Ο Φοίβος Ήμελλος είναι διακεκριμένος απόφοιτος του Τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών (Greenwich University) στο New York College Αθηνών. Στη διάρκεια των σπουδών του, ολοκλήρωσε δύο μικρού μήκους ταινίες ως παραγωγός/σεναριογράφος/σκηνοθέτης, ενώ έχει εργαστεί σε πολλές ταινίες μικρού μήκους, καθώς και μία μεγάλου μήκους ταινία. Το 2020 απέσπασε το Ειδικό Βραβείο Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης» στο Φεστιβάλ Δράμας. Στη φετινή διοργάνωση συμμετέχει με την ταινία «Wings».
Η ανάγκη να επικοινωνήσω ιστορίες και συναισθήματα με το κοινό. Η γοητεία του να κατασκευάζεις έναν κόσμο και μια συνθήκη από την αρχή ως το τέλος, και να συναντάς ανθρώπους που επηρεάζονται με την ιστορία σου, είναι κάτι αναντικατάστατο. Πρόκειται για μεγάλο μάθημα και μια δύσκολη πρόκληση να πετύχεις όλα αυτά μέσα σε ελάχιστα λεπτά που έχεις στη διάθεσή σου για να πεις μια ιστορία.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Παρόλο που ζούμε σε μια χώρα όπου οι καλλιτέχνες αποτελούν την τελευταία προτεραιότητα των κρατικών μηχανισμών, είναι ελπιδοφόρο που βλέπουμε κάθε χρόνο ανθρώπους να έχουν την ανάγκη να φτιάξουν ταινίες και να το επιτυγχάνουν με ελάχιστα μέσα. Αυτό που θα ήθελα να συμβαίνει είναι να μη στερείται η δυνατότητα σε καλλιτέχνες να εμπλουτίζουν τον κινηματογραφικό πολιτισμό της χώρας μας. Το σύγχρονο ελληνικό σινεμά βρίσκεται σε μια κομβική φάση ωρίμανσης. Είναι κρίμα να παραμελείται.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Δυστυχώς δεν υφίσταται ακόμη αυτή η δυνατότητα βιοπορισμού. Πόσο μάλλον όταν περνάς τα χρόνια των πρώτων σου ταινιών επενδύοντας αρκετά χρήματα για να τις φτιάξεις, ακόμα και τις φορές που υπάρχει κάποια χρηματική ενίσχυση. Αυτό όμως δεν αποτελεί αποθάρρυνση για πολλούς νέους δημιουργούς μέχρι τώρα, καθώς πάντα η ανάγκη τους για να πουν ιστορίες και να κάνουν ταινίες θα ξεπεράσει τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντήσουν κάθε φορά. Παρόλα αυτά πρέπει αυτό να πάψει να αποτελεί τον “κανόνα”, και να δημιουργηθούν συνθήκες βιοπορισμού για τους νέους σκηνοθέτες.
