Ο Σάββας Σταύρου είναι Κύπριος σκηνοθέτης και παραγωγός, απόφοιτος των Sundance Lab και Berlinale Talents, επιλεγμένος από το British Film Institute (BFI) ως ένας από τους ανερχόμενους σκηνοθέτες του 2021. Οι μικρού μήκους ταινίες του έχουν βραβευτεί και προβληθεί σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Τι σας κινητοποιεί να γυρίσετε μια ταινία μικρού μήκους σήμερα;
Για μένα, το σύμπαν των ταινιών μικρού μήκους είναι ένα συναρπαστικό μέρος για να ανακαλύπτει κανείς και να αναπτύσει ιδέες. Είναι κάτι σαν μια παιδική χαρά. Ένα μέρος όπου μπορώ να εξερευνήσω τι θέλω να επικοινωνήσω στον κόσμο και – ακόμα σημαντικότερα – το πώς. Είναι επίσης ένα σύμπαν που δεν βασίζεται από την εμπορικότητα, οπότε ως δημιουργός δεν νιώθω δεσμευμένος από τους οικονομικούς κανόνες του τι είναι εμπορεύσιμο. Είναι απλώς ένα αυθεντικό μέσο έκφρασης. Κυριότερα, είναι ένας φανταστικός τρόπος να πειραματιστώ με τα θέματα και με το ύφος που θέλω να υιοθετήσω στις ταινίες μεγάλου μήκους.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Προφανώς ο σύγχρονος ελληνικός κινηματογράφος εξελίσσεται με πολύ συναρπαστικούς τρόπους. Συνεχίζουμε να αφήνουμε το στίγμα μας μέσω του Λάνθιμου και του Νίκου, οι οποίοι κατακτούν τα φεστιβάλ (και τους κινηματογράφους). Μα ακόμα και σε μικρότερη κλίμακα, ο κινηματογράφος παραμένει εντυπωσιακός. Για παράδειγμα, μια από τις αγαπημένες μου περσινές ταινίες ήταν τα Μαγνητικά Πεδία του Γιώργου Γούση – ένα τόσο θεαματικό και επιβλητικό επίτευγμα. Υπάρχει λοιπόν πολύ arthouse που βγαίνει από την Ελλάδα, αλλά υποθέτω ότι το μόνο που μου λείπει είναι τα έργα genre. Έχω όμως την αίσθηση ότι σύντομα θα βγει μια νέα εποχή του ελληνικού κινηματογράφου horror…
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Το να επιβιώνεις αποκλειστικά ως σκηνοθέτης είναι δύσκολο σε οποιαδήποτε χώρα, πόσο μάλλον στην Ελλάδα. Ζω στο Λονδίνο και βγάζω το ψωμί μου από την παραγωγή διαφημιστικών. Είναι γρήγορο και εύκολο και μου δίνει τη δυνατότητα να στηρίξω τα πιο μακροχρόνια δημιουργικά μου σχέδια. Δεν είμαι πολύ εξοικειωμένος με το τοπίο στην Ελλάδα, αλλά φαντάζομαι ότι είναι παρόμοιο. Το ταξίδι είναι μακρύ και γεμάτο εμπόδια, αλλά φυσικά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει καθόλου. Όλοι βρίσκουμε τον τρόπο να κάνουμε ταινίες, αρκεί πιστεύουμε πραγματικά σε αυτές.
