Ο Νικόλας Κούλογλου είναι σεναριογράφος και σκηνοθέτης με κινηματογραφικές σπουδές στο Λος Αντζελες (U.S.C.) και την Αθήνα (SAE Institute). Η ταινία μικρού μήκους «SUPER» αποτελεί το σκηνοθετικό του ντεμπούτο και έκανε πρεμιέρα στο 40ό Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Πουσάν στη Νότιο Κορέα, ενώ απέσπασε και δύο διακρίσεις στο 38ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαλένθια. Οι δύο πρώτες του ταινίες μεγάλου μήκους ως σεναριογράφος βρίσκονται στο στάδιο του development. Στο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Δράμας συμμετέχει με την ταινία «SUPER».
Τι σας κινητοποιεί να γυρίσετε μια ταινία μικρού μήκους σήμερα;
Λίγο η τρέλα, λίγο η ανάγκη να πειραματιστείς πάνω στο μέσο. Για εμένα που είμαι πρωτίστως σεναριογράφος, η ανάγκη ήταν να δημιουργήσω (και κυρίως να δω) μια ταινία στα ελληνικά βασισμένη στον διάλογο. Τον φυσικό, νατουραλιστικό διάλογο. Το μπλα-μπλα.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Θα ήθελα να δοθεί περισσότερη έμφαση στο σενάριο. Και όταν λέω έμφαση εννοώ σημασία, πόροι, χρόνος, χρηματοδότηση. Και δεν το λέω μόνο από συμφέρον επειδή είμαι σεναριογράφος! Θεωρώ ότι είναι το συστατικό που λείπει περισσότερο σήμερα, γιατί κατά τα άλλα φτιάχνουμε φανταστικό σινεμά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ταινίες μας, ειδικά οι μικρού μήκους, διακρίνονται συνεχώς στο εξωτερικό.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί! Έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στον χώρο της διαφήμισης, βλέπω ότι ακόμα και οι καλύτεροι σκηνοθέτες καλούνται τελικά να επιλέξουν μεταξύ του σινεμά και του βιοπορισμού μέσω των διαφημιστικών. Ώρες – ώρες είναι πράγματι αποθαρρυντικό, γιατί βλέπεις φοβερά ταλέντα να χαραμίζονται, ενώ το σινεμά αποκτά έτσι και μια ταξική διάσταση. Υπάρχει όμως πάντα και αυτή η τρέλα, που σε ωθεί να κάνεις το «παράλογο,» να ξεχάσεις για λίγο τα λεφτά, να πεις μια ιστορία. Αν σε παίρνει φυσικά
