Οι κάτοικοι των οικισμών της Πάρνηθας επιστρέφουν στα σπίτια τους, με την ελπίδα πως θα τα βρουν όπως τα είχαν αφήσει να σιγοκαίει μέσα τους. Ωστόσο, για πολλούς κατοίκους η ελπίδα έσβησε, καθώς μόλις γύρισαν αντίκρυσαν στάχτη και αποκαΐδια εκεί όπου πριν από λίγες ημέρες στεκόταν το σπίτι τους, το καταφύγιό τους, οι κόποι μίας ζωής.
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και ο κος Κλεάνθης, που το 1979 έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και έχτισε το σπίτι του στην Αγία Παρασκευή στο Μενίδι. Όπως είπε ο ίδιος στο MEGA, η περιοχή τον μαγνήτισε κι έτσι αποφάσισε να ριζώσει μια για πάντα εκεί.
Όμως, το σπίτι του δεν βγήκε αλώβητο από την πυρκαγιά.
«Θέλω να έρθω σε επαφή με την πολιτεία και το κράτος να μου πουν τι να κάνω», είπε βαθιά συναισθηματικά φορτισμένος στην κάμερα του MEGA και τη ρεπόρτερ Νέτη Φίλια. «Να έρθουν να με βρουν, όχι μόνο τα κανάλια. Ήρθαν, έκαναν καταγραφή και το έβγαλαν κόκκινο. Θέλω να τους εξηγήσω ότι όλη μου η ζωή είναι αυτό το σπίτι».
«Ήμουν οικοδόμος. Αυτό το σπίτι το έχτισα πέτρα πέτρα με τα χέρια μου. 30 χρόνια το έφτιαχνα και δεν μπορώ τώρα… Ήρθα το πρωί να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου να μπω μέσα. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τώρα που να πάμε; Τι να κάνουμε;», αναρωτήθηκε με λυγμούς.
«Δουλεύω από 7 χρονών, είμαι από φτωχή οικογένεια. Μεγάλωσα στο Αιγάλεω και οι γονείς μου ήρθαν στο Μενίδι. Το 1979 είδα αυτό τον υπέροχο χώρο και με μαγνήτισε. Τα χέρια μου ήταν βαμβάκι, ήρθα και πήρα αυτή τη γη. Την έσκαβα με τα χέρια μου, γιατί δεν ήταν νόμιμο, ήταν παράνομος ο χώρος, αλλά το όνειρό μου ήταν να φτιάξω ένα σπίτι, γιατί μεγάλωσα με πέντε αδέρφια σε ένα δωμάτιο», είπε.
Με το σπίτι του να έχει υποστεί ζημιές και να κρίνεται μη κατοικήσιμο, ο κος Κλεάνθης πλέον φιλοξενείται στο σπίτι της αδερφής του, καθώς το σπίτι που κάποτε ήταν ο παράδεισός του δεν υπάρχει πια.
