληψης και ανάγκης και δεν μπορώ να πω ότι έχω γνώμη για το τι θα ήθελα να συμβεί καθ’ ολοκληρία. Αυτό που πάντα με ενδιαφέρει είναι οι ταινίες που καταφέρνουν να είναι πολύ προσωπικές και ταυτόχρονα ή και εξαιτίας αυτού πολύ οικουμενικές. Με ελκύει η τόλμη, όταν νιώθω ότι προέρχεται από ευαισθησία και ανάγκη και όχι από επιτήδευση. Με γοητεύει η ματιά που δεν αγνοεί το τοπικό, αλλά το βλέπει υπό την προοπτική του παγκόσμιου, που κοιτάζει το γνώριμο υπό το φως του παράδοξου, το εφήμερο με τις φωτοσκιάσεις του διαχρονικού. Και είναι πολύ σημαντικό για μένα και ως τρόπος αλλά και ως αξία το χιούμορ. Το γέλιο ως μία πολύ σοβαρή υπόθεση εν πάση περιπτώσει.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Όχι δεν μπορεί, εκτός ίσως ελαχίστων εξαιρέσεων και φυσικά και είναι αποθαρυντικό. Αλλά φοβάμαι πως το πρόβλημα του βιοπορισμού στη σημερινή Ελλάδα τίθεται πλέον για όλο και περισσότερους ανθρώπους, με όλο και σκληρότερους όρους, χωρίς να σχετίζεται με κάποιο καλλιτεχνικό επάγγελμα.
