Ο Αλέξης Κουκιάς-Παντελής είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηχολήπτης κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν ταξιδέψει σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ και έχουν αποσπάσει βραβεία μεταξύ των οποίων τα Καλύτερης Γυναικείας και Ανδρικής ερμηνείας στις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας. Το «Αερολίν» είναι η 4η μικρού μήκους ταινία του που συμμετέχει στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Αν και οι μικρού μήκους ταινίες συνήθως χρησιμοποιούνται ως ένα σκαλοπάτι πριν το βήμα στη μεγάλου μήκους, οι δυνατότητες της συγκεκριμένης φόρμας είναι μεγάλες. Προσωπικά μου δίνει την δυνατότητα να εξερευνήσω τις σχέσεις των ανθρώπων, επικεντρωμένος άμεσα στο θέμα μου χωρίς να περιορίζομαι από την ανάγκη ανάπτυξης μίας αυστηρής πλοκής. Ο λόγος που γενικότερα κάνω σινεμά είναι η αγάπη μου στην ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας μιας ταινίας και των δυνατοτήτων έκφρασης που μου δίνει.
Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Το ελληνικό σινεμά συνεχίζει μια ανοδική πορεία η οποία συνεχίζει να βγάζει νέες φωνές που ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας μας. Δυστυχώς εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ακόμα δεν έχει καταφέρει να συνδεθεί με το ευρύ εγχώριο κοινό.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από τη σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα; Και αν όχι, θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Ο μόνος τρόπος βιοπορισμού ενός σκηνοθέτη στην Ελλάδα είναι μέσω της διαφήμισης ή της τηλεόρασης. Το σινεμά δεν σου δίνει αυτή τη δυνατότητα ως σκηνοθέτη. Σίγουρα αυτό είναι αποθαρρυντικό και είναι ο βασικός λόγος που ελάχιστοι έλληνες σκηνοθέτες παραμένουν ενεργοί μετά τα πρώτα τους βήματα. Το σινεμά απαιτεί από τον κάθε δημιουργό μια συνεχή τριβή, πολύ χρόνο και πόρους. Ο ανταγωνισμός σε σχέση με τις διαθέσιμες πηγές χρηματοδότησης είναι μεγάλος και πολλές αξιόλογες φωνές δεν καταφέρνουν πότε να κάνουν ένα μεγαλύτερο βήμα. Το θετικό είναι ότι οι επιτυχίες του ελληνικού σινεμά είναι δυσανάλογα μεγαλύτερες από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
